«Από τότε που έγινα μαμά, δεν είμαι η συμβατικά "καλή" φίλη.
Μπορεί να ξεχάσω τα γενέθλιά σου, να μην σηκώσω το τηλέφωνο ή να αργήσω να απαντήσω στα μηνύματά σου.
Μπορεί να μην βγαίνω συχνά μαζί σου και μερικές φορές να αργώ στα ραντεβού μου.
Δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι όμως, οι προθέσεις μου είναι πάντα οι καλύτερες. Απλά το μυαλό μου είναι συνέχεια γεμάτο με χιλιάδες καθημερινές υποχρεώσεις που τρέχω να προλάβω.
Μέχρι να ταΐσεις το ένα παιδί έχει αρχίσει να πεινάει το άλλο, μέχρι να πάρεις τον έναν από τα αγγλικά πρέπει να πας τον άλλον στο ποδόσφαιρο, μέχρι να καθαρίσεις τον νεροχύτη έχει ξαναγεμίσει το σαλόνι σκόρπια παιχνίδια...
Δυστυχώς, δεν βλέπω πια τους φίλους μου όσο συχνά θέλω και κάποιοι με διέγραψαν και πληγώθηκα. Αυτοί οι λίγοι που έμειναν όμως, εκείνοι που δεν με παρεξηγούν επειδή με καταλαβαίνουν, ξέρουν ότι αν χρειαστούν τη βοήθειά μου, θα είμαι η πρώτη που θα τρέξω!
Κι όταν καταφέρουμε να βρεθούμε, θα είναι σαν αν μην πέρασε μια μέρα. Γιατί οι πραγματικά καλοί φίλοι, δεν απομακρύνονται επειδή κάνουν καιρό να βρεθούν. Ούτε κρατάνε κακία επειδή δεν τους απάντησες σε ένα μήνυμα.
Αυτοί οι λίγοι φίλοι αξίζει να τους έχεις στη ζωή σου και να τους κρατάς σαν φυλαχτό».
Ελεύθερη μετάφραση από Mrs. Mombastic
