Η Αμερικανίδα παιδοψυχολόγος Susan Cain συμβουλεύει τους γονείς με εσωστρεφή παιδιά να τα αναθρέψουν με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.
Δεν αρκεί να δέχεστε το παιδί σας γι’αυτό που είναι. Πρέπει να το λατρεύετε. Τα εσωστρεφή παιδιά είναι κατά κανόνα καλόψυχα, προσεκτικά, συγκεντρωμένα και αποτελούν πολύ ενδιαφέρουσα συντροφιά, αρκεί να βρίσκονται στα «νερά τους».
Τα εσωστρεφή παιδιά συνήθως έχουν την τάση να αναπτύσσουν μεγάλα πάθη. Φροντίστε να καλλιεργήσετε αυτούς τους ενθουσιασμούς τους. Η ισχυρή δέσμευση με μία δραστηριότητα αποτελεί σίγουρο δρόμος προς την ευτυχία και την ευμάρεια και ένα ταλέντο που έχει αναπτυχθεί σωστά δημιουργεί στο άτομο τρομερή αυτοπεποίθηση. Οι παραδοσιακές δραστηριότητες των παιδιών, όπως το ποδόσφαιρο και το πιάνο, αρκούν για κάποια παιδιά, όμως κάποια άλλα έχουν ανάγκη από πιο ιδιαίτερες ενασχολήσεις, π.χ. τα πιο εγκεφαλικά παιδιά πιθανώς προτιμήσουν κάποιο σεμινάριο δημιουργικής γραφής.
Αν είστε οι ίδιοι εσωστρεφείς και αισθάνεστε άσχημα γι’αυτό, ίσως έχει έρθει η ώρα να ζητήσετε συμβουλές από ειδικούς. Κάντε το για το παιδί σας, όχι για εσάς. Θα αντιληφθεί αμέσως την αλλαγή στην συμπεριφορά σας και θα αποτελέσετε ένα καλό πρότυπο γονιού με αυτοπεποίθηση και δυναμισμό. Ένας ψυχολόγος θα σας βοηθήσει να συνειδητοποιήσετε ότι τα στοιχεία που απεχθάνεστε στον χαρακτήρα σας (π.χ. το γεγονός ότι είστε αναποφάσιστοι, φοβισμένοι κ.λ.π.), πάνε πακέτο με τα θετικά σας στοιχεία (π.χ. το ότι είστε ένα ευαίσθητος και σκεπτόμενος άνθρωπος). Ότι, δηλαδή, αυτός είναι ο χαρακτήρας σας και με αυτόν θα πορευθείτε, αν δε μπορείτε να αλλάξετε.
Αν είστε εσωστρεφείς, προσπαθήστε να μην επιβάλλετε τον χαρακτήρα και το ιστορικό σας στο παιδί σας. Μπορεί η εσωστρέφειά σας να σας προκάλεσε δυσάρεστα συναισθήματα στα παιδικά σας χρόνια. Μην υποθέτετε ότι το ίδιο θα συμβεί και στο παιδί σας ή ότι δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί τα προβλήματα που θα προκύψουν κατά καιρούς. Θα τα καταφέρει μια χαρά! Το καλύτερο που εσείς μπορείτε να κάνετε είναι να τονίζετε τις αρετές του παιδιού σας, και να πιστεύετε ότι αυτές οι αρετές θα το οδηγήσουν στην ζωή και θα το διδάξουν όλα αυτά που χρειάζεται για να χειριστεί τις προκλήσεις τις φύσης του.
