«Η αξία της αγκαλιάς...
Η αφή είναι μία από τις πρώτες πηγές ευχαρίστησης για το νεογέννητο. Η απαλή, σωματική επαφή του με τον γονιό διεγείρει τις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη, ενισχύοντας τις συνάψεις των εγκεφαλικών νευρώνων.
Εκτοξεύει τα επίπεδα ωκυτοκίνης, της ορμόνης της αγάπης, που συνδέεται όχι μόνο με την καλή διάθεση, αλλά και την διέγερση της σωματικής ανάπτυξης του μωρού.
Μέσω της ωκυτοκίνης, ενδυναμώνει το βρεφικό ανοσοποιητικό, και προστατεύει από φλεγμονές.
Ρυθμίζει τα έντονα συναισθήματα που το μωρό δεν μπορεί να ρυθμίσει μόνο του στην αρχή της ζωής του, και το βοηθά να χτίσει την ανθεκτικότητα που χρειάζεται, ώστε να αυτορυθμίζεται τα επόμενα χρόνια.
Μειώνει το άγχος. Τα μωρά που δέχονται πολλές αγκαλιές και αγγίγματα, έχουν αφθονία υποδοχέων κορτιζόλης στον εγκέφαλό τους, ως ενήλικες. Έτσι, σε ένα στρεσογόνο συμβάν, το πλήθος των υποδοχέων μπορεί να απορροφήσει την ορμονική περίσσεια, οδηγώντας σε γρηγορότερη εκτόνωση και έλεγχο του άγχους.
Στην ασφάλεια και τη ζεστασιά της αγκαλιάς του γονιού, οι μύες χαλαρώνουν, η αναπνοή βαθαίνει, οι εντάσεις διαλύονται με τα χάδια και το απαλό λίκνισμα. Ο καρδιακός ρυθμός του μωρού συγχρονίζεται με του γονιού που το κρατά, και το νευρικό σύστημα του ενός επικοινωνεί με το νευρικό σύστημα του άλλου, μέσω της αφής.
Όταν το σώμα μας βρίσκεται σε «καλά χέρια», ξέρουμε ότι μας στηρίζουν. Ξέρουμε ότι μας αγαπούν και νιώθουμε πως αξίζουμε. Μια στοργική αγκαλιά στην αρχή της ζωής, πυροδοτεί την ανάπτυξη.
Το πώς συνδεόμαστε με τα μωρά και τα παιδιά μας, καθορίζει και το πώς αυτά με τα οποία γεννιόμαστε διαμορφώνουν, τελικά, και το ποιοι είμαστε.
Αγκαλιάζουμε και αγκαλιαζόμαστε.
Κανένας άνθρωπος ποτέ δεν κακόμαθε από την αγκαλιά και την αγάπη.»
.jpg)
