Δεν θα είσαι ποτέ ο άνθρωπος που ήσουν πριν αποκτήσεις παιδί. Αποχαιρέτισε τον παλιό σου εαυτό. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες σου και οι χειρότερες στιγμές σου ωχριούν μπροστά σε αυτές που θα έχεις ως μητέρα.
Κάθε φυσική καταστροφή και τρομοκρατική πράξη θα σου προκαλεί τον ίδιο πανικό και την εμμονή «Κι αν ήταν το παιδί μου;»
Θα πιάσεις τον εαυτό σου να διαβάζει κάθε πιθανή οδηγία ή κριτικές άλλων καταναλωτών για οποιαδήποτε νέα συσκευή αγοράσεις, μην τυχόν αναφέρεται πουθενά οποιοσδήποτε κίνδυνος για το μωρό.
Θα υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου -από λίγο έως πολύ- ο φόβος να αφήσεις το παιδί να παίξει μόνο του με άλλα παιδάκια της γειτονιάς, μην τυχόν παραμονεύει κάποιος επιτήδειος πίσω από την τσουλήθρα.
Αν το παιδί σου γεννηθεί με κάποια κινητική δυσκολία ή κάποιο πρόβλημα υγείας, θα περάσεις αμέτρητες ώρες παρακαλώντας τον Θεό να πάρεις την θέση του, να αποκτήσεις εσύ, αντί για το παιδί, το πρόβλημα.
Θα αντιμετωπίσεις πολλά περιστατικά κατά τα οποία θα παλέψεις με όλο σου το είναι για να επέμβεις και να σώσεις το παιδί από οτιδήποτε σου φαίνεται επικίνδυνο (συμπεριλαμβανομένης της τσουλήθρας που αναφέρθηκε πριν).
Θα θυμηθείς κάθε φόβο, απογοήτευση ή συναισθηματικό τραύμα που κουβαλάς και θα προσεύχεσαι στον Θεό να μην χρειαστεί ποτέ το παιδί σου να τα υποστεί και εκείνο. Ταυτόχρονα, θα ξέρεις ότι αυτό είναι αδύνατο και η καρδιά σου θα πονά για εκείνο προκαταβολικά.
Θα προσπαθείς να διακρίνεις αν άτομα που βρίσκονται κοντά στο παιδί σου -μικρά και μεγάλα- μπορεί με κάποιον τρόπο να του επιτεθούν και θα προσεύχεσαι να μην πέσει ποτέ θύμα bullying ή να μην γίνει θύτης.
Θα ξυπνάς μέσα στη νύχτα από το άγχος για το παιδί σου. Άλλα βράδια θα μένεις ξύπνια σκεπτόμενη όλο περηφάνια τα σπουδαία πράγματα που έκανε ή απλά το πόσο υπέροχο παιδί είναι. Και δεν θα υπάρχει κανένας άλλος αναγνωρίσιμος λόγος που θα το κάνεις αυτό, πέρα από την τεράστια αγάπη που του τρέφεις.
Σε στιγμές αδυναμίας και παραφροσύνης θα πιάσεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται -εν μέσω ενός τετραώρου ουρλιαχτών, τα οποία ούτε ο θηλασμός, ούτε η αλλαγή πάνας, ούτε το ζεστό μπανάκι δεν καταφέρνουν να καταλαγιάσουν- τι διάολο σκεφτόσουν όταν πήρες την κολοσσιαία απόφαση να γίνεις μαμά. Και στιγμιαία θα μισείς τον εαυτό σου που σκέφτηκε κάτι τόσο κατακριτέο, γιατί δεν θα άλλαζες το πολύτιμο αγγελούδι σου -και κάθε δευτερόλεπτο ουρλιαχτού του- με τίποτα στον κόσμο.
