Επιβάλλουμε τα δικά μας όνειρα, αδιαφορώντας για τα δικά τους
Το παιδί μας, δεν είναι εμείς! Επειδή μοιραζόμαστε το ίδιο αίμα, δεν σημαίνει ότι μας ανήκει ή απαραίτητα μας μοιάζει. Είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα με δικά του όνειρα, ταλέντα και ελαττώματα. Δεν πρέπει, λοιπόν, να του φορτώνουμε τις δικές μας προσδοκίες (ή και αποτυχίες!).
Μπορεί κάποτε, μαμά, να ήσουν εκπληκτική στη ζωγραφική και να ήθελες να γίνεις ζωγράφος. Μπορεί να πραγματοποίησες το όνειρό σου, μπορεί και όχι! Σε καμία περίπτωση, ωστόσο δεν πρέπει να έχεις την απαίτηση απ’ το παιδί σου να ακολουθήσει τα ίδια βήματα με σένα. Το μόνο που θα πετύχεις, είναι να το απομακρύνεις από κοντά σου και να διαλύσεις την τρυφερή σας σχέση.
Κατακρίνουμε τα λάθη τους
Αν εμείς που έχουμε τόσα χρόνια στην πλάτη μας συνεχίζουμε ακόμη να κάνουμε λάθη, πώς έχουμε την απαίτηση από τα παιδιά μας να είναι άριστα χωρίς ατυχίες και άσχημες στιγμές!
Τα λάθη είναι αναπόφευκτα και βασικό κομμάτι της μάθησης σε οποιαδήποτε ηλικία. Αντί λοιπόν να θυμώνουμε με αυτά, καλό θα ήταν να εστιάσουμε την προσοχή μας στο να βοηθήσουμε το παιδί να καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους και το πόσο σημαντικό είναι να βελτιώνεται καθημερινά.
Τα προστατεύουμε από τις συνέπειες των πράξεών τους
Φράσεις ανοχής του τύπου «έλα μωρέ, θα μάθει μόλις μεγαλώσει λίγο» και η ανάγκη μας να προστατεύσουμε το παιδί από την αποτυχία είναι ένας συνδυασμός που μόνο να βλάψει μπορεί. Από τα σημαντικότερα μαθήματα ζωής που πρέπει να τους μάθουμε είναι να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους.
Διαφορετικά μεγαλώνουμε άβουλα πλάσματα που στηρίζονται στις πλάτες των γονιών τους και πιστεύουν ότι έχουν και θα έχουν ευνοϊκή μεταχείριση, χωρίς επιπτώσεις σε οτιδήποτε και αν κάνουν στη ζωή τους.
Τα κακομαθαίνουμε
Κάποιες φορές επειδή δεν θέλουμε να στενοχωριούνται, άλλες επειδή νιώθουμε ενοχές που λείπουμε τόσες ώρες απ’ το σπίτι και κάποιες άλλες για να αποφύγουμε τα πείσματα και τις γκρίνιες των παιδιών-πέφτουμε στην παγίδα να μην τους χαλάμε χατίρι. Με αποτέλεσμα να μεγαλώνουμε παιδιά που δεν δέχονται το «όχι» σαν απάντηση.
Ας είμαστε πιο επιλεκτικοί στα «ναι» που λέμε και στα δώρα που αγοράζουμε. Ποιος γονιός θέλει να δει το παιδί του να δυσκολεύεται αργότερα με τους γύρω του, τις αποτυχίες του και τα πολλά «όχι» που του επιφυλάσσει η ζωή. Η κακομαθιά συνήθως φέρνει δυστυχία...
«Τσιγκουνευόμαστε» την αγάπη και την προσοχή μας
Στον αντίποδα, όταν είμαστε φειδωλοί στις αγκαλιές και τα «σ’ αγαπώ», συναισθηματικά απόμακροι και συγκρατημένοι κάνουμε τεράστια ζημιά στο παιδί μας. Του δείχνουμε ένα σκληρό πρόσωπο του κόσμου, όπου κανείς δεν είναι κοντά του για να καλύψει τις ανάγκες του.
Του δημιουργούμε πληγές που δύσκολα θα γιατρευτούν...
Μακάρι να υπήρχε το μαγικό εγχειρίδιο των γονιών! Θα μας βοηθούσε σ’ αυτό το δύσκολο ταξίδι και θα μεγαλώναμε ευτυχισμένα παιδιά χωρίς καμία προσπάθεια. Δεν υπάρχει, όμως. Γι’ αυτό πρέπει να βασιστούμε στο ένστικτό μας, σε σωστές συμβουλές και να τ’ αγαπάμε με όλη μας την καρδιά.
