Ό,τι σε αγχώνει σήμερα, αύριο θα είναι ασήμαντο ή αστείο
Εντάξει, όχι αύριο, αλλά σε μερικούς μήνες σίγουρα! Αυτή η συμβουλή είναι γενικά ιδιαίτερα αγχολυτική, γιατί είναι πραγματικά βγαλμένη από τη ζωή. Σίγουρα υπάρχουν παραδείγματα που μπορείτε να θυμίσετε στο παιδί -παραδείγματα σκληρής προσπάθειας, άγχους, απελπισίας που παρήλθαν και σύντομα ξεχάστηκαν. Μιλήστε του για εκείνη (την οποιαδήποτε) φορά που πίστευε ότι δεν θα τα καταφέρει ή για τότε που ήταν πολύ στενοχωρημένο και ρωτήστε το "Πόσο σε επηρέασε τελικά εκείνη η περίοδος; Πόσο την θυμάσαι; Έχει σημασία τώρα πια;". Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός κι αυτή είναι μια αλήθεια που το εφηβάκι σας είναι σε θέση να προσεγγίσει.
Αν σε συμπαθούν ΟΛΟΙ τότε κάνεις κάτι λάθος
Πολλά παιδιά ξεκινώντας το Γυμνάσιο έχουν ανασφάλεια για την εικόνα και τη δημοφιλία τους. Σε όλα τα σχολεία από καταβολής κόσμου (και σχολείων) υπάρχουν όμορφα αγόρια και κορίτσια με μοδάτα ρούχα, αμέτρητους φίλους και καταπληκτικό χαμόγελο, που εκλέγονται Πρόεδροι της τάξης ή του Δεκαπενταμελούς και το μισό σχολείο είναι ερωτευμένο/γοητευμένο μαζί τους. Και, ναι και το δικό σας παιδί, όσο φιλόδοξο, φιλομαθές και ώριμο κι αν είναι, μπαίνει στην εφηβεία και θέλει να γίνει αυτό ακριβώς το διάσημο αγόρι ή κορίτσι. Είναι μια ανησυχία απόλυτα αναμενόμενη την οποία καλό θα ήταν να αντιμετωπίσετε κριτικά μεν, με κατανοήση δε. Εξηγήστε του ότι ένας άνθρωπος αρεστός σε όλους, δεν μπορεί να είναι ειλικρινής, έντιμος και σταθερός. Όπως εκείνο έχει συμπάθειες και αντιπάθειες, έτσι και οι υπόλοιποι συμμαθητές του έχουν δικαίωμα να το κρίνουν και να αποφασίσουν αν θέλουν τη φιλία του ή όχι.
«Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»
Για να μείνουμε στο θέμα των φίλων, είναι σημαντικό να δώσετε στο παιδί να καταλάβει την τεράστια αξία της φιλίας και τη σημασία της επιλογής των σωστών ανθρώπων που θα το συντροφεύουν. Η ανάγκη των εφήβων να σχηματίσουν μια ταυτότητα που να διαφέρει απ' το παιδικό "εγώ" τους, αλλά και η ανάγκη να ομαδοποιηθούν, να μπουν σε έναν κύκλο, να ανήκουν σε μια αγέλη με κοινά χαρακτηριστικά είναι θεμιτές και φυσικές, αλλά δεν παύουν να ενέχουν κινδύνους. Γι' αυτό φροντίστε να εξηγήσετε στον εκκολαπτόμενο ενήλικα που αναθρέφετε ότι οι επιλογές του τον χαρακτηρίζουν και ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι περίπου ο μέσος όρος της παρέας τους, γι' αυτό πρέπει να προσβλέπει στο καλύτερο.
