«Ήταν αργά το βράδυ, όταν η μία κουρασμένη μαμά κατάφερε, ύστερα από ομηρικές μάχες, να βάλει την μικρή κόρη για ύπνο. Θέλοντας, κουρασμένη και αγανακτισμένη, να πει την τελευταία λέξη γύρισε προς τη μικρή και είπε με σφιγμένα δόντια: "Ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ, αλλά δεν θέλω ν’ ακούσω κιχ! Πέφτεις για ύπνο τώρα. Δεν ασχολούμαι άλλο με τα κουκλάκια σου".
Δεν πέρασαν, όμως, μερικά δευτερόλεπτα και η μικρή...«έβγαλε κιχ»: "Μαμά, έχω κάτι τελευταίο να σου πω". Καθόταν μαζεμένη στο κρεβατάκι της, με τα μαλλάκια της ανάκατα και σκούπιζε τα δάκρυά της με το χεράκι της. Κοίταξε τη μαμά της κατάματα και της είπε με τη φωνούλα της: "Μανούλα, σε συγχωρώ!!!"
Και τότε έβαλε τα κλάματα αφήνοντας εμβρόντητη τη μαμά της που την πλησίασε και τη ρώτησε "Κοριτσάκι μου, ξέρεις τι σημαίνει συγχώρεση;"
"Ναι", είπε η μικρή βάζοντας το προσωπάκι στο μαξιλάρι με τη Μικρή Γοργόνα, "σημαίνει ότι εσύ έκανες λάθος κι εγώ κουράστηκα να είμαι θυμωμένη και τώρα μπορώ να κοιμηθώ και η καρδιά μου δεν θα ‘χει πονόκοιλο".
Η μαμά αγκάλιασε την μικρή της με ευγνωμοσύνη, γιατί της θύμισε κάτι πολύ σημαντικό: πόσο όμορφο είναι να μην πέφτεις ποτέ για ύπνο θυμωμένος!»
Πηγή: brightside.me
