.jpg)
Ξέρουμε ότι αυτές είναι οι καλές μέρες. Ξέρουμε ότι ο χρόνος κυλά γρήγορα. Ξέρουμε ότι μια μέρα θα ξυπνήσουμε και τα μωρά μας θα έχουν ανοίξει τα φτερά τους και θα έχουν πετάξει μακριά.
Ξέρουμε ότι είναι αναπόφευκτο, δεν χρειάζεται να μας το υπενθυμίζετε συνέχεια.
Ωστόσο, ξέρουμε και ότι μέχρι τότε, δεν θα είναι όλα ρόδινα. Θα υπάρξουν μέρες, εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που ο χρόνος θα μοιάζει σταματημένος.
Θα υπάρξουν στιγμές απογοήτευσης και θυμού, που θα νιώθεις αβοήθητη, εξαντλημένη και καταβεβλημένη. Και όλα αυτά, είναι φυσιολογικά και ανθρώπινα συναισθήματα.
Και Θεός φυλάξοι, μην χρειαστεί ποτέ να δεις το παιδί σου να υποφέρει σ' ένα ψυχρό νοσοκομείο όπως εγώ πρόσφατα. Δεν υπάρχει τίποτα ευχάριστο στο να βλέπεις ένα κομμάτι της καρδιάς και της ψυχής σου να χτυπά έξω από το στήθος σου, ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, συνδεδεμένο με καλώδια και μηχανές, ενώ προσεύχεσαι να «φύγεις» εσύ αντί για εκείνο.
Δεν χρειάζεται να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή, πρέπει να επιβιώνουμε κάθε στιγμή. Μερικές φορές αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε.
Ας σπάσουμε λοιπόν αυτόν τον κύκλο. Αντί να λέμε στους γονείς να απολαμβάνουν την κάθε στιγμή, θυμίζοντάς τους πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, καλύτερα να τους στηρίζουμε στις δυσκολίες και να μιλάμε για τα πραγματικά, τα αληθινά συναισθήματα που νιώθουμε όλοι.
Μετάφραση από Motherly
