Δεν παίζουμε αρκετά μαζί τους
Η δουλειά, το νοικοκυριό και οι συνεχείς υποχρεώσεις σαφώς περιορίζουν τον έτσι κι αλλιώς περιορισμένο ελεύθερο χρόνο μας, με αποτέλεσμα πολλές φορές να απαντάμε στα «μαμά, θες να παίξουμε μαζί;» των παιδιών με ένα ξερό «δεν μπορώ τώρα». Το τώρα γίνεται μετά και το μετά γίνεται αύριο και μετά ξεχνάμε πόσο ωραίο είναι να παίζουμε με τα παιδιά μας. Όσο κουρασμένοι κι αν είμαστε, έστω και μισή ώρα τη μέρα είναι αρκετή για να τους αφιερώσουμε ουσιαστικό χρόνο και να γίνουμε κι εμείς παιδιά μαζί τους- το ασυγύριστο σαλόνι μπορεί να περιμένει λίγο (ή πολύ) ακόμα!
Είμαστε πολύ αυστηροί
Τα όρια είναι αναγκαία όταν μεγαλώνεις παιδιά, όμως μήπως κάποιες φορές μεγαλοποιούμε πράγματα και καταστάσεις με αποτέλεσμα να γινόμαστε πιο αυστηροί απ’ ότι χρειάζεται; Το βάζο που έσπασε το παιδί κατά λάθος δεν είναι λόγος να αρχίσουμε να ωρυόμαστε και να το τιμωρούμε. Η συμπεριφορά μας θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη και την ψυχολογία του και μεγαλώνοντας όχι μόνο θα μας κατακρίνει αλλά χωρίς πολλή σκέψη θα απομακρυνθεί από κοντά μας για να βρει τη γαλήνη που δεν είχε στα παιδικά του χρόνια.
Ακούμε τρίτους και δεν ακούμε τα παιδιά μας!
«Είναι πολύ αντιδραστική. Γιατί την αφήνεις να σου μιλάει έτσι;», «Δεν ντύνεται όπως πρέπει για την ηλικία της». Πόσες φορές δεν έχει τύχει φίλοι, συγγενείς και γνωστοί να σχολιάσουν την εμφάνιση ή τη συμπεριφορά του παιδιού σας αλλά και να επέμβουν στον τρόπο που το μεγαλώνετε; Μπορεί να γίνεται καλοπροαίρετα και κάποια από αυτά τα σχόλια να είναι όντως εποικοδομητικά, όμως πριν δώσετε βάση σ’ αυτά, πρέπει πρώτα απ’ όλα να ακούσετε πραγματικά το παιδί σας. Η κόρη σας μπορεί να σας αντιμίλησε γιατί δεν της δώσατε σημασία ή να ντύθηκε πιο γυναικεία απ’ ότι αρμόζει στην ηλικία της γιατί τώρα μπαίνει στην εφηβεία. Πίσω από κάθε συμπεριφορά του παιδιού, κρύβεται μια αιτία. Προσπαθήστε να την ανακαλύψετε, μιλώντας στο παιδί σας και όχι ακούγοντας τρίτους!
Δίνουμε σημασία στις οθόνες και όχι σ’ εκείνα
Τα κινητά, τα τάμπλετ και οι υπολογιστές είναι η εύκολη λύση για να χαλαρώσουμε έπειτα από μια κουραστική μέρα. Ωστόσο, πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι τα παιδιά προηγούνται. Ας αφήσουμε στην άκρη τα κινητά, ας ασχοληθούμε πραγματικά μαζί τους και πολύ απλά… ας τα αγκαλιάσουμε, δεν θέλουν κάτι άλλο από εμάς!
Πιέζουμε τα παιδιά για τους βαθμούς
*Φωτογραφία: medium.com
Το σχολείο είναι σημαντικό για την εξέλιξη των παιδιών όμως με το να τα πιέζουμε συνεχώς να είναι πολύ καλοί μαθητές και να τα επιπλήττουμε όταν δεν φέρνουν άριστα, απλώς τα αποθαρρύνουμε από το να προσπαθήσουν και τα κάνουμε να νιώθουν ανεπαρκή. Η απογοήτευση που νιώθουν όταν πιστεύουν ότι δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας είναι πιθανόν να τους ακολουθήσει ακόμα και στην ενήλικη ζωή τους. Τα βιώματα που ζουν τώρα είναι η βάση για όσα θα ζήσουν μετά.
Δεν είμαστε «εκεί» στις σημαντικές στιγμές τους
Πόσοι γονείς δεν δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να προσφέρουν στα παιδιά ό,τι καλύτερο μπορούν; Η αξία των υλικών αγαθών, όμως, δεν μπορούν να συγκριθεί με την αξία της παρουσίας μας όταν μας θέλουν δίπλα τους. Προσπαθήστε να είστε εκεί στην χριστουγεννιάτικη γιορτή στην οποία ο γιος σας θα πει το πρώτο του ποίημα ή στην παράσταση μπαλέτου της κόρης σας. Ακόμα κι αν για εσάς είναι μια ακόμα παιδική εκδήλωση, να είστε σίγουροι ότι θ’ αλλάξετε γνώμη όταν καμαρώσετε το παιδί σας. Η παρουσία σας είναι αυτή που θα δώσει χαρά όχι μόνο σε εκείνα, αλλά και σε εσάς!
