«Kανείς δεν θα σου πει ποτέ οτι θα είναι τόσο δύσκολο.
Πως θα νιώθεις αγωνία για την καρδιά τους που χτυπάει, πολύ καιρό αφου δεν θα 'στε στο ίδιο σώμα.
Ότι εκείνο το ίδιο λεπτό που θα πάρουν την πρώτη τους ανάσα θα είναι κι η στιγμή που θα κρατήσεις την δικιά σου για πάντα.
Ότι η άφιξη τους σηματοδοτεί την τελευταία φορά που έβαλες τον εαυτό σου πιο πάνω.
Πως σε κάθε απόφαση και κάθε επιλογή σου θα έχεις εκείνα στο μυαλό σου, άσχετα αν είναι κάτι που τα αφορά ή όχι.
Κανείς δεν θα σου πει πως η καρδιά σου θα πονέσει τόσο πολύ, απο θλίψη, απο χαρά, απο αγωνία και κυριότερα απο αγάπη.
Κανείς δεν θα σου πει πόσο πολύ θα παλεύεις σε κάθε στάδιο και σε κάθε ηλικία και πόσο πολύ τελικά θα κλαις που μεγάλωσαν τόσο.
Ότι θα εύχεσαι με όλη την καρδιά σου να ζούσες πάλι έστω μια μέρα.
Απο εκείνες που σου χάρισαν το πρώτο τους χαμόγελο, την πρώτη τους κουβέντα.
Κανείς δεν θα σου πει οτι θα γίνουν εκείνο για το οποίο θα είσαι πιο πολύ περήφανη στον κόσμο.
Η πρώτη σου σκέψη όταν ξυπνάς κι η τελευταία όταν κοιμάσαι.
Οι μεγαλύτερες αγάπες της ζωής σου.
Κανείς δεν θα στο πει.
Ή μάλλον θα στο πει μα δε θα καταλάβεις.
Μέχρι τη μέρα που πια θα καταλάβεις...
Μητέρα...»