Είσαι ό,τι κάνεις, όχι ό,τι γράφεις ή «ανεβάζεις» στο Facebook
Η σωστή διαχείριση από την πλευρά των σύγχρονων γονιών στο ζήτημα των social media, είναι μια υπόθεση πολύ δύσκολη. Ας το παραδεχτούμε: αν δεν είστε αρκετά νέοι (ή αρκετά νεανικοί) το έφηβο παιδί σας χειρίζεται το ίντερνετ και τα μέσα που παρέχει δεκάδες φορές καλύτερα από εσάς. Ταυτόχρονα, ζει σε μια εποχή πολύ διαφορετική από τη δική σας, που μπορεί να έχει πολλά κατακριτέα σημεία, αλλά όπως συμβαίνει πάντα με όλα τα "ρεύματα" και τα σημεία των καιρών έχει και τα θετικά της -και το να προσπαθήσετε να το απομονώσετε από την εποχή του είναι σχετικά... βάναυσο. Πιθανότατα, δεν μπορείτε να κάνετε μια σοβαρή κουβέντα επί ίσοις όροις περί social media (θα ακούγεστε φοβικοί, παλαιολιθικοί ή άσχετοι στ' αυτιά του), μπορείτε όμως να πείτε μερικές απλές αλήθειες, όπως: το τι φοράει και το πού βγαίνει είναι ζήτημα προσωπικό και δεν αφορά τους 560 διαδικτυακούς "φίλους" ή ότι, όποιο ρόλο κι αν παίζει το Facebook στη ζωή του, οι φίλοι, τα επιτεύγματα, ο έρωτας βρίσκονται (ακόμη) στην πραγματική ζωή.
Μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις!
Ιδίως αν έχετε κορίτσι, ίσως έχετε ήδη βαρεθεί να το λέτε. Είναι γεγονός: τα κοριτσάκια είμαστε βιαστικά. Θέλαμε να μεγαλώσουμε γρήγορα για να φοράμε τακούνια όπως η μαμά, για να βαφόμαστε, για να επιτρέπεται επιτέλους να απαλλαγούμε από τις ανεπιθύμητες τρίχες και για να φιλήσουμε ένα αγόρι όμορφο, ψηλό και αδιάφορων πνευματικών προσόντων, όπως στις ταινίες. Τα αγόρια, από την άλλη βιάζονται να απαλλαγούν από την φροντίδα, τα ντροπιαστικά, δημόσια φιλιά και την επίβλεψη της μαμάς τους.
Είτε έχετε αγοράκι, είτε κοριτσάκι, προσπαθήστε να εξηγήσετε στο παιδί ότι τα όρια είναι απαραίτητα και παραδεχτείτε ότι "ναι, θα κάνετε κουμάντο, μέχρι να γίνει 18 και ότι πρέπει να το πάρει απόφαση". Υποσχεθείτε (και τηρήστε την υπόσχεσή σας) ότι θα είστε πάντα διαθέσιμοι να διαπραγματευτείτε και να αλλάξετε τους κανόνες και ότι θα βρίσκεστε στο πλάι του για ό,τι κι αν χρειαστεί. Μην εκμηδενίσετε τη σημασία της εμφάνισης/των ρούχων/του στυλ, γιατί τα παιδιά σήμερα (θα το έχετε σίγουρα προσέξει!) είναι εξαιρετικά πιο καλοντυμένα (πιο... μεγάλα δηλαδή) απ' ότι παλιότερα. Μπορείτε να επικροτήσετε τις επιμελημένες ενδυματολογικές επιλογές της κόρης σας και τα επιμελώς ατημέλητα μαλλιά του γιου σας (πρέπει να πείτε και κανέναν καλό λόγο για να μην καταλήξει η κουβέντα σε καυγά -σ' αυτή την ηλικία, κάθε κουβέντα κρύβει δεκάδες νάρκες!). Ταυτόχρονα, όμως, συζυτήστε ότι το τι είδους άνθρωπος θα γίνει και ποιου είδους ζωή θα ακολουθήσει θα κριθεί από την υπευθυνότητα, την ευγένεια και τη φιλομάθειά του -όχι απ' τι είχαν σε προσφορά στα Ζara.
Ένα εγκώμιο (μια στο τόσο)...
Είσαι μοναδικός, είσαι ξεχωριστή, αγαπώ κάθε τι πάνω σου και πρέπει να είσαι περήφανος/η για τον εαυτό σου! Μια στο τόσο, πλέξτε ένα εγκώμιο και βγάλτε ένα λόγο αγάπης. Ο γιος σας θα πει "άσε μας ρε μαμά" και θα ξαναφορέσει τα ακουστικά του, η κόρη σας θα πει "άρχισες πάλι, μωρέ;" και θα συνεχίσει να περιποιείται τα μαλλιά της. Όμως, κάπου, σε μια μικρή αλλά ουχί σκοτεινή γωνίτσα του έφηβου μυαλού τους, καταγράφηκε: η μαμά μ' αγαπάει -και, όπως φαίνεται, θα μ' αγαπάει για πάντα! Και η εφηβεία είναι μια περίοδος που χρειάζεται πολλή από την αγάπη σας...
Καλή αρχή σε όλους!
