«Τι συμβαίνει όταν ασκούμε πίεση στις μαμάδες;
Κάποια στιγμή, όταν έκανα παιδί, ρώτησα τον πατέρα μου πώς τα κατάφερνε η γιαγιά μου που είχε 11.
Ο πατέρας μου απάντησε ότι δεν είχε ούτε τη μισή πίεση απ’ αυτή που έχω εγώ.
Δεν χρειαζόταν να πάει στην τράπεζα ή στο σούπερ μάρκετ καθημερινά, να είναι υπεύθυνη για τα οικονομικά, να καθαρίζει το σπίτι ή να αγχώνεται για το αν τα παιδιά της έχουν κατακτήσει τα απαραίτητα αναπτυξιακά ορόσημα.
Απλά καθόταν με τα παιδιά της και απολάμβανε την κάθε στιγμή.
Οπότε τι κάνουμε με όλη αυτήν την πίεση;
Πολλές από μας δεν χορταίνουμε τα παιδιά μας, καθώς δεν είμαστε συνεχώς παρούσες εξαιτίας της πίεσης να τα έχουμε όλα στην εντέλεια.
...βενζίνη στο αυτοκίνητο, ραντεβού με γιατρούς, να πληρωθούν όλοι οι λογαριασμοί, πλυντήριο, μαγείρεμα και να φτιάξεις το σνακ των παιδιών για το σχολείο, διαφορετικά θα κριθείς.
Εν τω μεταξύ χάνουμε πολύτιμο χρόνο με τα παιδιά μας, χωρίς να τα ακούμε όπως πρέπει γιατί είμαστε απασχολημένες και απλά να γνέφουμε καταφατικά σκεπτόμενες άλλα πράγματα.
Χθες, σε ένα σεμινάριο που παρακολούθησα, κάναμε ένα πείραμα. Χωριστήκαμε σε ζευγάρια κι αρχίσαμε να λέμε μια ιστορία στο συνομιλητή μας. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, ο συνομιλητής μας έπρεπε να σταματήσει να μας ακούει, να κοιτάξει αλλού, να χασμουρηθεί, να χαθεί στις σκέψεις του ή να απαντήσει σ’ ένα email, ενώ εμείς προσπαθούσαμε να πούμε μια ιστορία που θεωρούσαμε ενδιαφέρουσα.
Και μαντέψτε πώς ένιωσα; Βαρετή και ντροπιασμένη, γιατί δεν κατάφερνα να κρατήσω το ενδιαφέρον του συνομιλητή μου.
Αυτό κάνει η πολυάσχολη ζωή μου στα παιδιά; Έτσι νιώθουν;
Σήμερα ξύπνησα με τη διάθεση να πάρω μια βαθιά ανάσα και να τα αφήσω όλα πίσω μου. Δεν με νοιάζει να είναι το σπίτι στην εντέλεια για να μην με παρεξηγήσουν οι φίλοι μου.
Αντίθετα αυτό που με νοιάζει είναι ο χρόνος μου με τα παιδιά και πώς εκείνα νιώθουν για τον εαυτό τους.
Και δεν πρόκειται να αφήσω εξωτερικές πιέσεις και στερεότυπα της «τέλειας μαμάς» να μου στερήσουν αυτόν τον χρόνο.»
