Δύο από τους φίλους της κόρης μου (μαζί και η κόρη μου) δηλώνουν ομοφυλόφιλοι, η τέταρτη της παρέας έχει σύνδρομο Άσπεργκερ και ευφυΐα που ξεπερνάει τον κοινό νου και ο πέμπτος είναι ένα στρέιτ αγόρι, ορφανό από πατέρα, που, αν και μοιάζει με πολλά άλλα αγόρια της ηλικίας του, είναι ένα κλικ παραπάνω ευαίσθητο και καλλιεργημένο.
Αυτά τα πέντε παιδιά είναι μια δεμένη παρέα. Συναντιούνται με κάθε ευκαιρία, βγάζουν φωτογραφίες, συζητούν με τις ώρες, παίζουν παιχνίδια στο κινητό, έχουν Instagram, αγαπούν τα ποιήματα, τρελαίνονται για συναυλίες και ακούν συνέχεια μουσική – τόσο που νομίζεις πως η μουσική είναι ο αέρας τους και χωρίς αυτή θα πέθαιναν.
Πρόσφατα, έμαθα πως αυτά τα πέντε παιδιά, κατά βάση κοινωνικά και αγαπητά από τους συμμαθητές και τους καθηγητές τους, έχουν γίνει το κόκκινο πανί για κάποιους γονείς του γυμνασίου μας. Κι όταν λέω κόκκινο πανί, δεν εννοώ απλώς ότι τους κοιτάζουν στραβά όταν περνούν από μπροστά τους ή ότι δεν τους λένε ούτε γεια αν πέσουν μούρη με μούρη.
Όταν λέω κόκκινο πανί, εννοώ ότι απαγορεύουν στα παιδιά τους να τα κάνουν παρέα και αρνούνται να τα βάλουν στο αυτοκίνητο ή το σπίτι τους.
«Μα γιατί;», ρώτησα όταν κατάλαβα τι συμβαίνει. Δεν έχουν παραβατική συμπεριφορά, δεν έχουν σχέση με ουσίες, δεν μένουν στην ίδια τάξη (το αντίθετο μάλιστα!), δεν πίνουν αλκοόλ και γενικά δεν κάνουν τίποτα από αυτά που φοβόμαστε εμείς οι γονείς. Δεν αποτελούν «κακή επιρροή», δεν είναι εγκληματίες και δεν έχουν κάνει τίποτα μεμπτό.
Ωστόσο, σύμφωνα με κάποιες μαμάδες, η παρέα της κόρης μου είναι «διαφορετική». Είναι γκέι και μπορεί να κολλήσει ομοφυλοφιλία τους γιους τους, είναι ΑμεΑ και μπορεί να κολλήσει αναπηρία τις κόρες τους, και γενικά είναι «κάπως» και μπορεί να κολλήσει διαφορετικότητα τα «κανονικά» παιδιά τους.
Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως τα παιδιά των συγκεκριμένων μαμάδων όχι μόνο δεν έχουν πρόβλημα με την παρέα της κόρης μου αλλά επιδιώκουν να τη συναντούν και να περνούν χρόνο μαζί της. Όταν κοιτάζουν αυτά τα πέντε παιδιά δεν βλέπουν τρεις ομοφυλόφιλους, έναν ΑμεΑ κι ένα ορφανό. Βλέπουν πέντε ωραίους ανθρώπους με πολλά ενδιαφέροντα κι έναν υπέροχο τρόπο σκέψης.
Η πλειονότητα των σημερινών νέων, δεν δίνει καμία σημασία σε τέτοιου είδους χαρακτηριστικά. Όπως δεν τους νοιάζει αν ο απέναντί τους είναι κοντός, ψηλός, μελαχρινός ή ξανθός, έτσι δεν τους νοιάζει αν είναι γκέι, στρέιτ, μπάι, με Άσπεργκερ ή χωρίς. Δεν θα τον συμπαθήσουν λιγότερο ή περισσότερο για τη σεξουαλική του ταυτότητα ή την οικογενειακή του κατάσταση. Όλα αυτά τους είναι εντελώς αδιάφορα.
Η δική μας γενιά όμως, δεν είναι τόσο… κουλ. Δυστυχώς, ένα μέρος των ανθρώπων που γεννήθηκαν το ’70 και το ’80 δεν λένε να προχωρήσουν μπροστά και έχουν κολλήσει σε στερεότυπα του περασμένου αιώνα που τελικά στιγματίζουν, διχάζουν και δημιουργούν εντάσεις και εμπάθεια. Μερικές φορές, τους ακούω να σχολιάζουν με οίκτο τους ανθρώπους που είναι σε αναπηρικά αμαξίδια, να στραβοκοιτάζουν τα σκουλαρίκια και τα τατουάζ, να κοιτούν δήθεν συμπονετικά αλλά κατά βάθος επικριτικά τα παιδιά που οι γονείς τους έχουν χωρίσει ή έχουν πεθάνει (συμπεραίνοντας λανθασμένα ότι είναι παραμελλημένα) και με φανερή σιχασιά, ίσως και κακία, τους ομοφυλόφιλους.
Εν έτη 2023, οι ταμπέλες και τα κουτάκια καλά κρατούν και συχνά αναρωτιέμαι ως πότε θα πρέπει να απολογούμαστε επειδή τα παιδιά μας είναι γκέι, ΑμεΑ, ορφανά, με σκουλαρίκι στη μύτη ή με τατουάζ. Περισσότερο, όμως, φοβάμαι μήπως αυτά τα στερεότυπα περάσουν στην επόμενη γενιά και μολύνουν νέους ανθρώπους που έχουν την ευκαιρία να ζήσουν σε μια ελεύθερη εποχή και να είναι ό,τι θέλουν χωρίς να τους κρίνει κανείς.
Δεν υπάρχουν ούτε κανονικοί ούτε διαφορετικοί άνθρωποι. Υπάρχουν μόνο μοναδικοί άνθρωποι, ο καθένας με τη δική του προσωπικότητα και τα δικά του όνειρα, και έχουμε χρέος να τους αποδεχόμαστε και να τους σεβόμαστε όλους (ακόμα κι αν με κάποιους δεν ταιριάζουμε). Ο σεβασμός και η αποδοχή είναι η συγκολλητική ουσία που ενώνει τους πολίτες μιας κοινωνίας, βοηθάει στην ομαλή λειτουργεία της και δίνει την ευκαιρία σε ΟΛΟΥΣ να ζήσουν ευτυχισμένοι.
Από φίλη αναγνώστρια που μας διηγήθηκε την ιστορία της προφορικά κι εμείς τη βάλαμε στο χαρτί.
.jpg)
