Είναι έμφυτο στον άνθρωπο να θέλει να είναι αρεστός στους άλλους, καθώς φαίνεται ότι είναι «ρυθμισμένος» να σχετίζεται με άλλους ανθρώπους. Προκειμένου να είναι επιτυχής η συνδιαλλαγή με τους άλλους, ο άνθρωπος ρυθμίζει τη συμπεριφορά του π.χ. υποχωρεί στις επιθυμίες των φίλων του, κάνει δώρα ή δείχνει ενδιαφέρον.
Όλες αυτές οι συμπεριφορές είναι θεμιτοί τρόποι για να είναι κανείς αποδεκτός. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν συμπεριφορές που απομακρύνουν τους άλλους, όπως το να είναι κανείς τσιγκούνης, να γκρινιάζει, να δείχνει αδιαφορία για τα προβλήματα των φίλων του ή να θέλει να γίνεται πάντα το δικό του.
Στην κοινωνική ζωή των παιδιών στο δημοτικό συχνά παρατηρούμε τις συμπεριφορές που αναφέρει η μητέρα. Παιδιά που θέλουν να επιβάλλονται και παιδιά που ανταγωνίζονται. Αυτές οι συμπεριφορές είναι φυσιολογικές και είναι ευκαιρίες για να εξασκηθεί ένα παιδί ώστε να μάθει να προσαρμόζει τη συμπεριφορά του.
Ανάλογα με το σύστημα αξιών της οικογένειας και το χαρακτήρα του παιδιού, ο γονιός μπορεί να βοηθήσει το παιδί να επιλέξει φίλους αλλά κυρίως τον τρόπο που θα τους προσεγγίσει. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, εφόσον η μητέρα ανησυχεί για τον τρόπο που η μικρή της προσεγγίζει τα άλλα παιδιά, θα συνιστούσα να της υποδείξει εναλλακτικούς τρόπους και να τους εφαρμόσουν και εκτός σχολείου για εξάσκηση.
Η Έλενα Γιουρούκου είναι Νευροψυχολόγος Ευρωκλινικής Παίδων
