«Πριν λίγες μέρες, κόπηκε το ρεύμα λίγο πριν φύγω για να πάρω τα παιδιά απ’ το σχολείο, κι έτσι για να βγω απ’ το γκαράζ, έπρεπε ν’ αποσυνδέσω την πόρτα από το αυτοματοποιημένο σύστημα και να την ανοίξω με τα χέρια μου. Όταν φτάσαμε σπίτι (και το ρεύμα είχε επανέλθει) έπρεπε να ξαναθέσω σε λειτουργία το αυτόματο σύστημα, πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε ν’ ανέβω στον πίσω προφυλακτήρα για να το φτάσω. Όσο στεκόμουν με το ένα πόδι στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και με το άλλο στην πόρτα του γκαράζ σαν τον Σπάιντερμαν, ο γιος μου με ρώτησε γιατί δεν περιμένω να γυρίσει ο μπαμπάς και να το φτιάξει.
Του είπα ότι μπορούσα να τα καταφέρω μόνη μου. Αυτή ήταν η σύντομη εκδοχή του γιατί δεν χρειαζόμουν τη βοήθειά του, αλλά υπήρχαν κάποιοι ακόμη λόγοι. Κάποιες φορές όντως περιμένω τον άντρα μου να γυρίσει για να με βοηθήσει. Τώρα όμως που τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και μπορώ να κλειστώ στο διπλανό δωμάτιο ή να βγω έξω χωρίς ν’ ανησυχώ ότι θα χαλάσουν τα φυτά που έχω μέσα στο σπίτι ή ότι θα κρεμαστούν απ’ το φωτιστικό, προτιμώ να κάνω τα πάντα μόνη μου για πολλούς λόγους:
Θέλω να μάθω καινούρια πράγματα
Μαθαίνω κάνοντας πράγματα μόνη μου, ακόμα κι αν μου πάρει αρκετό χρόνο μέχρι να ξεδιαλύνω τον τρόπο. Μ’ αρέσει να μαθαίνω πώς να κάνω καινούρια πράγματα, ειδικά αν λερώνομαι. Με κάνει να νιώθω χρήσιμη, δυνατή και μου επιτρέπει να αποδεικνύω σε όλους ότι μπορώ να τα καταφέρω, όπως τότε που αποσυνέδεσα ένα φωτιστικό μας. Δεν ήταν κάτι τρομερό, αλλά εκείνη τη στιγμή πίστευα ότι είχα υπερ- δυνάμεις. Και είχα.
Είμαι ανυπόμονη
Αν αγοράσω κάτι που πρέπει να κρεμάσω στον τοίχο, αν θέλω να ξαναβάψω το δωμάτιο, αν πρέπει να συναρμολογήσω ένα καινούριο έπιπλο, δεν μπορώ να περιμένω μέχρι να επιστρέψει σπίτι ο άντρας μου για να με βοηθήσει. Δεν με νοιάζει ακόμα και αν θα μου πάρει όλη τη μέρα. Θα το κάνω γιατί θέλω, αλλά και γιατί αγχώνομαι όταν αναβάλλω τις δουλειές μου. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ όταν τα πράγματα μένουν μισά. Δεν μπορώ να συγκρατηθώ, έτσι είμαι φτιαγμένη. Αντί να φορτώνω τις δουλειές μου στον πολυάσχολο άντρα μου, είναι καλύτερα για όλους μας να τις κάνω μόνη μου.
Μ’ αρέσει το παράδειγμα που δίνω στα παιδιά μου
Θέλω να βλέπουν τη μητέρα τους να κάνει όσα κάνει και ο μπαμπάς τους. Δεν θέλω να νομίζουν ότι υπάρχουν αντρικές και γυναικείες δουλειές. Αν δεις κάτι που πρέπει να φτιαχτεί και μπορείς να το φτιάξεις, τότε πρέπει να το φτιάξεις. Αν θες να μάθεις πώς να κάνεις κάτι για να μην εξαρτάσαι από κάποιον άλλον, πρέπει να το φτιάξεις. Αν θες να κρεμάσεις ένα ράφι στον τοίχο ή να φτιάξεις το πλυντήριο ρούχων, πρέπει να το κάνεις. Όπως περιμένω και από τον άντρα μου να βάλει πλυντήριο αν το καλάθι με τ’ άπλυτα έχει γεμίσει.
Ο μπαμπάς είναι κουρασμένος
Όταν ο άντρας μου επιστρέφει σπίτι έπειτα από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, το τελευταίο που θέλει να κάνει είναι να ξεβουλώσει τον σωλήνα, να βιδώσει το πόμολο της πόρτας ή να καλύψει την τρύπα που έκανε στον τοίχο ο γιος μας όταν έπαιζε ποδόσφαιρο- και δεν τον αδικώ.