Αν το παιδί σας διστάζει να δοκιμάσει νέα πράγματα ή να γνωρίσει νέους ανθρώπους, το «κλειδί» είναι η σταδιακή έκθεση. Μην το αφήσετε να αποχωρήσει από τέτοιες καταστάσεις, αλλά σεβαστείτε τα όριά του, ακόμα κι αν σας φαίνονται υπερβολικά. Σταθείτε στο πλευρό του όταν νιώθει επιφυλακτικό για κάτι, π.χ. αν φοβάται να μπει στην θάλασσα γιατί έχει κύματα, προχωρήστε μαζί του, στον δικό του ρυθμό. Κάντε το να πιστέψει ότι τα συναισθήματά του είναι φυσιολογικά, αλλά και ταυτόχρονα ότι δεν έχει κάτι να φοβάται. Όταν αναλαμβάνει κάποιο «κοινωνικό ρίσκο», δείξτε του ότι θαυμάζετε τις προσπάθειές του, π.χ. πείτε του «είδα ότι μίλησες σε αυτά τα παιδιά χθες. Ξέρω ότι μπορεί να σου ήταν δύσκολο και είμαι περήφανη για εσένα». Επισημάνετέ του κάθε φορά που καταλήγει να απολαμβάνει πράγματα, τα οποία πίστευε ότι δεν θα του αρέσουν ή ότι θα φοβόταν. Σταδιακά θα μάθει να ρυθμίζει μόνο του τα ανήσυχα συναισθήματά του.
Αν το παιδί σας είναι ντροπαλό, μην σας ακούει να το αποκαλείτε έτσι. Θα αρχίσει να βιώνει την αμηχανία του ως κάτι δεδομένο για τον χαρακτήρα του, και όχι ως ένα συναίσθημα που μπορεί να μάθει να ελέγχει. Σταδιακά θα μάθει ότι η λέξη «ντροπαλός» έχει αρνητικούς συνειρμούς. Όταν άλλοι αποκαλούν το παιδί σας ντροπαλό προσπαθήστε να τους διορθώνετε λέγοντας «έχει την ικανότητα να διερευνά νέες καταστάσεις».
Πηγαίνετε στις κοινωνικές εκδηλώσεις, π.χ. σε πάρτι γενεθλίων, νωρίς. Με αυτόν τον τρόπο θα βοηθήσετε το παιδί να εξοικειωθεί με τον χώρο, και όχι να εισέλθει σε έναν χώρο με παιδιά που ήδη έχουν δημιουργήσει μία «ομάδα». Αντίστοιχα, αν νιώθει άγχος ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς, πηγαίνετέ το στο σχολείο μερικές ημέρες πριν, για να δει την τάξη του, να γνωρίσει την δασκάλα και τους χώρους που θα κινείται κ.ο.κ.
Μάθετε το παιδί σας να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Και μάλιστα όσο πιο νωρίς γίνεται. Αν δείχνει απελπισμένο που κάποιο άλλο παιδί του πήρε το παιχνίδι, μάθετέ του να λέει «όχι» με δυνατή φωνή. Δοκιμάστε να το κάνετε μαζί, σαν παιχνίδι.
Είστε πολλοί τυχεροί αν έχετε ένα υπερευαίσθητο παιδί. Οι Αμερικανοί τα ονομάζουν «παιδιά-ορχιδέες». Ο λόγος για παιδιά που είναι ευαίσθητα στα φώτα, τους ήχους, σε συναισθηματικές εμπειρίες και σε νέες καταστάσεις. Ο όρος προήλθε από μία νέα θεωρία των ψυχολόγων, σύμφωνα με την οποία πολλά παιδιά είναι σαν τις πικραλίδες, δηλαδή μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Άλλα παιδιά, όμως, συμπεριλαμβανομένων των υπερευαίσθητων παιδιών, μοιάζουν με ορχιδέες. «Μαραίνονται» εύκολα, όμως αν έχουν καλά παιδικά χρόνια μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα από τα «παιδιά-πικραλίδες». Είναι συνήθως πιο υγιή, έχουν καλύτερους βαθμούς, δημιουργούν πιο ισχυρές σχέσεις κ.ο.κ.
Τέλος, σεβαστείτε την επιθυμία του παιδιού σας για χρόνο και χώρο να παίξει μόνο του.
Πηγή: Psychologytoday
