Η ανάρτηση που διαβάσαμε στην προσωπική σελίδα του ψυχολόγου Δημήτρη Πετρούνια μας θύμισε ότι δεν είμαστε ούτε μόνες ούτε... παράλογες!
«Όταν μία μητέρα σάς λέει ότι έχει ανάγκη να κοιμηθεί, μην της πείτε ότι κι εσείς δεν κοιμηθήκατε από τη ζέστη.
Όταν μία μητέρα σάς λέει ότι είναι κουρασμένη, μην της πείτε ότι κι εσείς σήμερα κάνατε πολλά πράγματα.
Όταν μία μητέρα ζητά βοήθεια, μην της δίνετε μόνο το ελάχιστο δυνατό.
Όταν μία μητέρα σάς λέει ότι είναι κουρασμένη, σημαίνει ότι έχει ξεπεράσει τα όριά της, εδώ και καιρό.
Όταν μία μητέρα σάς λέει ότι είναι κουρασμένη, σημαίνει ότι έχει μήνες ή και χρόνια για να κοιμηθεί και ίσως πια και να μην μπορεί να κοιμηθεί.
Όταν μία μητέρα ζητά βοήθεια, σημαίνει ότι έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, ότι έχει ανάγκη να φάει, να πιεί, να πλυθεί, σημαίνει ότι είναι πια καιρός που έχει μηδενίσει τον εαυτό της.
Όταν μία μητέρα ΖΗΤΑ, σημαίνει ότι έχει ήδη προσπαθήσει πέρα από τις δυνάμεις της.
Οι μητέρες θα έπρεπε να ακούν καθημερινά: είμαι δίπλα σου, σε βλέπω, σε εκτιμώ, γνωρίζω αυτό που προσφέρεις. Έλα να σε πάρω μια αγκαλιά.»
