«Κάθομαι στον καναπέ και ακούω την εφτάχρονη κόρη μου να διαβάζει το αναγνωστικό της. Οι λέξεις ρέουν με ευκολία, η άρθρωσή της είναι άψογη και η αυτοπεποίθησή της με εντυπωσιάζει. "Μπράβο, είσαι καταπληκτική!" της λέω με ενθουσιασμό. Και τότε, ρίχνω μια ματιά στον εννιάχρονο γιο μου, που κάθεται σε μια γωνία και δαγκώνει τα νύχια του αγχωμένος. Το βλέμμα του καρφωμένο στο πάτωμα, σαν να σκέφτεται ότι για άλλη μια φορά η μικρότερη αδελφή του είναι καλύτερη από εκείνον.
Ο γιος μου δυσκολεύεται στο σχολείο. Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, καθυστερεί να κατανοήσει τις οδηγίες της δασκάλας, απογοητεύεται γρήγορα και εγκαταλείπει τα βιβλία του. Η κόρη μου, από την άλλη, καταλαβαίνει αμέσως όσα της διδάσκουν και προχωράει με άνεση. Στο σπίτι, πολλές φορές, η σύγκριση γίνεται ακούσια. Εκείνη εισπράττει τον θαυμασμό μας, εκείνος τη σιωπή.
Η ανισότητα αυτή δεν είναι απλώς ένας ανούσιος αριθμός στον έλεγχο προόδου. Είναι κάτι που εισβάλλει στις σχέσεις των παιδιών, δημιουργεί ζήλια, ανταγωνισμό και, πολλές φορές, επιθετικότητα. Βρίσκονται σε διαρκή διαμάχη, με τον γιο μου να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του, μερικές φορές ακόμη και σωματικά. Κι εμείς, ως γονείς, αναρωτιόμαστε: πώς μπορούμε να διατηρήσουμε την ισορροπία;
Αρχικά, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι κάθε παιδί έχει τα δικά του δυνατά σημεία. Ίσως ο γιος μου να μην είναι καλός στα μαθηματικά ή την ανάγνωση, αλλά είναι δημιουργικός, έχει φαντασία και είναι εξαιρετικός στις κατασκευές. Αντί να επικεντρωνόμαστε σε αυτό που του λείπει, μπορούμε να ενισχύσουμε ό,τι τον κάνει ξεχωριστό.
Ένα δεύτερο βήμα είναι να αποφεύγουμε τη σύγκριση, τόσο μπροστά τους όσο και στις σκέψεις μας. Η φράση "γιατί δεν μπορείς να διαβάζεις όπως η αδελφή σου;" δεν πρόκειται να τον βοηθήσει, αλλά μόνο να τον κάνει να νιώσει ανεπαρκής. Αντίθετα, είναι πιο χρήσιμο να του δείξουμε ότι ο καθένας προχωρά με τον δικό του ρυθμό.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να δημιουργούμε ευκαιρίες όπου και τα δύο παιδιά νιώθουν ότι αξίζουν την προσοχή και την επιβράβευσή μας. Μια καλή τακτική είναι να συμμετέχουμε σε δραστηριότητες που ενισχύουν την αυτοπεποίθηση του γιου μας. Ίσως μια δημιουργική δραστηριότητα, ένα άθλημα ή κάτι που τον ενθουσιάζει να γίνει το πεδίο όπου θα λάμψει.
Τέλος, πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι η επιτυχία του ενός δεν σημαίνει αποτυχία του άλλου. Στη ζωή, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι καλύτεροι ή χειρότεροι από εμάς σε διάφορους τομείς. Το ζητούμενο είναι να μάθουν να εκτιμούν τις δικές τους ικανότητες και να χαίρονται με την επιτυχία των άλλων χωρίς να τη βλέπουν ως απειλή.
Ως γονείς, δεν μπορούμε να αλλάξουμε το γεγονός ότι τα παιδιά μας έχουν διαφορετικές δυνατότητες. Μπορούμε, όμως, να τους διδάξουμε να αγαπούν τον εαυτό τους όπως είναι, να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους και να νιώσουν ότι η αγάπη μας δεν εξαρτάται από τους βαθμούς τους, αλλά από το ποια πραγματικά είναι!»
Πληροφορίες από kidspot.com.au
