Πάνω από όλα, αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά από τους γονείς τους είναι κοινό νου. Όπως λέει ο παιδοψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου The Childhood Roots of Adult Happiness: Five Steps to Help Kids Create and Sustain Lifelong Jo, Edward M. Hallowell, η παιδική ηλικία έχει γίνει μια «πεπιεσμένη προ-ενηλικίωση». «Τα παιδιά προσπαθούν να γίνουν συνεργάτες των γονιών ήδη από την πρώτη Δημοτικού», συνεχίζει. Και δεν είναι ότι οι γονείς τους δεν τα αγαπούν. Απλά έχουν μπερδέψει το μεγάλωμα των παιδιών με την δημιουργία τέλειων προϊόντων. Αντίθετα, λέει ο δρ. Hallowell, οι γονείς θα πρέπει να επικεντρωθούν στο να κάνουν τα παιδιά τους να νιώθουν συνδεδεμένα με την οικογένεια και την κοινότητά τους, και η επιτυχία (όπως οτιδήποτε άλλο) θα ακολουθήσουν.
Τα «σ'αγαπώ»
Φυσικά αγαπάτε τα παιδιά σας. Αλλά θυμάστε να τους το λέτε; «Δεν υπάρχει παιδί που να ακούει υπερβολικά πολλά σ'αγαπώ από την οικογένεια του», λέει ο δρ. Hallowell. Και δεν είναι μόνο οι λέξεις που χρησιμοποιεί κανείς που έχουν σημασία: Είναι να δείχνετε στο παιδί συνεχώς ενδιαφέρον, τρυφερότητα και προσοχή. Να αφιερώνετε χρόνο για να το αγκαλιάσετε, να το χαϊδέψετε, να μιλήσετε μαζί του για ασήμαντα πράγματα και να του πείτε πόσο τυχεροί είστε που υπάρχει στην ζωή σας. Ειδικά καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται πιο πολυάσχολα, το να τους λέτε ή να τους δείχνετε πώς νιώθετε γι'αυτά θα βοηθήσει και τα ίδια να γίνουν πιο εκδηλωτικά. Ειδικά στην εφηβεία, ένας καλός τρόπος να δείξετε στα παιδιά σας ότι τα αγαπάτε είναι με το να δείχνετε συμπάθεια και φροντίδα για τους φίλους τους.
Δομές και όρια
Σας έχει τύχει να βρεθείτε σε ένα εστιατόριο όπου το παιδί στο διπλανό τραπέζι να έχει βγει εκτός ελέγχου, πετώντας φαγητά ή αρνούμενο να καθίσει στο καρεκλάκι του; Έχετε παρατηρήσει ότι οι γονείς του μπορεί να είναι αδιάφοροι και να το αγνοούν; Πολλοί γονείς θεωρούν ότι το να αφήνουν τα παιδιά να λειτουργούν με πλήρη ελευθερία τα κάνει πιο ανεξάρτητα και ολοκληρωμένα, όμως έτσι δεν καταφέρνουν ποτέ να τους επιβληθούν. Άλλοι γονείς, φοβούμενοι ότι τα παιδιά θα θυμώσουν μαζί τους αποφεύγουν να τα συνετίσουν. Ο θυμός, όμως, του παιδιού είναι κάτι προσωρινό. Και είναι δουλειά των γονιών να διδάξουν το παιδί, όχι να γίνουν φίλοι του. «Οι κανόνες που οι γονείς θέτουν όταν τα παιδιά είναι μικρά, είναι τελικά αυτοί που θα διέπουν ολόκληρη την ζωή τους», λέει ο ειδικός. Προσθέτει δε ότι τα όρια κάνουν τα παιδιά να νιώθουν πιο ασφαλή, που τα διαβεβαιώνουν τι μπορούν και τι δε μπορούν να δοκιμάσουν. Η πειθαρχία είναι η δύναμη του γονιού, ο οποίος θα δείξει στο παιδί τι είναι επικίνδυνο και τι όχι. Τι είναι σωστό και τι λάθος.
Συζήτηση
Αφιερώστε χρόνο να ακούσετε τα παιδιά σας γιατί μόνο έτσι θα θέλουν να σας μιλούν, λέει ο δρ. Hallowell. «Πολλοί γονείς βιάζονται να λύσουν μόνοι τους τα προβλήματα των παιδιών τους, ειδικά των εφήβων, χωρίς να ακούν εκείνα τι έχουν να πουν για το εκάστοτε πρόβλημα. Είμαστε εμείς που ξέρουμε τι πρέπει να γίνει και τους το επιβάλλουμε, αντί να τα ακούσουμε χωρίς να τα κρίνουμε», συνεχίζει. Αντί, όμως, να τους προσφέρουμε τις συμβουλές μας θα πρέπει να τα βοηθάμε να βγάζουν μόνα τους συμπεράσματα. Φυσικά, δεν είναι εύκολο να κάνεις έναν έφηβο να μιλήσει. Στις περιπτώσεις αυτές χρειάζεται ιδιωτικότητα, διακριτική επιμονή και ερωτήσεις που δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον. Κυρίως, όμως, χρειάζεται να είναι παρόν ο γονιός στην ζωή του παιδιού, να πάει μια βόλτα ή να παίξει μαζί του, έστω κι αν πρέπει να το βάλει στο βεβαρημένο, εβδομαδιαίο πρόγραμμά του.
