Κάποιοι γονείς αφήνουν τα άσχημα συναισθήματα και τις αρνητικές, εσωτερικές τους σκέψεις να πάρουν τον έλεγχο των αποφάσεών τους –μπορεί να ενδώσουν όταν δεν πρέπει από ενοχές ή να περιορίσουν υπερβολικά τα παιδιά από υπερπροστατευτικότητα.
Οι ισορροπημένοι, δυνατοί γονείς, όμως, δεν καθιστούν τις επιλογές τους έρμαια του ταραγμένου εσωτερικού τους κόσμου. Δουλεύουν σκληρά για να βοηθήσουν τον εαυτό και τα παιδιά τους να γίνονται όλο και καλύτεροι, ακολουθώντας τις παρακάτω βασικές αρχές.
Πρέπει να δείξεις στα παιδιά πώς να είναι δυνατά
Το να λες στα παιδιά «να είσαι δυνατός» ή «δες τη θετική πλευρά» ή «μην αφήνεις τις δυσκολίες να σε επηρεάζουν» δεν αρκεί, αν ο ίδιος δεν ενσαρκώνεις το πρότυπο που υποστηρίζεις. Πρέπει πρώτα εμείς να συμφιλιωθούμε με τα συναισθήματά μας για να διδάξουμε στα παιδιά πώς να τα «κοντρολάρουν».
Τα παιδιά χτίζουν την αυτοπεποίθησή τους με προσωπικές επιτυχίες κι αποτυχίες
Το να ηρεμήσεις ή να επιβραβεύσεις το παιδί είναι σχετικά εύκολο. Το ζητούμενο όμως για κάθε παιδί είναι να ανακαλύψει από μόνο του τα όριά του –στον βαθμό, φυσικά, που δεν τίθεται σε κίνδυνο η υγεία κι η ασφάλειά του. Οι ισορροπημένοι γονείς ξέρουν να συγκρατούν την αγωνία και τον φόβο τους και να επιτρέπουν στα παιδιά να κάνουν επιλογές παίρνοντας τα ίδια το ρίσκο της «αποτυχίας» και χτίζοντας έτσι τα θεμέλια της αυτονομίας και της αυτοπεποίθησής τους.
Δεν «ακυρώνουν» τα αρνητικά αισθήματα των παιδιών
Αντιθέτως, γνωρίζουν ότι η επικύρωση των συναισθημάτων του παιδιού είναι το κλειδί για την αυτογνωσία του. Δεν θα ακούσετε έναν γονέα ήρεμο και ισορροπημένο να λέει «Δεν πρέπει να φοβάσαι –είσαι μεγάλος πια!» . Αντίθετα, θα προσπαθήσει να κατανοήσει τις αιτίες του φόβου του παιδιού και να προτείνει τόσο λύσεις αντιμετώπισης όσο και στήριξη κατανοώντας ότι κάθε συναίσθημα του παιδιού είναι αποδεκτό.
Βασίζουν την διαπαιδαγώγησή τους στις αρχές τους
Αντί να διαμορφώνουν, να αποδομούν και να ξαναχτίζουν τις αρχές τους ανάλογα με το εκάστοτε ερέθισμα, έχουν επενδύσει σε χρόνο, φαιά ουσία και διάλογο, ούτως ώστε να καταλήξουν σ’ ένα πιο συμπαγές πλέγμα αρχών. Δεν επηρεάζονται εύκολα απ’ τη γνώμη φίλων, συγγενών και άλλων γονιών ούτε αλλάζουν κάποια πάγια στάση τους επειδή η γενική τάση το υπαγορεύει. Έχουν εμπιστοσύνη σε κάποιες βασικές παιδαγωγικές αρχές και δεν αποκλίνουν απ’ αυτές σε κάθε ευκαιρία.
Ξέρουν ότι πειθαρχία δεν σημαίνει τιμωρία
Το να τιμωρείς τα παιδιά μοιάζει με τη λογική «πρέπει να υποφέρεις για τα λάθη σου». Η πειθαρχία στηρίζεται στην προσπάθεια των γονιών να διδάξουμε τα παιδιά πώς να κάνουν καλύτερες επιλογές μελλοντικά. Οι γονείς που έχουν τον έλεγχο των συναισθημάτων τους, επιβάλλουν συνέπειες στα παιδιά τους, όταν εκείνα παραβαίνουν τους κανόνες αντί να τα κλείσουν για τάδε χρονικό διάστημα στο δωμάτιό τους ή να τα υποχρεώσουν να σταθούν σε μια γωνιά.