Θα έρθουν στιγμές που θα είσαι τόσο κουρασμένη και βρώμικη και συγχυσμένη και χωρίς ίχνος άλλης υπομονής, που το μόνο που θα θέλεις να κάνεις θα είναι απλά να φύγεις. Να σηκωθείς και να φύγεις από το σπίτι. Και θα ξέρεις πότε θα έχεις ανασυντάξει τον εαυτό σου αρκετά για να επιστρέψεις.
Θα νιώθεις ατελείωτες ενοχές που δεν θήλασες αρκετά (ή καθόλου) επειδή αναγκάστηκες να γυρίσεις στην δουλειά. Και ανεξάρτητα από τις αποφάσεις που θα πάρεις, οι ενοχές θα βρίσκουν πάντα τρόπο να τρυπώνουν, γιατί οι ενοχές δεν κάνουν διακρίσεις. Κάποια στιγμή (ελπίζουμε) θα βρεις την δύναμη και την αυτοπεποίθηση που απαιτούνται για να κλωτσήσεις τις ενοχές αυτές μακριά.
Θα υπάρχουν στιγμές που θα κλειδώνεσαι στο μπάνιο μόνο και μόνο για να αναπνεύσεις για μερικά δευτερόλεπτα.
Θα περνάς ώρες κοιτάζοντας το παιδί σου να κοιμάται ή να παίζει γιατί η απόλαυση να το καταβροχθίζεις με τα μάτια σου δεν θα συγκρίνεται με καμία άλλη.
Θα αντιμετωπίσεις καταστάσεις, οι οποίες θα προκαλούν τα προστατευτικά σου ένστικτα να επέμβουν, χωρίς καν να το συνειδητοποιείς. Και το πόσα μπορείς να κάνεις για να σώσεις το παιδί σου είναι ένα συναίσθημα τόσο άγρια πρωτόγονο που θα σε τρομάξει.
Θα ανακαλύψεις ότι μοιράζεσαι έναν αόρατο δεσμό με τις άλλες μαμάδες -ακόμα και με εκείνες που δεν γνωρίζεις καν- ο οποίος είναι τόσο ισχυρός που θα θρηνείς όταν θρηνούν και θα χαίρεσαι με την χαρά τους, γιατί μόνο εκείνες σε «νιώθουν».
Θα μάθεις πως η συμβουλή «απόλαυσε αυτά τα χρόνια, γιατί δεν διαρκούν πολύ» μοιράζεται φειδωλά από άτομα που έχουν μεγαλώσει πολύ και έχουν ξεχάσει ότι δεν είναι κάθε στιγμή αυτών των χρόνων εξίσου ευχάριστη.
Θα ξεμωραίνεσαι κοιτάζοντας μουτζούρες και χοντροκομμένες χειροτεχνίες που θα φτιάχνουν τα μικροσκοπικά τους δαχτυλάκια, λέγοντάς τους πόσο όμορφες είναι και εννοώντας κάθε σου λέξη!
Θα απολαμβάνεις τα γαργαλητά και τα απογευματινά παιχνιδίσματα στον καναπέ, σίγουρη ότι δεν υπάρχει πιο γλυκός τρόπος σε ολόκληρο τον κόσμο για να περνά κανείς την ώρα του.
Θα ανακαλύψεις πως δεν υπάρχει τίποτα πιο θεϊκό από το να κρατάς το παιδί σου σφιχτά στην αγκαλιά σου και να εισπνέεις τη μυρωδιά του.
Θα καταλάβεις από πρώτο χέρι τι σημαίνει να βάζεις τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα.
Για πρώτη φορά στην ζωή σου θα μάθεις τι σημαίνει να αγαπάς κάποιον τόσο πολύ που να σε πονάει και να σε γεμίζει ευτυχία ταυτόχρονα, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά.
Θα ανακαλύψεις ότι το μοναδικό πράγμα που πραγματικά έχει σημασία για εσένα κοιμάται στο άλλο δωμάτιο.
Θα διαπιστώσεις ότι δεν υπάρχει πιο σπουδαίο όνομα στον κόσμο από το «Μαμά».
Πηγή: Scarymommy