Κάτι που να μοιράζεται
Έχετε στιγμές μέσα στη μέρα που πραγματικά να συνδέεστε με το παιδί σας; Που γελάσετε μαζί με το ίδιο αστείο, που αγκαλιαστήκατε ή παίξατε κάτι; Δεν αρκεί να περνάτε μαζί του ώρες που θα του λέτε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει αλλά και ώρες που θα μοιράζεστε μαζί με χαρά. Όταν τα παιδιά νιώθουν συνδεδεμένα με τους γονείς, μαθαίνουν να συνδέονται και με άλλους ανθρώπους. Συνειδητοποιούν ότι ο τρόπος που φέρονται έχει επίδραση στους γύρω τους. «Το να νιώθεις ότι έχεις ένα δικό σου μέρος στον κόσμο και ανθρώπους που σε στηρίζουν σε οδηγεί στην ευτυχία, στην ενήλικη ζωή», λέει ο δρ. Hallowell. Η σύνδεση αυτή μπορεί να συμβεί αυθόρμητα, μέσα από καθημερινές δραστηριότητες ή μπορεί να συμβεί απλά με το να κάθεστε δίπλα στο παιδί σας ενώ οδηγείτε.
Χρόνο για παιχνίδι
«Η μεγαλύτερη απώλεια της σύγχρονης παιδικότητας είναι το ελεύθερο, μη κατευθυνόμενο παιχνίδι», λέει ο δρ. Michael Thompson, καθηγητής και συγγραφέας του βιβλίου he Pressured Child: Freeing Our Kids from Performance Overdrive and Helping Them Find Success in School and Life. «Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο μακριά από τους γονείς τους, απλά και μόνο για να παίξουν. Με τον τρόπο αυτό αναπτύσσεται πιο σωστά ο εγκέφαλός τους», συνεχίζει. Μαζί του συμφωνούν οι περισσότεροι παιδοψυχολόγοι όταν λέει πως «το παιχνίδι είναι η κινητήριος δύναμη της παιδικής ηλικίας. Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά ανακαλύπτουν τα ταλέντα και τις ικανότητές τους, καθώς και την δυνατότητά τους να λύνουν προβλήματα και να επικοινωνούν με τους άλλους. Το παιχνίδι ασκεί την φαντασία και αναπτύσσει την δημιουργικότητα, ενώ επιτρέπει στα παιδιά να προσπαθούν και να αποτυγχάνουν, χωρίς να δέχονται επικρίσεις. Όλα αυτά τελικά τα βοηθούν να τα πηγαίνουν καλύτερα στο σχολείο».
Ανεξαρτησία
Όταν η αμερικανίδα δημοσιογράφος Lenore Skenazy έγραψε στην εφημερίδα The New York Sun ότι άφησε την 9χρονη κόρη της να πάρει μόνη της το μετρό για να επιστρέψει στο σπίτι από το σχολείο η πλειοψηφία των blogs την χαρακτήρισαν «χειρότερη μαμά της Αμερικής». Από τότε έχει γίνει υπερασπιστής της ανεξαρτησίας των παιδιών, μέσα από το βιβλίο και το blog της «Παιδιά ελευθέρας βοσκής». Η ίδια λέει ότι πολλοί γονείς δεν αφήνουν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν και να κάνουν πράγματα μόνα τους. Ο δρ. Thompson αναφέρει ότι τα να κάνει πράγματα μόνο του είναι πολύ σημαντικό για ένα παιδί γιατί όταν νιώθει ικανό αποκτά αυτοπεποίθηση. Το να αφήσουμε, λοιπόν, το παιδί μας να πάει μόνο του, π.χ. στον φούρνου, του δείχνει ότι πιστεύουμε σε αυτό. Το ίδιο ισχύει με το να το αφήνουμε να κάνει μόνο του τις σχολικές εργασίες –μπορούμε να το καθοδηγούμε, αλλά η τελική δουλειά πρέπει να έρθει από εκείνο. Τι κι αν δεν είναι άρτια; Το παιδί θα νιώσει τρομερή ικανοποίηση που παρήγαγε κάτι μόνο του.
Τι δεν χρειάζονται τα παιδιά: Περισσότερα πράγματα
Τα σημερινά παιδιά έχουν υπερβολικά πολλά παιχνίδι, λέει ο δρ. Thompson. Αυτό τα διδάσκει να αναζητούν το επόμενο παιχνίδι, από το να τα μαθαίνει να απολαμβάνουν αυτά που έχουν. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, σύντομα θα βαρεθούν τα υλικά αγαθά. «Δεν είναι δύσκολο να υποκαθιστούν οι γονείς τον χρόνο και την τρυφερότητά τους με παιχνίδια. Όμως αυτό που χρειάζονται πραγματικά τα παιδιά για είναι ευτυχισμένα είναι τους γονείς τους», καταλήγει. Και συμβουλεύει: Περάστε χρόνο μαζί βλέποντας οικογενειακά βίντεο και φωτογραφίες, αφήστε το να διαλέξει κάποια δραστηριότητα για να κάνετε μαζί, μαγειρέψτε ή κάντε ποδήλατο μαζί, περάστε μία ολόκληρη ημέρα χωρίς να του γκρινιάξετε για τίποτα.
Πηγή: Woman'sDay
