Το σπίτι και τα παιδιά είναι παραδοσιακά δική μας ευθύνη
Δεν ξέρω πώς σας ακούγεται αυτό, αλλά ισχύει. Όσα κι αν έχουν αλλάξει οι καιροί που ο άντρας του σπιτιού χτύπαγε το χέρι στο τραπέζι και η γυναίκα έσκυβε το κεφάλι, κάποια πράγματα έχουν μείνει ολόιδια: η ευθύνη του σπιτιού και των παιδιών, όσο κι αν βοηθάει ο άντρας, είναι παραδοσιακά της μαμάς!
Περίτρανο παράδειγμα η επίσκεψη των ιώσεων! Όταν κολλάει γρίπη ο μπαμπάς, μένει ξαπλωμένος στο κρεβάτι, νομίζοντας πως έρχεται η συντέλεια του κόσμου! Αντίθετα η μαμά, δεν διανοείται καν ότι θα μείνει όλη μέρα κάτω από τα παπλώματα. Δεν περνάει ούτε σαν σκέψη απ’ το μυαλό της! Θα σηκωθεί, θα κάνει όσο θα έκανε εάν δεν είχε γρίπη και απλά θα περιμένει να περάσει. Είναι η δουλειά της. Είναι η ευθύνη της. Πώς γίνεται να μην είσαι εντάξει στη δουλειά σου;
Τα παιδιά εξαρτώνται περισσότερο από εκείνη
Απόρροια των στερεοτυπικών συμπεριφορών, λοιπόν, που θέλουν τη γυναίκα αφέντρα του σπιτιού, είναι η συμπεριφορά των παιδιών. Εκείνη ξέρουν, εκείνη εμπιστεύονται… Η μαμά ξέρει πού είναι φυλαγμένα τα παιχνίδια τους, η μαμά θα τους σερβίρει, η μαμά θα τους διαβάσει. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να αρρωστήσει η μαμά;
Θυμάμαι την πρώτη φορά που αρρώστησα ως μαμά, η 3χρονη τότε κόρη μου ερχόταν κάθε τόσο στο κρεβάτι ζητώντας μου νερό, παιχνίδια ή φαγητό. Όταν προσπάθησα να της εξηγήσω πως είμαι άρρωστη και πως θα ζητάει από τον μπαμπά ό,τι χρειάζεται, έκλαιγε γοερά κάτω από το κρεβάτι μου μέχρι που σηκώθηκα. Έκτοτε, δεν ξάπλωσα ποτέ ξανά με πυρετό. Απλά το πήρα απόφαση!
.jpg)
Φωτό: pinterest.com
Έχουν μάθει να αντεπεξέρχονται στα δύσκολα
Όσο κι αν κακοφανεί στους άντρες, το αδύναμο φύλο αντέχει περισσότερο! Καταρχάς, οι περισσότερες γυναίκες παραμένουμε πιο ήρεμες σε αγχωτικές καταστάσεις. Μπορεί να τα χάνουμε μπροστά σε μία φτερωτή κατσαρίδα, για παράδειγμα, αλλά αντιμετωπίζουμε τις ασθένειες και τα «αίματα» με ψυχρή λογική και απόλυτη ψυχραιμία. Και η αλήθεια είναι πως, στην πλειονότητά μας, είμαστε πιο ανθεκτικές σε οποιαδήποτε κατάσταση άγχους – είτε πρόκειται για μια οικονομική καταστροφή, είτε για την απώλεια ενός κοντινού προσώπου.
Επιπροσθέτως, ο οργανισμός μας μοιάζει να αντεπεξέρχεται ευκολότερα σε μια αρρώστια. Ίσως οφείλεται στην μητέρα φύση (αφού μας φτιάχνει έτσι ώστε να αντέξουμε το μεγαλείο της μητρότητας), ή στον τρόπο που μεγαλώσαμε, αφού μας σκληραγωγούσαν περισσότερο... εντός σπιτιού!
Εάν δεν τα κάνουμε εμείς, μένουν έτσι…
Εάν δηλώσεις άδεια ασθενείας στο γραφείο, το πιθανότερο είναι πως το βουνό που θα αντιμετωπίσεις στην επιστροφή θα είναι αναμενόμενο και άρα ελεγχόμενο. Όλο και κάποιος θα έχει φροντίσει να προχωρήσουν τα ζητήματά σου, ενώ ξέρεις τι σε περιμένει. Στο σπίτι, πάλι, η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική.
Εάν επιλέξεις να περάσεις ένα τριήμερο στο κρεβάτι για να αναρρώσεις, θα βρεις τον νεροχύτη όπως τον άφησες συν τα πιάτα και τις κατσαρόλες τριών, επιπλέον, ημερών. Κανείς δεν θα φροντίσει τις δουλειές που πρέπει να γίνουν. Μόλις αντικρύσεις το βουνό των άπλυτων, λοιπόν, το πιθανότερο είναι πως θα σου ανέβει ξανά ο πυρετός. Καλύτερα, λοιπόν, να τα πλύνεις από την αρχή.
