Μαμά με τετραπληγία απέκτησε διδυμάκια: «νόμιζα ότι δεν θα κάνω ποτέ παιδιά!»

Λίγο καιρό αργότερα μετακόμισε από το πατρικό της και πήρε τη ζωή στα χέρια της. Ολοκλήρωσε τις σπουδές της, πήρε το μεταπτυχιακό της και ξεκίνησε να εργάζεται. Στο μεταξύ, αποδέχτηκε τη νέα κατάσταση και έχτισε τη ζωή της πάνω στις νέες συνθήκες.

Το 2015, γνώρισε τον σύντροφό της και ο έρωτας μεταξύ τους ήταν κεραυνοβόλος. Σύντομα, το ζευγάρι διαπίστωσε ότι είχε πολλά κοινά: μεγάλωσαν και οι δύο στην ίδια πόλη, λατρεύουν την ύπαιθρο, και εργάζονται σε παρόμοια επαγγέλματα.

«Ο Rudy με αγάπησε γι’ αυτό που είμαι. Στο παρελθόν είχα νιώσει έντονα την απόρριψη αλλά εκείνον δεν τον ένοιαξε καθόλου η αναπηρία μου», είπε χαρακτηριστικά η Dani. Το 2018 παντρεύτηκαν και θέλησαν να μεγαλώσουν την οικογένειά τους, αλλά τους προβλημάτιζε αν η Dani θα μπορούσε ως τετραπληγική να παρέχει στα παιδιά της τη φροντίδα που χρειάζονταν.

«Είχα κάποια ανασφάλεια και αμφιβολία. Αναρωτιόμουν πώς θα φροντίσω ένα μωρό αν μετά βίας μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου, ανέφερε. «Η καθημερινότητά μου ήταν ήδη δύσκολη. Μετά, όμως, συνειδητοποίησα πως μπορώ να φροντίζω τον εαυτό μου αποτελεσματικά, είμαι υγιής, ευτυχισμένη και ζωντανή και έχω μάθει να κάνω τα πάντα με διαφορετικούς τρόπους. Παρά την αναπηρία μου, στην πραγματικότητα είμαι αρκετά ικανή για να μεγαλώσω ένα παιδί».

Όταν έμεινε έγκυος το 2019, έλαβε τα συγκλονιστικά νέα στον πρώτο της υπέρηχο ότι είχε δίδυμα, κάτι που είναι πολύ σπάνιο. «Έχω φροντίσει διάφορα άτομα με κινητικά προβλήματα όλα αυτά τα χρόνια και είναι πολύ σπάνιο να έχεις τετραπληγική μαμά με δίδυμα. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ελάχιστα», είπε σε συνέντευξή του ο γιατρός της.

Η Dani γέννησε τα δίδυμα κοριτσάκια της με επείγουσα καισαρική στις 24 Απριλίου 2020 και σήμερα, που η Lavinia και η Giorgiana είναι 2,5 ετών, ζουν όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας τους. «Πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό όσο εγώ και ο μπαμπάς τους είμαστε στη δουλειά και μετά απολαμβάνουμε ποιοτικό χρόνο όλοι μαζί», λέει περήφανα η μητέρα τους. «Απολαμβάνουμε όσο μπορούμε αυτή την ηλικία γιατί ξέρουμε ότι πηγαίνουν γρήγορα».

Η Dani θέλει να μοιραστεί την ιστορία της για να ενθαρρύνει και να εμψυχώσει κι άλλους ανθρώπους με αναπηρία ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα! «Η μεγαλύτερη αναπηρία δεν είναι η ιατρική μου διάγνωση, αλλά το στίγμα και οι κοινωνικές συμπεριφορές», είπε. «Οι άνθρωποι σπάνια μπορούν να φανταστούν ότι τα άτομα με αναπηρία μπορούν να βρίσκονται στον ρόλο του “φροντιστή”. Θέλω να με δουν και να συνειδητοποιήσουν ότι η αναπηρία είναι απλώς ένα φυσιολογικό μέρος της ζωής».