Κάρμεν Ρουγγέρη: «Να τα πηγαίνουμε στο θέατρο τα παιδιά μας»

Κάρμεν Ρουγγέρη: «Να τα πηγαίνουμε στο θέατρο τα παιδιά μας»

Έχει σπουδάσει τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο, θέατρο στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης και όπερα στην Περούτζα. Η Κάρμεν Ρουγγέρη, όμως, αγαπήθηκε μέσα από τη δουλειά της στο παιδικό θέατρο που μετράει πια 24 χρόνια. Όταν της λένε πως θυσίασε την καριέρα της για να ασχολείται ολημερίς με παιδιά εκείνη απαντά «Μόνο οι αγκαλιές που παίρνω μου αρκούν» (εδώ μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα). Πολλοί λόγοι μπορούν να σε πείσουν να δεις τις παραστάσεις της (η τεχνική κι αισθητική αρτιότητα, τα εντυπωσιακά κοστούμια, η προσεκτική επιλογή κι απόδοση των κειμένων), αλλά εμάς αυτό με τις αγκαλιές -θα σας το εκμυστηρευτούμε- μας φτάνει και μας περισσεύει.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Mama365.gr μιλάει για τις φετινές της δουλειές, την οπτική της πάνω στο παιδικό θέατρο, τα κινητά, τα παραμύθια, τη Μυθολογία, το πώς επιλέγει τα έργα που θα ανεβάσει και πολλά, πολλά ακόμα. 

Φέτος επιλέξατε να ανεβάσετε τη «Γέννηση του κόσμου… και ιστορίες των 12 θεών του Ολύμπου» και μια διασκευή του παραμυθιού «Χένσελ και Γκρέτελ». Τι θα κερδίσουν τα παιδιά βλέποντας την κάθε παράσταση;

Κατ’ αρχάς να σας πω, ότι και τα δύο μας έργα τα διάλεξαν οι μικροί μας θεατές. Εδώ και τρία χρόνια συνηθίζω να προτείνω στα παιδιά τρεις τίτλους έργων στο τέλος κάθε παράστασης. Εκείνα ψηφίζουν, εγώ δεν τους χαλάω το χατήρι, μελετάω πολύ, γράφω τα έργα που ψήφισαν και από τις αρχές του Σεπτεμβρίου αρχίζουμε τις πρόβες, πάντα με άξιους ηθοποιούς που διαλέγουμε σύμφωνα με τις ανάγκες των έργων μας. Αυτή τη στιγμή πρέπει να σας πω, ότι είμαστε όλοι μέσα στην χαρά της δημιουργίας των παραστάσεων μας...

Η αλήθεια είναι, ότι κάθε καλή και προσεγμένη παράσταση μπορεί να αποτελέσει μια πηγή γνώσης για μικρούς και μεγάλους θεατές. Και αυτό, προσωπικά, το βρίσκω αρκετό. Ακόμα έχω να πω, ότι και μόνο τη μαγεία της παράστασης να πάρει μαζί του ένα παιδί, είναι υπέροχο!

Τώρα... τι θα κερδίσει το παιδί βλέποντας τη «Γέννηση του κόσμου… και ιστορίες των 12 θεών του Ολύμπου». Πρώτα πρώτα, θα γνωρίσουν τον Ησίοδο, επικό ποιητή της αρχαιότητας. Ύστερα, και μόνο διαβάζοντας τη μυθολογία μας μαγεύεσαι! Έχει τόσο πλούτο! Έχει τόσο ωραίες ιστορίες! Μάλιστα, πολλές από αυτές τις ιστορίες τις διδάσκονται στο σχολείο. Φανταστείτε λοιπόν αυτές τις ιστορίες να γίνονται θέατρο και να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια των παιδιών, μέσα σε μια παράσταση προσεγμένη από όλες τις απόψεις (σκηνικά, κοστούμια, μουσική, χορογραφίες, φωτισμοί, προβολές) στη λεπτομέρεια. Το μάθημα δεν θα γίνει διασκέδαση; Εδώ σταματώ και σας προτείνω να έρθετε να δείτε την παράσταση μας αυτή.

Ας μιλήσουμε όμως τώρα, για την άλλη μας παράσταση που και αυτή θα σας πρότεινα να μην την χάσετε. «Χένσελ και Γκρέτελ», το παραμύθι των Αδελφών Γκρημ που έγινε όπερα απο τον Χούμπερτικ (Γερμανό συνθέτη της σχολής του Βάγκνερ) και που εμείς, οι συνεργάτες μου κι εγώ, το μεταμορφώσαμε σε ένα μουσικό παραμύθι. Και μόνο τις υπέροχες μελωδίες να ακούσουν τα παιδιά, για μένα είναι αρκετό. Παρόλα αυτά, το παραμύθι αυτό, έτσι όπως έχει διασκευαστεί, θα διασκεδάσει και παράλληλα θα προσφέρει στα παιδιά πολλά μηνύματα-θησαυρούς που θα πάρουν σίγουρα μαζί τους φεύγοντας από την παράσταση. Μια παράσταση προσεγμένη στην λεπτομέρεια με παραμυθένια σκηνικά και κοστούμια της Χριστίνας Κουλουμπή, με υπέροχες χορογραφίες και μαγικούς φωτισμούς του Πέτρου Γάλλια.

