Η ενδοοικογενειακή βία μεταφράζεται από τους περισσότερους ανθρώπους σε σωματική κακοποίηση. Όμως το ζήτημα της βίας δεν αρχίζει και τελειώνει στη σωματική κακοποίηση. Ο απόλυτος οικονομικός έλεγχος από τον ένα σύζυγο, όπου η πρόσβαση στα χρήματα της οικογένειας είναι απαγορευμένη για τον έναν από τους δύο, είναι μια πολύ συχνή μορφή οικογενειακής βίας, που παγιδεύει γυναίκες απ’ όλο τον κόσμο σε καταστροφικούς γι’ αυτές και τα παιδιά τους γάμους.
Η ψυχοθεραπεύτρια Ludy Green στο βιβλίο της «Δίνοντας τέλος στην αιχμαλωσία της ενδοοικογενειακής βίας» , εξετάζει τις οικονομικές τακτικές που χρησιμοποιούν οι θύτες για να χειραγωγήσουν τις συντρόφους τους.
Ακολουθούν οι τρεις συνηθέστερες μέθοδοι που εφαρμόζουν οι θύτες, προκειμένου να "εξαντλήσουν" οικονομικά το θύμα τους:
Υπονόμευση της εργασίας του θύματος
Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για τον θύτη να υπομονεύσει τη δουλειά του θύματος. Συχνά οι θύτες, προκαλούν εμφανείς κακώσεις στο σώμα ή το πρόσωπο της συντρόφου τους, προκειμένου να ντραπεί να πάει στη δουλειά. Πολλές φορές δεν την αφήνουν να κοιμηθεί, ώστε να μην είναι αποτελεσματική στη δουλειά της. Ένας τέτοιος άνδρας μπορεί να αρνηθεί να φροντίσει τα παιδιά για να την εκβιάσει συναισθηματικά να παραιτηθεί ή και να την παρενοχλεί στον χώρο εργασίας της. Σύμφωνα με τη Δρ. L. Green, ένα μεγάλο ποσοστό της ενδοοικογενειακής βίας είναι η απομόνωση του θύματος από το φιλικό, οικογενειακό και επαγγελματικό κύκλο του.
Απόλυτος έλεγχος των οικονομικών
Σε κάποιες σχέσεις ο σύζυγος αναλαμβάνει τον απόλυτο έλεγχο των οικονομικών. Απαγορεύει στο θύμα να έχει πρόσβαση σε τραπεζικούς λογαριασμούς ή, ακόμη, δεν δίνει καθόλου μετρητά, καταδικάζοντας έτσι τη σύζυγο σε απόλυτη εξάρτηση. «Είχα μια ασθενή, που ο άνδρας της, της έδινε μόνο 10 δολάρια την εβδομάδα για φαγητό» γράφει η L. Green, και συνεχίζει «ο σκοπός είναι η απόλυτη ταπείνωση του θύματος». Χωρίς οικονομική ανεξαρτησία, το θύμα φοβάται ότι, αν χωρίσει, θα χάσει την επιμέλεια των παιδιών. Συχνά δε, οι θύτες απειλούν με αγωγή για εγκατάλειψη οικογενειακής εστίας.
Δημιουργία χρεών ή κλοπή των κοινών χρημάτων
Συνηθισμένη τακτική ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα χρήματα για να ελέγξουν την/τον σύντροφό τους, είναι η κλοπή και η κατάχρηση χρημάτων που είτε ανήκουν στο θύμα, είτε διαχειρίζεται το ζευγάρι από κοινού. Οι θύτες ενίοτε εξαπατούν τα θύματα για να επωφεληθούν οικονομικά ή «ξετινάζουν» πιστωτικές κάρτες που είναι στο όνομα του/της συζύγου. Η οικονομική καταστροφή είναι αναπόφευκτη. Στο βιβλίο της, η γνωστή ψυχοθεραπεύτρια, καταγράφει περιπτώσεις όπου τα θύματα κατέληξαν υπέρ-χρεωμένα ή στις «μαύρες λίστες» των τραπεζών. Ακόμη κι αν υπάρχει θέληση να τερματιστεί η σχέση, η οικονομική καταστροφή του θύματος είναι ένα εμπόδιο ενίοτε μη ξεπεράσιμο!
Τα καλά νέα
Η Δρ. Green, εργάζεται τα τελευταία είκοσι χρόνια με γυναίκες-θύματα ενδοικογενειακής βίας. Το 2001 ίδρυσε τις Υπηρεσίες Εργασίας "Δεύτερη Ευκαιρία", το πρώτο πρακτορείο προσφοράς εργασίας των Ηνωμένων Πολιτειών, για θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Ο φορέας δίνει τη δυνατότητα στα θύματα οικονομικής καταπίεσης να κάνουν μια καινούρια αρχή με οικονομική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Και προς το παρόν, φαίνεται να τα καταφέρνει μια χαρά. Σκοπός της Green είναι να δώσει στις γυναίκες-θύματα μιας τέτοιας μορφής κακοποίησης να καταλάβουν ότι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνει να ξεφύγουν από μία τέτοια σχέση είναι να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά. Να πατήσουν γερά στα πόδια τους και να βρουν τη δύναμη να πάρουν την ζωή στα χέρια τους.
Πηγή: huffingtonpost.com
