Έχουν υπάρξει πολλές νύχτες που η εξάντληση μας γονάτισε. Νύχτες που τα παιδιά θα έπρεπε να είναι στα κρεβάτια τους μία ώρα νωρίτερα αλλά δεν καταφέραμε να τα κοιμίσουμε στην ώρα τους ενώ αδυνατούμε να τηρήσουμε τα όρια που κάποτε τους βάλαμε. Είναι εκείνες οι νύχτες που χρειαζόμαστε απεγνωσμένα 10 λεπτά ηρεμίας, ησυχίας και ξεκούρασης.
Είναι πολλά τα πρωινά που έχουμε ξυπνήσει από το χάραμα και, ενώ νιώθουμε πως καταρρέουμε, καλούμαστε να ξεκινήσουμε τη μέρα μας με κέφι και όρεξη. Μέρες που από νωρίς το πρωί ανυπομονούμε να έρθει πάλι το βράδυ για να κοιμηθούμε.
Πελαγοδρομούμε και δεν ξέρουμε από πού να αντλήσουμε την ενέργεια για να κάνουμε όλα όσα πρέπει, και μάλιστα με χαμόγελο!
Τα σαββατοκύριακα είναι γεμάτα με περισσότερες υποχρεώσεις και λιγότερο αυθορμητισμό. Οι καθημερινές είναι γεμάτες με συναντήσεις, οικογενειακές υποχρεώσεις και δουλειά.
Ημέρες που όλα μπορούν να πάνε στραβά από στιγμή σε στιγμή… Μέρες γεμάτες ενοχές όχι επειδή δεν κάνουμε αρκετά, αλλά επειδή δεν νιώθουμε αρκετοί!
Νύχτες που θέλουμε χρόνο για μας, να βγούμε για δείπνο ή να κάνουμε κάτι τρελό παρέα αλλά δεν μπορούμε!
Πρωινά που θέλουμε να κοιμηθούμε λίγο παραπάνω αλλά δεν μπορούμε!
Ημέρες που το μόνο που χρειαζόμαστε είναι διάλειμμα απ’ όλα αλλά δεν αυτό είναι αδύνατο!
Σου υπόσχομαι, αγάπη μου, πως θα σε βοηθάω να σταθείς όρθιος.
Σου υπόσχομαι πως θα είμαι η έμπνευσή σου όταν δεν μπορείς να βρεις τη δική σου. Θα είμαι το κίνητρό σου για να γίνεσαι καλύτερος και να έχεις υπομονή.
Όταν θα έχεις μια δύσκολη μέρα, σου υπόσχομαι πως θα είμαι δίπλα σου για να σε κάνω να χαμογελάσεις.
Όταν χρειάζεσαι ένα διάλειμμα, θα είμαι εκεί για να σε αναπληρώνω.
Όταν νιώθεις πως δεν είσαι αρκετός, θα σου υπενθυμίζω πως είσαι τα πάντα για μας.
Όταν νιώθεις πως πέφτεις, θα είμαι εκεί για να σε σηκώνω.
Και, αγαπημένη μου, ζητώ μόνο μερικά μικρά πράγματα από σένα
Σε παρακαλώ να μπορείς να με βλέπεις!
Να παρατηρείς πώς είμαι και πόσο αντέχω.
Να με σηκώνεις όταν πέφτω.
Τις ημέρες που θα υπάρχουν πολλά μπερδέματα, υποχρεώσεις και αναποδιές, σε παρακαλώ όταν επιστρέφεις σπίτι να με παίρνεις μια σφιχτή αγκαλιά.
Να με κοιτάζεις στα μάτια και να μου λες πόσο περήφανος είσαι για μένα.
Σε παρακαλώ να με βοηθάς όταν βλέπεις πως πελαγώνω.
Μην εστιάζεις στο χάος, την ακαταστασία ή την κούρασή μου, αλλά στην υπέροχη οικογένεια που φτιάχνουμε.
Όταν νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα καλύτερο, να μου θυμίζεις ποια είμαι και τι μπορώ να κάνω.
Όταν νιώθω πως αποτυγχάνω, να μου μιλάς για τις επιτυχίες μου.
Όταν νιώθω πως χάνω τον εαυτό μου, να με βοηθάς για να τον ξαναβρώ.
Όταν αισθάνομαι πως δεν είμαι τίποτε περισσότερο από βάρος, κοίτα με και πες μου όλα τα όμορφα που βλέπεις σε μένα.
Όταν δεν μπορώ να είμαι τέλεια, να μου υπενθυμίζεις πως κανείς δεν είναι τέλειος.
Όταν είμαι εξαντλημένη, να μου θυμίζεις να ξεκουράζομαι.
Όταν είμαι κακοδιάθετη, να με κάνεις να χαμογελώ.
Όταν χρειάζομαι ένα βράδυ μόνο με τον εαυτό μου, να μου λες πως το αξίζω.
Όταν αισθάνομαι πως δεν είμαι αρκετή… όταν έχω ανασφάλειες και ενοχές… όταν νιώθω πως δεν μπορώ να βγω από την σκοτεινή τρύπα που έχω κρυφτεί….
... έλα να με βγάλεις εσύ.
Αγάπα με περισσότερο.
Δώσε μου το χέρι σου και σήκωσέ με.
Κι εγώ, θα είμαι πάντα δίπλα σου για να κάνω ακριβώς το ίδιο. Κι αυτό στο υπόσχομαι.»
Πηγή: motherly
