«Tις προάλλες ο 7χρονος γιος μου ζήτησε να φτιάξει μόνος του τηγανίτες. Για την ακρίβεια, με παρακάλεσε να μην τον βοηθήσω.
Για να είμαι ειλικρινής ήθελα να αρνηθώ.
Ήθελα η κουζίνα που μόλις είχα καθαρίσει να παραμείνει έτσι για περισσότερο από πέντε λεπτά. Ήθελα να βάλω στο μπολ μου δημητριακά και να καθίσω να πιω τον καφέ μου όσο ήταν ακόμα ζεστός. Ήθελα ένα ήρεμο κυριακάτικο πρωινό χωρίς βαβούρα.
Αλλά αντί γι' αυτό, του χαμογέλασα και του έγνεψα θετικά.
Δεν λέω πάντα ναι.
Μεγαλώνω τρία υπέροχα παιδιά που πραγματικά θέλουν να με βοηθούν. Είμαι περήφανη γι' αυτό, αλλά υπάρχουν φορές που προτιμώ να τα κάνω όλα μόνη μου. Η ζωή μας είναι πολυάσχολη και ο χρόνος είναι πολύτιμος.
Αν τα παιδιά μου μπλεχτούν σε μια δουλειά, θα χρειαστεί διπλάσιος χρόνος για να την τελειώσουν.
Ωστόσο παρόλο που δεν θέλω να προσθέτω επιπλέον βάρη στην καθημερινότητά μου, υπενθυμίζω συχνά πυκνά στον εαυτό μου ότι αξίζει και ο έξτρα χρόνος και το χάος και η υπομονή που κάνω προκειμένου τα παιδιά μου να μάθουν βασικές δεξιότητες.
Αξίζει να καταπολεμήσω την παρόρμηση να πω "Ορίστε, άσε με να το κάνω εγώ" και να τα αφήσω να δοκιμάσουν μόνα τους.
Αξίζει τον κόπο να εξηγήσω λεπτομερώς πώς να καθαρίζουν τους λεκέδες και να ρίχνουν τη σωστή ποσότητα απορρυπαντικού στο πλυντήριο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα υπάρξουν πολλά λάθη κατά τη διαδικασία.
Αξίζει να αφήσω το τετράχρονο παιδί μου να σφουγγαρίσει το πάτωμα της κουζίνας, ακόμα κι αν θέλω να τελειώνουμε μία ώρα αρχύτερα.
Αξίζει να τους δείξω πώς να στρώνουν το κρεβάτι τους κι ας σέρνομαι από την κούραση.
Αξίζει να τα αφήνω να μαγειρεύουν χωρίς να είμαι από πάνω τους και να καταλήγω να τα κάνω όλα εγώ στο τέλος.
Όλα αξίζουν τον κόπο - όλα τα μεγάλα και μικρά πράγματα που χρειάζονται χρόνο και υπομονή για να διδαχθούν.
Σιγά σιγά μαθαίνω να αφήνω τα παιδιά μου να προσπαθούν μόνα τους, γιατί μεγαλώνοντας θα γίνουν ικανοί και ανεξάρτητοι ενήλικες και χαίρομαι που θα έχω συμβάλει σ΄αυτό.
Γυρνώντας τη συζήτηση πίσω στις τηγανίτες...
Χρειάστηκε πάνω από μια ώρα για να τις φτιάξει και η κουζίνα έμοιαζε σαν να είχε βομβαρδιστεί (το καθάρισμα μετά το μαγείρεμα είναι το επόμενο πράγμα που χρειάζεται να μάθει), αλλά η υπερηφάνεια στο πρόσωπο του γιου μου όταν έβαλε μπροστά μας το πρωινό όλων είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Με κάθε μάθημα τα παιδιά μου μεγαλώνουν, το ίδιο και εγώ.»
Πηγή: herviewfromhome.com
