«Ο πόνος της μητέρας μου έγινε δικός μου. Ο δικός μου ΔΕΝ θα γίνει των παιδιών μου»

«Ο πόνος της μητέρας μου έγινε δικός μου. Ο δικός μου ΔΕΝ θα γίνει των παιδιών μου»

Υπάρχουν κάποιες πληγές που τις κουβαλάμε βαθιά μέσα μας. Είναι συμπεριφορές και μοτίβα που μεταβιβάζονται από τη μια γεννά στην άλλη και διαιωνίζονται, μέχρι κάποιος να ζητήσει βοήθεια και να σπάσει τον φαύλο κύκλο. Σε αυτούς τους ανθρώπους που προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια όπως γράφει και η ψυχολόγος Ειρήνη Ρέρα.

«Ο πόνος της προγιαγιάς μου, έγινε πόνος της γιαγιάς μου.

Ο πόνος της γιαγιάς μου, έγινε πόνος της μητέρας μου.

Ο πόνος της μητέρας μου, έγινε πόνος δικός μου.

Ο δικός μου πόνος ΔΕ ΘΑ γίνει πόνος των παιδιών μου.

Τελειώνει με εμένα.

Συγχαρητήρια αξιζουν σε όσους έσπασαν τον φαύλο κύκλο της δυστυχίας που τους επέβαλλαν.

Συγχαρητήρια αξίζουν σε όσους δούλεψαν με τον εαυτό τους, αντί να γίνουν όπως αυτοί που τους τραυμάτισαν.

Συγχαρητήρια σε όσους έκαναν τον πόνο τους δύναμη.

Συγχαρητήρια σε όσους προχώρησαν και έφτιαξαν μια ζωή όπως αυτή που θα ήθελαν να έχουν από τα γεννοφάσκια τους.

Συγχαρητήρια σε όσους έγιναν οι γονείς που θα ήθελαν και οι ίδιοι να είχαν.»

v