« Μέχρι σήμερα ντρέπομαι πολύ όταν το θυμάμαι. Πέντε χρόνια πριν, μπήκα στο γραφείο της Αρχισυντάκτριας ενός site με σκοπό να προτείνω συνεργασία. Μόλις κάθισα και είδα τις αμέτρητες φωτογραφίες των παιδιών της σε κάθε γωνιά του χώρου αποφάσισα ότι αυτή η συντάκτρια παραήταν μαμά για να μπορεί να συμβαδίσει με τα σχέδιά μας. Έκανα την πρόταση, αλλά έφυγα απ' το γραφείο της σίγουρη ότι δεν θα επικοινωνήσω ποτέ ξανά μαζί της.
Δεν ήταν η πρώτη εργαζόμενη μητέρα την οποία κρυφά υποτιμούσα.
Έχω αμφισβητήσει την επαγγελματική αφοσίωση μαμάδων –ακόμη κι αν έρχονταν στη δουλειά δύο ώρες πριν από 'μένα.
Δεν διαφώνησα όταν το αφεντικό μας είπε ότι πρέπει να βιαστούμε και να απολύσουμε μια συνεργάτιδα «πριν μείνει έγκυος».
Δεν μίλησα ούτε συμπαραστάθηκα στη μητέρα τριών παιδιών που ήρθε για συνέντευξη στο γραφείο και ο εργοδότης μου τη ρώτησε «Πώς ακριβώς θα μπορέσετε να αφοσιωθείτε στη δουλειά και σ' όλα τα παιδιά σας ταυτόχρονα;».
Κανόνιζα συσκέψεις της τελευταίας στιγμής χωρίς να υπολογίζω ότι οι μητέρες στο γραφείο ίσως έπρεπε να πάνε να πάρουν το παιδί τους από κάπου.
Δεν κατάλαβα πόσο κακός άνθρωπος ήμουν, μέχρι που γέννησα την κόρη μου.
Μία εβδομάδα αφού γέννησα ένιωθα βέβαιη ότι η καριέρα μου είχε τελειώσει. Ήταν σαν ο παρελθοντικός εαυτός μου να μου έλεγε ότι ήμουν ανάξια αφού δεν θα μπορούσα πια να μένω στο γραφείο για 10 ώρες. Ως νέα μαμά είχα δύο επιλογές: να επιστρέψω στη δουλειά και να μην βλέπω ποτέ την κόρη μου ή να μειώσω το ωράριό μου εγκαταλείποντας την καριέρα που επί μια δεκαετία έχτιζα. Όταν κοίταξα την κόρη μου, ήξερα τι έπρεπε να κάνω. Παραιτήθηκα και ξεκίνησα να δουλεύω σε μια καινούρια εταιρία που μου επέτρεπε να εργάζομαι από το σπίτι.
Εύχομαι να ήξερα τότε, πέντε χρόνια πίσω, όταν ήμουν μια νέα, ελεύθερη γυναίκα σε διευθυντική θέση, ότι οι μητέρες είναι άνθρωποι που αξίζουν περισσότερο απ' όλους να είναι συνεργάτες σου. Οι μαμάδες μπορούν να πουν με σιγουριά πότε και αν μπορεί να γίνει μια δουλειά. Προειδοποιούν όταν το project «δεν βγαίνει». Είναι παραγωγικές και αφοσιωμένες, όσο τους επιτρέπεις να βρίσκονται κοντά στο παιδί τους. Δουλεύουν σκληρά για να προλάβουν προθεσμίες γιατί έχουν ένα πολύ ισχυρό κίνητρο: θέλουν να τελειώσουν και να ετοιμάσουν φαγητό για το παιδί τους.
Ξέρω ότι υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι που μοιάζουν με τον 28χρονο εαυτό μου –άνθρωποι που υποτιμούν την επαγγελματική συνεισφορά των μητέρων. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να υποστηρίξουμε η μία την άλλη. Ας ξεκινήσουμε απ' τη συνειδητοποίηση ότι η κάθε μία βρίσκεται σε διαφορετική φάση της ζωής της.
Ένα είναι σίγουρο: η μητρότητα είναι το μέλλον των περισσότερων από εμάς. Το 80% των γυναικών αργά ή γρήγορα θα γίνουν μανούλες. Αποδεχτείτε το μέλλον σας και δείξτε κατανόηση.
Τώρα ξέρω ποια είμαι. Είμαι μια μητέρα που μπορεί να δουλέψει, να βγάλει κάποια χρήματα και να προωθήσει την πεποίθηση ότι οι γυναίκες μπορούν να είναι επιτυχημένες. Ποτέ δεν ήμουν πιο παραγωγική, πιο ενθουσιασμένη και πιο ικανοποιημένη απ' το μέλλον μου, απ' ό,τι τώρα που έχω την κόρη μου.
Εύχομαι να το είχα καταλάβει νωρίτερα. Γι' αυτό, θέλω να πω «συγγνώμη» σε όλες τις μαμάδες που δουλέψαμε μαζί.»
Πηγή: fortune.com