Σε μια εποχή που τα παιδιά ασχολούνται ολοένα και περισσότερο με τα social media και το διαδίκτυο, θεωρείτε ότι το θέατρο μπορεί να τα κάνει να «ξεκολλήσουν» από τις οθόνες;

Αν η παράσταση είναι καλή και σέβεται τους μικρούς θεατές, σίγουρα ναι. Θα σας φανεί περίεργο, αλλά το θέατρο ενώ δεν έχει τα εφέ που τους προσφέρουν οι κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες, ασκεί μια μαγεία πάνω τους...

Τα τελευταία χρόνια ανεβάζετε θεατρικά έργα εμπνευσμένα από την αρχαία ελληνική μυθολογία, στα οποία οι μικροί θεατές ανταποκρίνονται θετικά. Πιστεύετε ότι, μέσα από τις παραστάσεις αυτές, το θέατρο καταφέρνει να κάνει τη γνώση πιο διασκεδαστική και διαδραστική, με δεδομένο, μάλιστα, ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα στηρίζεται εν μέρει στη στείρα απομνημόνευση;

Λατρεύω την μυθολογία μας. Καταπιάνομαι μ’ αυτήν γιατί θέλω να κάνω τα παιδιά να καταλάβουν το μεγαλείο της και να πάρουν το βιβλίο στο χέρι να διαβάσουν περισσότερα... Θεωρώ ότι αποστολή του θεάτρου που απευθύνεται στα παιδιά είναι να παίρνουν γνώσεις από αυτό.

Ποια είναι η αξία των παραμυθιών για τα παιδιά; Θεωρείτε ότι είναι ένα από τα πρώτα σημαντικά ερεθίσματα-οδηγοί για το πώς πρέπει να λειτουργούμε σε μια ομάδα και αργότερα σε μια κοινωνία

Έχουν μεγάλη αξία τα παραμύθια και δεν το λέω εγώ, το έχουν πει άλλοι πιο αξιόλογοι από 'μένα.

Στην Ελλάδα της κρίσης με πολλές οικογένειες να αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, γιατί θα συμβουλεύατε τους γονείς να «επενδύσουν» σε μια τέτοιου είδους διασκέδαση όπως το θέατρο;

Θα το ξαναπώ. Το θέατρο είναι και πρέπει να είναι πηγή γνώσης, γι' αυτό καλό είναι να τα πηγαίνουμε στο θέατρο τα παιδιά μας. Βέβαια... αφού κάνουμε μια έρευνα πρώτα. Να μην ξεχνάμε, ότι υπάρχουν καλές , μέτριες και πρόχειρες παραστάσεις.

Τι θα απαντούσατε σε ένα μικρό παιδί που, εμπνευσμένο από τις παραστάσεις σας, σας έλεγε ότι θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο;

Η αλήθεια είναι οτι πολλά παιδιά μου καταθέτουν την επιθυμία τους να ασχοληθούν με το θέατρο. Τους λέω: Κατ' αρχάς πετάξτε τα κινητά! Δεν είμαι εκείνη που θα σας σταματήσω το όνειρο. Όμως... πρώτα πρέπει να διαβάζετε πολλά βιβλία! Να βλέπετε πολύ θέατρο! Ύστερα, να είστε καλοί μαθητές στο σχολείο και να σπουδάσετε κάτι που θα σας εξασφαλίσει το ψωμί σας. Παράλληλα, μπορείτε να σπουδάζετε και θέατρο για το κέφι σας. Αν η τύχη σας βοηθήσει και σας έρθουν όλα τόσο βολικά ώστε να μπορείτε να ζείτε από το θέατρο και την τηλεόραση, κρατήστε τις γνώσεις που έχετε πάρει και γίνετε αυτό που ονειρεύεστε... Αυτά τους λέω...

Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι αδυναμίες και τα… υπερόπλα των γονιών του σήμερα; Πιστεύετε πως –παιδαγωγικά, πνευματικά, κοινωνικά- είναι οι συνθήκες πιο ευνοϊκές ή δυσχερέστερες;

Οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές... Η χώρα δεν δίνει καμία ευκαιρία στα παιδιά μας. Η τηλεόραση έχει κάνει μεγάλη ζημιά! Τα κινητά δεν χρησιμοποιούνται σωστά! Όμως η τύχη μας είναι στα χέρια μας! Αν δεν περιμένουμε τίποτα από τους άλλους και βάλουμε το μυαλό και τα χέρια μας να δουλέψουν... τότε, σίγουρα, έχουμε ελπίδα να τα καταφέρουμε.

 

v