Παιχνίδια και ρούχα που μένουν παρατημένα στο πάτωμα
Πόσες φορές τους έχετε ζητήσει να μαζέψουν τα παιχνίδια τους από όλο το σπίτι πριν πάνε για ύπνο; Πόσες φορές έχετε κάνει συμφωνία, ότι «ναι, μπορείς να βγάλεις ρούχα από τα συρτάρια και στολές από τη ντουλάπα για να παίξεις θέατρο, αλλά μετά θα πρέπει να τα βάλεις ξανά όλα μέσα» -και δεν τα έχουν βάλει ποτέ, με την δικαιολογία ότι είναι υπερβολικά κουρασμένα ή δεν φτάνουν ή δεν μπορούν να το κάνουν σωστά; Πόσα βράδια έχετε πέσει στα τέσσερα, για να συλλέξετε τουβλάκια και μπαλάκια κάτω από τον καναπέ, την ύπαρξη των οποίων τα παιδιά πιθανότατα έχουν λησμονήσει. Μήπως έχει έρθει η ώρα να μπει ένας πιο σαφής και ωφέλιμος κανόνας ως προς το συμμάζεμα;
«Όσα ρούχα και παιχνίδια βρίσκονται πεταμένα στο πάτωμα στο τέλος της ημέρας, μαζεύονται σε μία μεγάλη σακούλα και δωρίζονται σε παιδιά που δεν έχουν ρούχα και παιχνίδια» -προσοχή, όμως, σημασία έχει (όπως άλλωστε σε κάθε κανόνα) να τον τηρήσετε! Και να μην υποκύψετε στα κλάματα των παιδιών και στα παρακαλετά να μην τους πάρετε την αγαπημένη τους κούκλα. «Από εδώ και στο εξής, θα πρέπει να φροντίζεις περισσότερο τα αγαπημένα σου παιχνίδια», είναι η απάντηση σε αυτό. Μάλιστα, αν τα παιδιά σας είναι σε κατάλληλη ηλικία, μπορείτε αφού βάλετε τα πράγματα στην τσάντα, να τα πάρετε μαζί σας και να πάτε μαζί σε έναν φιλανθρωπικό οργανισμό, όπου ξέρετε πως τα παιχνίδια θα πιάσουν τόπο. Πιθανώς έτσι τα παιδιά σας να τα εκτιμήσουν περισσότερο.
Επικοί καβγάδες με τα αδέλφια
Συμβαίνουν ανάμεσα σε όλα τα αδέλφια και δεν προβλέπεται να σταματήσουν στον αιώνα των αιώνων. Ωστόσο, έρχεται κάποτε η στιγμή που απλά δεν αντέχετε να ζείτε άλλο σε εμπόλεμη ζώνη. Δεν ανέχεστε άλλα ουρλιαχτά και ξεμαλλιάσματα και μάλιστα την ίδια ώρα που εσείς έχετε ένα εκατομμύριο δουλειές να κάνετε. Αν τα παιδιά δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν, από το να τσακώνονται… μήπως έχει έρθει να το βρείτε εσείς για εκείνα;
Πώς; Ανακοινώστε τους πως την επόμενη φορά που θα αρχίσουν να τσακώνονται, όποιος κι αν έχει δίκιο ή άδικο, η επίπτωση θα είναι το ένα να τακτοποιήσει το δωμάτιο του άλλου. Αν τα δωμάτια δεν τακτοποιηθούν επαρκώς, το επόμενο στάδιο θα είναι να πλύνουν τα πιάτα, κι αν κι αυτό δεν γίνει όπως πρέπει ακολουθεί το άπλωμα των ρούχων. Με τόσες δουλειές, δεν θα μείνει και πολύς διαθέσιμος χρόνος για τσακωμούς
Πόρτες που κοπανιούνται όταν το παιδί έχει νεύρα
Από κάποια ηλικία και μετά, όταν το παιδί έχει ξεπεράσει το στάδιο των tantrums (σ.σ. πέφτω στο πάτωμα, χτυπιέμαι και ουρλιάζω), ο επόμενος θορυβώδης και δραματικός τρόπος που βρίσκει για να ξεσπάσει τα νεύρα του, είναι το κοπάνημα της πόρτας του δωματίου του. Γίνεται μία (του λες θα πέσει η κάσα), γίνεται δύο (παρατηρείς τα πρώτα ραγίσματα στον τοίχο), την τρίτη φορά οφείλεις να προειδοποιήσεις, ότι θα βγάλεις την πόρτα.
