«Υπάρχουν παππούδες και γιαγιάδες που ζουν μακριά από τα εγγόνια τους. Πολλές φορές -ίσως τις περισσότερες- δεν είναι παρόντες σε γενέθλια και άλλες σημαντικές στιγμές των παιδιών. Γι' αυτό και είναι πάντα οι πρώτοι που θα τηλεφωνήσουν για να ευχηθούν και θα στείλουν τα πιο όμορφα δώρα.
Χάνουν τις σχολικές γιορτές, τις συναυλίες και τους αγώνες... Δεν ξεχνούν ποτέ όμως να ευχηθούν καλή τύχη στα παιδιά, όποια ώρα της ημέρας ή της νύχτας.
Προσπαθούν να εξοικιωθούν με την τεχνολογία ώστε να μπορούν να επικοινωνούν αλλιώς μαζί μας. Με βίντεο και με μηνύματα!
Δεν σταματάνε να μιλάνε για τα εγγόνια τους στου συγχωριανούς τους! Πάντα με καμάρι και χαμόγελο ''εξυμνούν'' τα κατορθώματά τους.
Ξέρουν ότι χάνουν όλα εκείνα τα ζεστά πρωινά στο κρεβάτι με τα εγγόνια τους αγκαλιασμένα ενώ ακόμα μισοκοιμούνται. Αλλά οι αγκαλιές, όταν επιτέλους συναντιούνται, είναι πολύ πιο έντονες και συναισθηματικές.
Μπορεί να μην είναι εκεί για να τα αφήσουν ή να τα πάρουν από το σχολείο, αλλά είναι πάντα εκεί για να ακούσουν τα παιδιά μας. Κάνουν σοβαρές και ουσιαστικές συζητήσεις μαζί τους και τους δίνουν πολύτιμα μαθήματα ζωής.
Είναι με τον δικό τους τρόπο παρόντες στη ζωή μας και τους ευχαριστούμε πραγματικά γι' αυτό. Η απόσταση δεν είναι εύκολη... Συνήθως απόμακρύνει τους ανθρώπους. Όχι, όμως, τους παππούδες από τα εγγόνια τους. Ίσα ίσα που πολλαπλασιάζει την αγάπη και την αφοσίωσή τους.»
Ελεύθερη μετάφραση από herveiwfromhome.com
