«Στις δύσκολες μέρες που η κατάθλιψη με διαλύει, προσπαθώ να δημιουργήσω ένα ασφαλές ''καταφύγιο'' για όλη την οικογένεια μέσα από την επικοινωνία. Εξηγώ σ' όλους τι μου συμβαίνει, ώστε να μπορέσουμε να καταστρώσουμε μαζί ένα σχέδιο. Άλλωστε, η κατάθλιψη δεν επηρεάζει μόνο εμένα...
Για χρόνια έκρυβα ότι έχω κατάθλιψη μου από τα παιδιά μου, τα οποία θεωρούσα ότι ήταν πολύ μικρά για να καταλάβουν. Δεν ήθελα να με βλέπουν να κλαίω, να είμαι νωχελική ή να απομακρύνομαι συναισθηματικά από αυτά.
Ξεπερνούσα με δύναμη κάθε καταθλιπτικό επεισόδιο, το οποίο, στη χειρότερη περίπτωση, συνήθως με ανάγκαζε να μείνω σε ένα δωμάτιο για μέρες. Προσπαθούσα να φαίνομαι καλά, αλλά η ψυχική μου υγεία έπαιρνε την κάτω βόλτα.
Είχα εξαντληθεί. Η προσπάθειά μου να κρύψω τα καταθλιπτικά επεισόδια - που συνέβαιναν όλο και πιο συχνά- με κούραζε ακόμα περισσότερο από την ίδια την κατάθλιψη.
Αποφάσισα, λοιπόν, να σταματήσω να κρύβομαι για να μάθουν έτσι και τα παιδιά μου να χειρίζονται τις καλές και τις κακές μέρες και όλα τα συναισθήματα που βρίσκονται διάσπαρτα μέσα τους.
Τι κάνω στο εξής;
Όταν νιώθω το μυαλό και το σώμα μου να αρχίζουν να "καταρρέουν", το λέω πρώτα στο σύζυγό μου και μετά αποσύρομαι. Συνήθως στο υπνοδωμάτιο ή το γραφείο μου, σε ένα κρεβάτι ή έναν καναπέ με ένα μαξιλάρι και μια κουβέρτα. Πρέπει να είμαι μόνη μου ή με τον σκύλο ή τις γάτες μου. Χωρίς μουσική ή κινητό, μόνο σιωπή- αλλιώς μπορεί να χειροτερέψει η κατάσταση. Χρειάζομαι να αποσυρθώ πλήρως από την κανονική μου ζωή.
Στη συνέχεια, αποδέχομαι την κατάσταση. Σαν έναν απρόσκλητο επισκέπτη. Κάθε είδους αποφυγή ή προσπάθεια να την παραμερίσω είναι μάταιη. Οι σκέψεις για το πως θα γίνω καλύτερα είναι επίσης καλύτερο να μείνουν στην άκρη.
Όταν μιλάω με τα παιδιά μου τους εξηγώ ότι το μυαλό και η ψυχή μου αισθάνονται άρρωστα και πρέπει να τα ξεκουράσω. Τους τονίζω ότι η κατάσταση μου δεν έχουν καμία σχέση με αυτά.
Παλαιότερα, όταν προσπαθούσα να τους το κρύψω, τα έκανα να ανησυχούν περισσότερο.
Τι κάνει η μαμά εκεί μέσα;
Είναι εξαιτίας μου;
Δεν θέλω ποτέ ξανά να νιώσουν ότι φταίνε για κάτι γι' αυτό και είμαι ειλικρινής μαζί τους για το τι μου συμβαίνει.
Η κατάθλιψή μου δεν είναι πλέον μυστικό στο σπίτι μου. Πιστεύω ότι πρέπει να αφήσω τα παιδιά μου να δουν όλο το φάσμα των συναισθημάτων, γιατί αυτή είναι η ανθρώπινη εμπειρία. Το να είσαι μαμά με κατάθλιψη δεν είναι εύκολο, αλλά είναι αυτό που είναι και πρέπει να το αποδεχτείς.»
Πηγή: mother.ly
