Μην εκνευρίζεσαι με τις φωνές, τα γέλια ή την ασταμάτητη κίνηση του σπιτιού. Κάποτε το σπίτι θα γίνει πιο ήσυχο από ό,τι ποτέ φανταζόσουν, και εσύ θα αναζητάς τη ζωντάνια που είχαν οι μέρες που πέρασαν. Η ένταση, όσο και αν φαίνεται κουραστική, είναι το σημάδι ότι το παιδί σου μεγαλώνει, εξελίσσεται, ανακαλύπτει τον κόσμο γύρω του με την αθωότητα και την ενέργεια που μόνο η παιδική ηλικία μπορεί να προσφέρει.
Μην παραπονιέσαι για τις ατέλειωτες ερωτήσεις του. Κάθε «γιατί» και «πώς» που λέει, είναι μια ευκαιρία να το βοηθήσεις να καταλάβει και να αναπτυχθεί. Κάποτε, τα «γιατί» θα γίνουν πιο σπάνια, και εσύ θα εύχεσαι να μπορείς να του απαντάς ξανά, να το καθοδηγείς, να του δείχνεις τον κόσμο που έχεις ζήσει και να μοιράζεσαι τις γνώσεις σου. Τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα, και οι μέρες των ατελείωτων ερωτήσεων φεύγουν χωρίς να το καταλάβεις.
Μην δυσανασχετείς όταν σε φωνάζει ξανά και ξανά για να το βοηθήσεις με κάτι μικρό, όταν σου ζητάει κάτι που σου φαίνεται ασήμαντο. Κάποτε, θα δεις ότι αυτές οι στιγμές θα λείπουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Θα λαχταράς να ακούσεις το όνομά σου από τα χείλη του, να νιώσεις τη ζεστασιά της παιδικής αθωότητας που δεν μπορείς πια να ανακαλέσεις.
Οι στιγμές που τώρα σε κουράζουν, οι φασαρίες, οι ατέλειωτες ανάγκες, τα «γιατί» και τα «πότε», θα γίνουν οι αναμνήσεις που θα σε κάνουν να χαμογελάς και να νιώθεις νοσταλγία. Κάθε μικρή δυσκολία έχει την ομορφιά της, γιατί είναι ενδείξεις ότι το παιδί σου μεγαλώνει και μαθαίνει. Ζήσε αυτές τις στιγμές με όλη σου την καρδιά, γιατί μια μέρα, όταν τα παιδιά σου θα είναι μεγάλα και θα ζουν τη δική τους ζωή, θα θυμάσαι αυτές τις στιγμές και θα τις λατρεύεις.
Αυτά που τώρα σου φαίνονται μικρές, καθημερινές δυσκολίες, μια μέρα θα είναι οι πιο όμορφες αναμνήσεις της ζωής σου - όπως διαβάσαμε και στο παρακάτω κείμενο:
«Θα έρθει μια μέρα που το σπίτι θα είναι άδειο, τα πιάτα θα είναι πλυμένα, τα δωμάτια ταχτοποιημένα και δεν θα υπάρχουν τριγύρω ρούχα πεταγμένα.
Κανείς δεν θα τρέχει, θα κάνει θόρυβο ή θα απαιτεί την προσοχή μας...
Ας απολαύσουμε τα παιδιά μας σήμερα γιατί φοβάμαι ότι στο μέλλον θα μας λείψουν όλα αυτά για τα οποία παραπονιομαστε τώρα».
