«Ποτέ δεν μου άρεσε να κρατώ μωρά, μέχρι που κράτησα το δικό μου. Τα μωρά με τρομοκρατούσαν. Ή μάλλον, η μητρότητα με τρομοκρατούσε. Όταν ήμουν μικρότερη και οι αδελφές μου έπαιζαν, πάντα διάλεγα τον ρόλο του μωρού, γιατί ήταν άνετος. Απλά ξάπλωνα, τρώγοντας σοκολάτες και καραμέλες, και με φρόντιζαν.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια και οι φίλοι και συνάδελφοί μου άρχισαν να δημιουργούν τις δικές τους οικογένειες, πίστευα ότι θα αλλάξουν τα συναισθήματά μου. Όταν οι συνάδελφοί μου φέρνανε τα μωρά τους στη δουλειά, το έβρισκα άβολο να τους λέω γεια και να χαμογελάω ντροπαλά στα μικρά τους.
Σε ένα δωμάτιο γεμάτο κόσμο, πιθανότατα ήμουν από τους τελευταίους που άγγιζα ή χάιδευα τα παιδιά. Στο μυαλό μου, τα μωρά και τα παιδιά ήταν πολύ ευαίσθητα και δεν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Έπεισα τον εαυτό μου ότι δεν ήμουν αρκετά τρυφερή. Πίστευα ότι θα ήμουν μια καταστροφική babysitter, γιατί δεν ήμουν καλή στο παιχνίδι και φοβόμουν να αντιμετωπίσω τα έντονα συναισθήματα των μικρών παιδιών.
Αλλά πολλά χρόνια αργότερα, έγινα μητέρα και κράτησα το δικό μου μωρό και όλα άλλαξαν!
Δεν ήξερα ότι θα μάθαινα να αγαπώ ένα μωρό – και μάλιστα να το αγαπώ βαθιά. Η υπομονή και η τρυφερότητά μου αυξήθηκαν κατακόρυφα. Ποτέ δεν σταμάτησα να φιλάω τα τσουπωτά μάγουλα του μωρού μου!
Πολλές φορές ξενυχτούσα κοιτάζοντας το όμορφο προσωπάκι του μικρού μου, ενώ χάιδευα τα μαλλιά του. Περνούσα ώρες κατά τη διάρκεια της εβδομάδας ψάχνοντας να αγοράσω νέα πράγματα για το παιδί μου, πάντα βάζοντας τις ανάγκες του πάνω από τις δικές μου.
Έμαθα να τραγουδώ νανουρίσματα όταν συνήθιζα να προτιμώ να κάθομαι σε σιωπή και άρχισα να τρώω λαχανικά τακτικά για να είμαι μια πιο υγιής μαμά για το μωρό μου.
Υποδεχόμουν με χαρά την ευκαιρία να κρατώ το μωρό μου στην αγκαλιά μου για να το ηρεμώ, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι δεν θα μπορούσα να νιώσω τα χέρια και την πλάτη μου μετά.
Είναι αστείο πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Έγινα μητέρα και αυτό με άλλαξε. Έχω γίνει η πιο ολοκληρωμένη, ευτυχισμένη, γεμάτη αγάπη και αγαπημένη εκδοχή του εαυτού μου. Σίγουρα, φαίνομαι και νιώθω διαφορετική με την κοιλίτσα της μαμάς, τις ραγάδες, αλλά αγαπώ αυτό που είμαι!
Μια μέρα, η μικρότερη αδελφή μου με ρώτησε: ''Είναι αλήθεια ότι η μητρότητα σε αλλάζει;'' Στην οποία απάντησα με ενθουσιασμό: ''Σίγουρα!'' Αμέτρητα πράγματα στην καρδιά και τη ζωή μου έχουν μεταμορφωθεί – προς το καλύτερο. Η μητρότητα είναι υπέροχη! Στην πραγματικότητα, είναι ένα από τα πιο ενδυναμωτικά πράγματα που έχω κάνει ποτέ.
Αν υπάρχει κάτι που θέλω να μοιραστώ με όλες τις γυναίκες όσον αφορά τη μητρότητα είναι: αγαπήστε το ταξίδι! Αγκαλιάστε τη γυναίκα που θα γίνετε.»
Πηγή: herviewfromhome.com
