«Υπάρχουν άνθρωποι που όσα και αν τους προσφέρεις, δεν είναι ικανοποιημένοι ποτέ με τίποτα.
Άνθρωποι που την καλοσύνη σου την περνούν για αδυναμία.
Υπάρχουν άνθρωποι, που σε κάθε ευκαιρία, προσπαθούν να σε πατήσουν κάτω – και ας λεν ότι σε αγαπούν.
Υπάρχουν άνθρωποι, που σε κριτικάρουν μόνιμα. Άνθρωποι που σου φυτεύουν ενοχές, σε κάθε συζήτησή σας.
Θέλω να αναρωτηθείς λοιπόν… Γιατί να τους κρατάς, αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή σου; Τι σου προσφέρουν; Πως σε βοηθούν;
Υπάρχουν και άνθρωποι που στέκονται βράχοι δίπλα σου σιωπηλά.
Άνθρωποι, που χαίρονται να σε βλέπουν να προοδεύεις.
Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν απαιτούνε, αλλά σε αποδέχονται και σε αγκαλιάζουνε όπως είσαι, χωρίς όμως ποτέ να σου χαϊδεύουνε τα αυτιά…
Υπάρχουν άνθρωποι, που καθημερινά προσπαθούνε με διάφορους τρόπους για το μεταξύ σας…
Θέλω να αναρωτηθείς και για αυτούς… Τους δίνεις την αξία και τη σημασία που τους πρέπει;
Ξέρεις τι λάθος κάνουμε οι άνθρωποι;
Δίνουμε αξία σε ανθρώπους που μας πληγώνουνε καθημερινά και αφήνουμε πίσω ανθρώπους, που πραγματικά μας αγαπάνε…»
