Δυο μέρες πριν τα Χριστούγεννα, κι ενώ εκείνη η μαμά έτρεχε ακόμα να προλάβει, ο γιος της μπήκε στο νοσοκομείο εξαιτίας ενός αδενοϊού που έπληξε την καρδιά του. Τα τέλεια Χριστούγεννα που με τόση αυταπάρνηση ετοίμαζε, δεν είχαν πλέον καμία σημασία. Οι προτεραιότητες που έβαζε πνιγήκαν σε μία ματαιότητα που όριζε το άγχος μας κι ένας υπέρμετρος καταναλωτισμός.
Μία φορά κι έναν καιρό, εκείνη η μαμά μου είπε πράγματα απλά που, ενώ τα ήξερα και τα σκεφτόμουν καθημερινά, ποτέ μου δεν κατάφερα να τα εφαρμόσω μέχρι τότε. Μου μίλησε για τις πολύτιμες στιγμές που είχε στερηθεί ενώ βρισκόταν στο αυτοκίνητο ψάχνοντας να παρκάρει. Μου είπε για όλες τις αναμνήσεις της με το παιδί που έμειναν μία ωραία φαντασία. Για τα Χριστούγεννα, αλλά και κάθε άλλη μέρα, που την κατέκλυζε το άγχος της να τα προλάβει όλα και τελικά δεν πρόλαβε το πιο σπουδαίο π’ όλα: να φτιάξεις κι άλλες όμορφες αναμνήσεις για εκείνη και τον γιο της.
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των αναμνήσεων που φτιάχνεις με τα παιδιά σου. Γεμίζεις τις βαλίτσες τους με όμορφες οικογενειακές στιγμές που θα τους ακολουθούνε χρόνια. Δεν θα θυμούνται ούτε τα δώρα που φρόντισες με επιμέλεια και αγάπη να ψωνίσεις, ούτε το τρέξιμο στους φωτισμένους δρόμους. Δεν θα τους μείνουν οι παιδότοποι και τα μεγάλα λούνα παρκ. Σαν μεγαλώσουν, δεν θα’ χουν να θυμούνται τις στοίβες από τα παιχνίδια τους που πλέον κοσμούν όλα, σχεδόν, τα παιδικά δωμάτια.
Αυτό που μένει στα παιδιά είναι οι ώρες που πέρασες ενώ τα είχες αγκαλιά και λέγατε αστείες ιστορίες. Μία ταινία που είδατε μαζί ενώ αλληλοπειραζόσασταν και τρώγατε ποπ κορν. Ένα επιτραπέζιο ή ένα παζλ που φτιάξατε μαζί σαν οικογένεια κι ένα βιβλίο που όταν το διαβάζετε γεννιούνται ερωτήματα κι όμορφες συζητήσεις. Οι αναμνήσεις τους θα είναι ζωντανές όταν θα ξέρουν ότι σας έχουνε κοντά τους, όταν θα νιώθουν την ανάσα σας ενώ γελάτε με ένα αστείο τους κι όταν θα αισθάνονται το χέρι σας επάνω στο δικό τους σε μία μεγάλη βόλτα στο βουνό.
Μία φορά κι έναν καιρό, συνάντησα εκείνη την μαμά παρέα με τον γιο της, που πλέον ήτανε μια χαρά κι έπειτα απ’ όλα όσα της συνέβησαν, είχε να μεταφέρει αυτό το μήνυμα: το μόνο που είναι σημαντικό είναι ο χρόνος που περνάω με τον γιο μου. Ούτε τα χρήματα, ούτε τα δώρα, ούτε και τα τραπέζια…. Κακώς στεναχωριόμουν όταν δεν είχαμε πολλά λεφτά. Έχουμε ο ένας τον άλλον κι αυτό είναι πάντα αρκετό για τα παιδιά. Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε όσο είναι νωρίς…