Μ’ αρέσει η διακόσμηση
Αντίθετα με τον άντρα μου. Πολλές φορές τα έχω κάνει όλα μέχρι να γυρίσει σπίτι, και επειδή δεν του ζητάω βοήθεια, ξέρει μόνο τα μισά απ’ όσα έχω αλλάξει στο σαλόνι. Ή στο μπάνιο. Ή στον διάδρομο. Μια φορά έκλαιγα ενώ προσπαθούσα να βάψω με ένα συγκεκριμένο σχέδιο το μπάνιο. Δεν μπορούσα να το πετύχω παρά το ότι ακολουθούσα ακριβώς τις οδηγίες. Τελικά τα κατάφερα και συνέχισα στον διάδρομο. Δεν πρόσεξε τους καινούριους φρεσκοβαμμένους τοίχους για έξι ολόκληρους μήνες, κάτι που μου δείχνει ότι τα κατάφερα.
Ο μπαμπάς αναβάλλει τις δουλειές του
Του παίρνει αρκετή ώρα να κάνει πράγματα. Δεν καταλαβαίνει γιατί είναι σημαντικό να αλλάξει τη λάμπα ή να ξαναβάψει τα παράθυρα όπως εγώ. Εκείνος πιστεύει ότι “υπάρχει πάντα χρόνος να το κάνω αργότερα”. Εγώ δεν είμαι έτσι και γίνομαι περίεργη αν δεν γίνει αυτό που θέλω.
Ο μπαμπάς μπορεί μια μέρα να μην γυρίσει σπίτι
Δεν το είπα στον γιο μου εκείνη τη μέρα, αλλά είναι ο νούμερο ένα λόγος που θέλω να κάνω τα πάντα μόνη μου. Είδα ένα πολύ κοντινό μου πρόσωπο να χάνει τον άντρα της και ήταν αβοήθητη. Δεν θρηνούσε μόνο για τον θάνατο του συντρόφου της- όσο ζούσε τον άφηνε να αναλαμβάνει όλες τις “βαριές” δουλειές του σπιτιού, και τώρα δεν ήξερε καν πώς να ξεβουλώσει την τουαλέτα. Με τρόμαξε. Δεν ήθελα να βρεθώ σ’ αυτή τη θέση. Θέλω να νιώθω ότι έχω τον έλεγχο γιατί μπορώ να λύνω τα προβλήματά μου, στο σπίτι ή το αυτοκίνητο, και γιατί ξέρω τι να κάνω σε μια ανάγκη.
Θέλω να κρατάω το μυαλό μου σε εγρήγορση
Από τότε που έμεινα στο σπίτι για να μεγαλώσω τα παιδιά μου, έχω χάσει αρκετά εγκεφαλικά κύτταρα, είμαι σίγουρη γι’ αυτό. Δεν μετανιώνω για τίποτα. Ήταν επιλογή μου, αλλά η έλλειψη ενέργειας με έκανε να μην θέλω ν’ ασχοληθώ με κάτι- ήθελα απλώς να ξαπλώνω χωρίς να ασχολούμαι με τίποτα. Ήταν ο δικός μου τρόπος να επιβιώσω. Το να κάνω πράγματα, όμως, όπως το να αλλάζω τα ντουλάπια της κουζίνας, κάνει το μυαλό μου να δουλεύει διαφορετικά. Και μ’ αρέσει αυτό.
Δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε πράγματα μαζί ή ότι δεν ζητάμε ο ένας τη βοήθεια του άλλου. Και σίγουρα δεν σημαίνει ότι δεν τον φωνάζω όταν βρίσκομαι σε κατάσταση πανικού επειδή έσπασα τον καινούριο νεροχύτη μας και δεν ήξερα αν έπρεπε να πάρουμε καινούριο ή να τον επισκευάσουμε. Απλώς θέλω να κάνω ό,τι μπορώ μόνη μου. Μ’ αρέσει το πώς αισθάνομαι όταν κρατάω ένα κατσαβίδι στα χέρια μου, Μ’ αρέσει να δείχνω στα παιδιά μου πόσα μπορώ να καταφέρω. Δεν με πειράζει ν’ ανέβω στη σκάλα. Αλλά κυρίως, δεν φοβάμαι ν’ αποτύχω ενώ ακόμα μαθαίνω. Δείχνω στα παιδιά μου πως όταν προσπαθείς, μπορείς να καταφέρεις μόνος σου ακόμα και τα πιο δύσκολα πράγματα.»
Πηγή: Scarymommy.com
