Οι πρώτοι 8-9 μήνες μετά τον ερχομό του νέου μωρού στην οικογένεια είναι φυσιολογικά μια περίοδος συνεχούς αναπροσαρμογής των σχέσεων μεταξύ όλων των μελών της οικογένειας. Οι αλλαγές αφορούν τον αυξανόμενο χρόνο που αφιερώνει η μητέρα στο νέο μωρό και τις νέες απαιτήσεις που επιβάλλονται στο μεγαλύτερο παιδί.
Η συμπεριφορά και οι αντιδράσεις του τελευταίου εξαρτώνται από την ηλικία του και τον χαρακτήρα του. Στην ηλικία των 2 ετών ένα παιδί είναι αναμενόμενο να είναι ακόμα αρκετά εγωκεντρικό και επομένως ελάχιστα δεκτικό σε αλλαγές. Καθώς η μητέρα αφιερώνει περισσότερο χρόνο στο νέο μωρό θα μπορούσε ο πατέρας , όσο είναι εφικτό , να αφιερώσει αντισταθμιστικά περισσότερο χρόνο στο μεγαλύτερο παιδί.
Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν συζητώντας με το μεγαλύτερο παιδί για τις ανάγκες του μωρού, τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του. Μπορούν επίσης να τονίσουν πόσο σπουδαίος είναι ο μεγάλος αδερφός, επισημαίνοντας με υπερηφάνεια τις δυνατότητες που έχει ο μεγάλος και τις οποίες στερείται το μωρό.
Καθώς το παιδί μεγαλώνει, ο εγωκεντρισμός του σταδιακά μειώνεται και αυξάνεται η ικανότητά του να εκτονώνει τα άγχη του και τους φόβους του συζητώντας με τους γονείς του, υποδυόμενος φανταστικούς ρόλους και πάντως όχι πάνω στο μικρότερο αδερφάκι του.
O Αθανάσιος Ζαχαροδήμος είναι Παιδίατρος, Επιμελητής Β' Παιδιατρικής Κλινικής, Ευρωκλινική Παίδων.
