Νόμιζες ότι είσαι ατρόμητη, αλλά μάντεψε: τελικά φοβάσαι!
Πριν την εγκυμοσύνη ένιωθες άτρωτη, έκανες ότι επιθυμούσες και ακολουθούσες χωρίς σκέψη το ένστικτό σου. Όταν έβγαινες με την παρέα σου το γλεντούσες για τα καλά, στη δουλειά ήσουν σωστό μηχανάκι και στο δρόμο έμοιαζες με οδηγό αγώνων.
Τώρα που είσαι μαμά, όμως, δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Εάν πιεις δεύτερο ποτό νιώθεις ότι ζεις επικίνδυνα, οδηγείς προσεκτικά όπως εκείνοι που σου έδιναν κάποτε στα νεύρα, περνάς με πράσινο και μόνο από τη διάβαση, προσέχεις την διατροφή σου ως την τελευταία λεπτομέρεια και κάνεις τακτικά τσεκ-απ. Φοβάσαι, με λίγα λόγια, αλλά όχι για τον εαυτό σου.
Κατά βάθος, μπορεί να νιώθεις ακόμη άτρωτη, αλλά φοβάσαι ότι αν πάθεις κάτι, κανείς δεν θα φροντίσει το μικρό σου όπως εσύ.
Νόμιζες πως τίποτα δεν μπορεί να σε αγχώσει, αλλά τελικά μπορεί!
Εάν ήσουν από ‘κείνους που παίρνουν τη ζωή τους χαλαρά και δεν αγχώνονται για τα μικροπράγματα που σκοτίζουν τους γύρω τους, πιθανότατα πίστευες ότι κάθεσαι αραχτή στη «γαλαρία» της ζωής για πάντα.
Μέχρι που επέστρεψες από το μαιευτήριο και άρχισες να αγχώνεσαι για το αν αναπνέει το νεογέννητο σου ενώ κοιμάται. «Φυσιολογικό είναι», σκέφτηκες, μέχρι που πέρασε την πρώτη του ίωση και η καρδιά σου πήγε να σπάσει μέχρι να γίνει πάλι καλά. Κι ύστερα έγινε νήπιο κι άρχισε να τρώει από κάτω, να σκαρφαλώνει όπου μπορεί – και δεν μπορεί – και να αγνοεί ένα σωρό κινδύνους, άλλους υπαρκτούς και άλλους… της φαντασίας σου. Ούτε η εφηβεία θα είναι εύκολη. Για ‘κείνο, αλλά πιο πολύ για σένα!
Και όταν έρθει η ώρα να φύγει για σπουδές, θα σιγουρευτείς ότι αυτό είναι ένα άγχος που δεν θα μπορούσες να αποφύγεις με τίποτα.
Νόμιζες πως θα μπορείς να ξενυχτάς όπως παλιά, αλλά πού να' ξερες…
Ήσουν η ψυχή του πάρτι, χόρευες ασταμάτητα και δε γύριζες σπίτι αν ο πετεινός δεν είχε λαλήσει τρεις φορές. Και το καλύτερο; Είχες τη διάθεση και τις αντοχές να το κάνεις κάθε μέρα αν ήθελες.
Και τώρα ξενυχτάς, βέβαια, και πηδάς απ’ το κρεβάτι κάθε τόσο, αλλά τον ρυθμό δεν τον δίνει ο ντιτζέι, αλλα το μωρό σου. Εκεί που άντεχες ώρες ολόκληρες όρθοστασίας και χοροπηδηχτού, μια δύσκολη νύχτα αρκεί για να βγάλει νοκ-άουτ για μια μέρα. Βέβαια, και να ‘χες τις αντοχές δεν έχεις πια τη διάθεση που ‘χες κάποτε για κραιπάλες και νυχτοπερπατήματα.
Και όταν έρθει εκείνη η μία φορά το χρόνο που θα βγεις με τους φίλους σου όπως παλιά, η μεγάλη νύχτα σου θα διαρκέσει το πολύ ένα τρίωρο και το χανγκόβερ σου για δύο εβδομάδες!
Νόμιζες ότι δεν θα είσαι σαν τις άλλες μαμάδες και όμως... είσαι!
Μπορεί να μην ήσουν μαμά, αλλά ήξερες γυναίκες που έγιναν μαμάδες και σου άρεσε να παίρνεις το μέρος των παιδιών και να τις πειράζεις για το πόσο υπερπροστατευτικές και φοβιτσιάρες είναι και το πόσο... «μαμαδίστικα» φέρονται.
Τώρα ήρθε η σειρά τους να γελάσουν εις βάρος σου καθώς σε βλέπουν να γουρλώνεις τα μάτια ακούγοντας τον εαυτό σου να φωνάζει «τη ζακέτα σου βάλε, μην κρυώσεις κακομοίρα μου». Δεν είσαι αυτό που τους δήλωνες με σιγουριά ότι θα είσαι, η «σούπερ κουλ μαμά που δεν πρήζει τα παιδιά της για ασήμαντα πράγματα και τα αφήνει ελεύθερα να επιλέγουν για τον εαυτό τους ώστε να γνωρίσουν τον κόσμο μέσα από τα λάθη τους».
Το ακριβώς αντίθετο, είσαι σαν τη μάνα σου! Και αυτό είναι μια αλήθεια που πρέπει να αποδεχτείς αν θες, τουλάχιστον, να είσαι κουλ με τον εαυτό σου.
