Γιατί ο κόσμος θεωρεί ότι η πρώτη σου αγάπη, ακόμα κι όταν σε ολοκληρώνει, δεν είναι η ιδανική; Γιατί πρέπει να δοκιμάσω κι άλλες... γεύσεις όταν ξέρω ότι έχω βρει την πιο κατάλληλη για μένα; Κι αν την έχανα στο βωμό των δοκιμών και δεν την ξανάβρισκα ποτέ;
Τα συναισθήματα που νιώθω για τον σύζυγό μου έχουν σίγουρα λιγότερο ενθουσιασμό απ' ότι στα 17 μας που αρχίσαμε να βγαίνουμε, αλλά όχι λιγότερο πάθος. Αυτό έχει αυξηθεί με τα χρόνια.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, γιορτάσαμε 10 χρόνια ως ζευγάρι και σχεδόν πέντε χρόνια γάμου. Ενώ αρκετοί άνθρωποι αναπολούν τον πρώτο τους έρωτα και τον ψάχνουν στα social media, εγώ αρκεί να γυρίσω το κεφάλι μου και να τον δω δίπλα μου.
Τον έχω δει να μεγαλώνει και τον έχω αγαπήσει σε όλα του τα στάδια και όλες του τις φάσεις. Το ίδιο κι εκείνος. Είμασταν μαζί στα εύκολα και στα δύσκολα. στα καλά και στα ζόρια. Είμαστε σύντροφοι και γονείς και, συχνά, αρκεί να κοιταχτούμε στα μάτια για να συνεννοηθούμε.
Αν και ξέρω ότι η ιστορία αγάπης του καθενός είναι διαφορετική, είμαι ευγνώμων που η δικιά μας ξεκίνησε στα 17.
Ο άντρας μου ξέρει πώς να με κάνει να χαμογελάω ακόμα και την πιο δύσκολη μέρα. Πότε πρέπει να μείνει δίπλα μου και πότε να με αφήσει μόνη. Ξέρει κάθε μου ελάττωμα, κάθε μου ιδιοτροπία και κάθε μου ιδιαιτερότητα και με τα χρόνια έχει μάθει να τη σέβεται και να την αγαπάει. Το ίδιο συμπεριφέρομαι κι εγώ απέναντι σε εκείνον, και οι δυο μαζί απέναντι στα παιδιά μας.
Όσο κι αν κάποιοι με λένε ανόητη, ξέρω με απόλυτη βεβαιότητα ότι η ζωή μου άλλαξε προς το καλύτερο όταν παντρεύτηκα την πρώτη και μοναδική μου αγάπη.
Μετάφραση από Her View From Home
