«Έφυγες από τη ζωή μας λίγο αφότου έγινα και εγώ μητέρα.
Η απώλεια σου είναι τεράστια, μια πληγή που δεν θα κλείσει ποτέ. Σκέφτομαι ότι δεν σε εκτίμησα αρκετά και αυτό με κάνει να νιώθω χειρότερα.
Θα ήθελα πολύ να σου ζητήσω συγγνώμη που αναγκάστηκες να κάνεις τόσες θυσίες, που έβαλες τον εαυτό σου σε δεύτερη μοίρα για να μας δώσεις τα πάντα.
Τώρα καταλαβαίνω ότι πίσω από τη μαμά μου κρυβόταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος με δικά του όνειρα, στόχους, αμφιβολίες, ανασφάλειες και φόβους. Κάποιες φορές, είμαι σίγουρη ότι φώναζε να βγει προς τα έξω.
Για να την προσέξουν.
Να ακουστεί.
Αλλά το μόνο που βλέπαμε ήταν τη μαμά μας. Σε είχαμε δεδομένη.
Έκανα το λάθος να υποθέσω ότι ήταν αρκετό για σένα να είσαι απλά ένας θεατής στη ζωή μου. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω πίσω τον χρόνο. Θα έκανα τόσα πράγματα διαφορετικά!
Θα σε άκουγα με όλη μου την προσοχή και θα νοιαζόμουν περισσότερο για αυτά που έλεγες. Για το τι σε έκανε ευτυχισμένη και τι σε προβλημάτιζε.
Θα πηγαίναμε περισσότερες βόλτες και θα κάναμε πολλά πράγματα μαζί.
Αν μπορούσα να σε έχω πίσω, θα σου έλεγα περισσότερα σ' αγαπώ.
Θα σου τηλεφωνούσα καθημερινά για να ακούσω τη φωνή σου κα θα σε αγκάλιαζα περισσότερο.
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα προσπαθούσα να είμαι και φίλη σου εκτός από κόρη σου.»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
