Προχθές, αμέσως μετά το μεσημεριανό, πήρα την μικρή μου κόρη και φύγαμε βιαστικά για μια κοινωνική υποχρέωση. Σιχαίνομαι να αφήνω τον νεροχύτη βρώμικο και την κουζίνα άνω κάτω, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.
Επιστρέφοντας αργά το απόγευμα, σκεφτόμουν πως, παρά την κούρασή μο, έπρεπε να μαζέψω την κουζίνα. Όταν όμως μπήκα σπίτι, ήταν όλα πεντακάθαρα.! Είχε γυρίσει ο άντρας μου από τη δουλειά και είχε συμμαζέψει.
Όπως είχε σηκωθεί και το προηγούμενο βράδυ να παρηγορήσει τη μικρή που έκλαιγε μέσα στη νύχτα. Αν δεν το είχε κάνει, δεν θα έβγαινε η σημερινή μέρα... Θα είχα λυγίσει από την εξάντληση.
Ο γάμος μου δεν είναι τέλειος. Έχω απογοητεύσει πολλές φορές τον σύζυγό μου, κι έχω απογοητευτεί κι εγώ από εκείνον. Συχνά η κούραση μας κάνει κακόκεφους και δεν είναι λίγες οι φορές που μαλώνουμε για ασήμαντους λόγους: για το ποιος έβγαλε τα σκουπίδια τελευταία φορά, γιατί δεν είμαστε τρυφεροί όπως πριν τα παιδιά ή επειδή έχουμε να βγούμε οι δυο μας... αιώνες!
Τις υπόλοιπες μέρες, όμως, δουλεύουμε σαν ομάδα. Δεν φροντίζουμε μόνο τα παιδιά μας, αλλά και ο ένας τον άλλον. Όλα μοιρασμένα. Όλα στα ίσα. Μεταξύ μας υπάρχει υποστήριξη, σεβασμός και κατανόηση. Στα δύσκολα, μία συζήτηση και μια σφιχτή αγκαλιά είναι το αποκούμπι μας.
Ο γάμος δεν είναι σαν τις ρομαντικές κομεντί που βλέπουμε στις ταινίες... Είναι πραγματική ζωή, όχι ταινία. Είναι συνεργασία, όχι διαγωνισμός. Ένας καλός γάμος είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, αμοιβαίου θαυμασμού και βαθιάς αγάπης.
Μετάφραση από lovewhatmatters.com