.jpg)
Σύμφωνα με την ψυχιατρική, τα παιδιά διαχωρίζονται σε δύο είδη, ανάλογα με τον τρόπο που τους μαθαίνουμε να σκέφτονται: τα «παιδιά του ναι» και «τα παιδιά του όχι». Τα παιδιά του ναι διαμορφώνουν σταδιακά μια πιο θετική αντίληψη για τη ζωή, ενώ τα παιδιά του όχι διατρέχουν τον κίνδυνο να κλειστούν υπερβολικά στον εαυτό τους. Ένα παιδί που ακούει συνεχώς «όχι» σιγά σιγά αποθαρρύνεται απ’ το να δοκιμάζει νέα πράγματα και να αναζητά νέες γνωριμίες ή εμπειρίες.
Με λίγα λόγια, το «όχι» είναι μια απάντηση η κατάχρηση της οποίας μεγαλώνει αγχώδη, ευερέθιστα παιδιά που μπορεί να γίνουν ακόμη και αντικοινωνικά.
Γι’ αυτό, την επόμενη φορά που δεν σκοπεύουμε να του κάνουμε το χατίρι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μία από τις παρακάτω θετικές φράσεις:
- Αυτό που θέλεις δεν μπορεί να γίνει. Θες να σκεφτούμε κάτι άλλο;
- Δεν μπορώ να σ’ αφήσω να το κάνεις. Είναι πολύ επικίνδυνο.
- Ας το συζητήσουμε πρώτα και βλέπουμε. Ίσως το κάνουμε αργότερα.
- Δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή. Θες να το συζητήσουμε μόλις τελειώσω τις δουλειές μου;
- Θα ήθελα να το ξανασκεφτείς και ύστερα να το συζητήσουμε.
Είναι πολύ σημαντικό για το παιδί, οι γονείς να αντιληφθούν πως το «όχι» λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας στην πνευματική και συναισθηματική του εξέλιξη. Την ώρα, μάλιστα, που το «ναι» ενισχύει την επικοινωνία γονιών-παιδιού και την ικανότητα του παιδιού να βιώνει νέες συναισθηματικές εμπειρίες, να αλληλεπιδρά συνειδητά με τους άλλους και να μοιράζεται τη χαρά ή την απογοήτευσή του.
