«Το να ανταποκρίνομαι στις ανάγκες των παιδιών μου σημαίνει ότι, κάποιες φορές, πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στις δικές τους και τις δικές μου.
Ως μαμά, αυτή είναι συχνά η πιο δύσκολη θέση στην οποία μπορώ να βρεθώ.
Τη νύχτα, θέλω να κάνω αγκαλιές με τον άντρα μου και να «είμαι εκεί» ολοκληρωτικά, όμως βλέπω το μωρό στο μόνιτορ και, αντίστοιχα, είμαι συνέχεια ανήσυχη ότι κάποιο από τα μεγαλύτερα παιδιά μου, δεν κοιμάται καλά. Με άλλα λόγια, τα παιδιά μου είναι πάντα στο μυαλό μου.
Για να είμαι δίκαιη: είμαι το είδος του ανθρώπου που ανησυχεί πολύ. Ο άντρας μου, από την άλλη, μπορεί πολύ ευκολότερα να εστιάσει την προσοχή του σε ότι κάνει -από το να φροντίζει τα παιδιά μέχρι να μου δίνει όλη του τη σημασία τις ώρες που έχουμε για τους δυο μας.
Πολλή συζήτηση γίνεται στις μέρες μας σχετικά με το ότι οι μαμάδες βάζουν τα παιδιά τους πάνω από τον σύζυγό τους. Επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω ότι απεχθάνομαι αυτό το debate.
Ως μαμάδες, μπαίνουμε όλες σε δύσκολη θέση και αντιμετωπίζουμε περίπλοκες καταστάσεις καθημερινά και, ξέρετε, προσπαθούμε να είμαστε καλές. Και τώρα, υποτίθεται ότι πρέπει -εκτός όλων των άλλων- να διαλέξω ανάμεσα στον άντρα που αγαπάω και τα παιδιά μου; Επιτρέψτε μου να σας πω ποιος θα “κερδίζει” κάθε φορά και, πιθανότατα αυτό δεν με κάνει συμπαθή.
Τα παιδιά μου. Τα παιδιά μου θα “κερδίζουν” κάθε φορά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου για το γάμο μου ή ότι ο άντρας μου είναι λιγότερο σημαντικός για μένα από τη μέρα που δώσαμε γαμήλιο όρκο ο ένας στον άλλο. Αυτό που σημαίνει είναι ότι, επιλέγοντας να κάνω παιδιά μαζί του, έκανα εκείνα προτεραιότητά μου.
Επιλέγω συνειδητά να αγαπάω τον μπαμπά των παιδιών μου, αλλά είναι γεγονός ότι οι έξοδοι, τα παθιασμένα φιλιά και οι ανάγκες που είχαμε ως ζευγάρι χωρίς παιδιά, αναβάλλονται προσωρινά.
Ο άντρας μου, μου έχει πει ότι δεν θα ήθελε να είναι παντρεμένος με κάποια που θα έβαζε εκείνον πάνω από τα παιδιά του. Εκτιμά τον τρόπο που θέλω να “είμαι εκεί” για τα παιδιά μας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι καταδικάζουμε τους γονείς που βγαίνουν οι δυο τους και έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε διάφορες νταντάδες -κι αν το καταδικάζαμε, θα ήταν περισσότερο από ζήλεια. Σημαίνει ότι έχω αποδεχτεί ότι με δύο παιδιά κάτω των 5 ετών, οι έξοδοί μας θα περιλαμβάνουν γκρίνια και φαγητό στο φόρεμά μου.
Πήρα μαζί μου τα παιδιά σε ένα γάμο και μου έκανε εντύπωση όταν ένας άλλος καλεσμένος είπε ότι διαφωνεί μ' αυτό. Παρά το ότι θα παιδιά μου είναι ευπρόσδεκτα και προσκεκλημένα από την φίλη που παντρευόταν, εγώ -όπως φαίνεται- θα έπρεπε να να έχω επιλέξει να τα αφήσω σε μια baby sitter.
Aντίθετα, απόλαυσα ότι τα παιδιά μου ήταν καλοδεχούμενα. Μου άρεσε πολύ που αγόρασα στην κόρη μου καινούριο φόρεμα, τη στιγμή που εγώ φόρεσα ένα παλιό. Μια από τις δικές μου αγαπημένες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια είναι οι φορές που χόρευα με τον μπαμπά μου στους γάμους των συγγενών μας.
Και οι τέσσερίς μας περάσαμε υπέροχα!
Τα κορίτσια μου φέρθηκαν πολύ καλά και καταφέραμε να ξεπεράσουμε το στόχο μου, που ήταν να χορέψουμε έστω ένα τραγούδι πριν νυστάξουν. Το μωρό μπορεί να κοιμήθηκε στον ώμο μου, αλλά ο άντρας μου, εγώ και η πεντάχρονη κόρη μας χορέψαμε πολύ πριν αποφασίσουμε να να φύγουμε.
Θα μου άρεσε να χορεύω με τον καλό μου όλη τη νύχτα; Φυσικά και θα μου άρεσε!
Θα είχα αφήσει τα παιδιά στο σπίτι με τους παππούδες τους, αν έμεναν πιο κοντά και μπορούσαν να τα κρατήσουν; Θα είμαι ειλικρινής -ίσως, ναι.
Μπορώ, όμως, να απαντήσω σε ένα πράγμα με τεράστια σιγουριά: αυτή η νύχτα έμεινε αξέχαστη σε όλους μας και όποιος νομίζει ότι τα παιδιά μου θα μου θα φέρονταν ακατάλληλα ή θα μου ήταν εμπόδιο, κάνει λάθος.
Λατρεύω το ότι είμαι μαμά.
Παρά το ότι η σχέση μου με τα παιδιά μου είναι γεμάτη απογοητεύσεις και ανησυχίες και είναι δυσκολότερη από οποιαδήποτε άλλη σχέση -συμπεριλαμβανομένης κι αυτής με τον άντρα μου- νιώθω περισσότερη αγάπη και στοργή απ' όση νόμιζα ότι θα μπορούσα ποτέ να νιώσω.
Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα στον κόσμο απ' το να βλέπω την πεντάχρονη κόρη μου να βιώνει τα κοριτσίστικα όνειρά της χορεύοντας σε κάποιο πάρτι με το κίτρινο φόρεμα που μόνη της διάλεξε.
Τα παιδιά μου θα μεγαλώσουν και μπορεί να με ευχαριστήσουν ή όχι που βάζω τη σχέση μου με τον μπαμπά τους λίγο πιο χαμηλά από την ανατροφή τους. Κανείς μας δεν μπορεί να προβλέψει πώς τα παιδιά μας θα μας βλέπουν μεγαλώνοντας -μπορούμε όμως να υποθέσουμε.
Επομένως θα κάνω αυτό που νιώθω σωστό -θα κάνω αυτό που νιώθω σωστό για τον άντρα μου και τον εαυτό μου, επειδή μεγαλώνουμε αυτούς τους δύο μικροσκοπικούς ανθρώπους μαζί.
Αυτό που μου φαίνεται σωστό, είναι να βεβαιωθώ ότι οι ανάγκες τόσο οι δικές μου όσο και του άντρα μου συναντιούνται, κατανοώντας ότι τα κορίτσια μου έχουν μία μόνο παιδική ηλικία -και θέλω να είμαι εκεί για να τη ζήσω!»
Πηγή: huffingtonpost.com