Την τέταρτη, απλά βγάζεις την πόρτα. Αυτό έκανε μια μαμά εξηγώντας, ότι αν το παιδί επιζητά με την κίνηση αυτή την ιδιωτικότητα του δωματίου, απλά θα στερηθεί την ιδιωτικότητα. Φυσικά και έχει κάθε δικαίωμα να μείνει λίγο μόνο του, για να ηρεμήσει, όταν είναι θυμωμένο. Όχι, όμως, βάζοντας σε κίνδυνο την ακεραιότητα του σπιτιού.
Υπερένταση και νεύρα λόγω έλλειψης ύπνου
Το πλέον σύνηθες είναι ένα παιδί να έχει κακή συμπεριφορά επειδή δεν έχει κοιμηθεί αρκετά και είναι κουρασμένο. Από την άλλη, αυτό συμβαίνει συνήθως σε παιδιά που δεν αγαπούν τον ύπνο και δίνουν τον προσωπικό τους αγώνα κάθε βράδυ για να τον αποφύγουν. Η λύση είναι μία -την ξέρετε αλλά πλέον έχει έρθει η στιγμή να την εφαρμόσετε- ύπνος νωρίτερα. Πώς θα πείσετε το παιδί, όμως;
Τη στιγμή που ξεκινούν τα νεύρα και η γκρίνια (τη στιγμή, δηλαδή που βγαίνει όλη η κούραση) ενημερώνετε το παιδί, ότι αν δεν προσπαθήσει να διαχειριστεί την κακή συμπεριφορά, το βράδυ θα χρειαστεί να πάει για ύπνο δέκα λεπτά νωρίτερα από το συνηθισμένο (και θα πάει!), ενώ για κάθε λεπτό που η συμπεριφορά αυτή θα συνεχίζεται, ο βραδινός ύπνος θα πλησιάζει ακόμα περισσότερο. Εξηγήστε, βέβαια, στο παιδί ότι με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλίσετε, ότι την επόμενη μέρα θα είναι πιο ξεκούραστο και πολύ πιο ευδιάθετο.
Καθρέφτης στην κακή συμπεριφορά
Η κακή συμπεριφορά μπορεί να έχει χίλια πρόσωπα και αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορούν να υπάρχουν πάντα φυσικές συνέπειες αυτής: το παιδί μπορεί να αντιμιλάει ή να κοροϊδεύει, να λέει ψέματα ή να παραφράζει την αλήθεια, να μη σέβεται τους ανθρώπους γύρω του (ή τα ζώα), να δείχνει αχαριστία, να ζητά επαναλαμβανόμενα κάτι που του έχετε ξεκάθαρα αρνηθεί, να χτυπάει, να πετάει κάτω ή να σπάει πράγματα… Πολλές φορές είναι και για τους γονείς δύσκολο να καταλήξουν στη σωστή μέθοδο, ώστε να πειθαρχήσουν το παιδί για αυτές τις συμπεριφορές σωστά και με θετικό τρόπο.
Στις περιπτώσεις αυτές, αντί να καταφύγετε στις φωνές και τις απειλές, με τις οποίες το παιδί δεν έχει τίποτα να κερδίσει, βρείτε όση υπομονή σας απομένει και γίνετε ένας καθρέφτης για το παιδί. Σταθείτε απέναντι του και περιγράψτε του τη συμπεριφορά του, κάντε το να «δει» το λάθος του και τις επιπτώσεις αυτού και στη συνέχεια ζητήστε του να αποφασίσει μόνο του τις συνέπειες που πρέπει να υποστεί. Ρωτήστε το, για παράδειγμα: τι θα έκανες εσύ αν ήσουν στη θέση μου; Η μέθοδος αυτή δίνει στα παιδιά τον έλεγχο της μοίρας τους, τα διδάσκει να σκέφτονται στο μέλλον τις πράξεις τους και κάνει την επιβολή της «τιμωρίας» πολύ πιο εύκολη, δεδομένου ότι το ίδιο παιδί την επέλεξε.
