«Μέχρι που έγινα μαμά, ήξερα πολύ λίγα για τη συγκοίμηση και μάλιστα θεωρούσα πως είναι επικίνδυνη από πολλές απόψεις. Σκεφτόμουν ότι το μωρό πρέπει να κοιμάται στην κούνια του για να είναι ασφαλές, να μην αποκτήσει κακές συνήθειες ύπνου και να μην προσκολληθεί πολύ πάνω μου.
Όταν κράτησα πρώτη φορά τον γιο μου αγκαλιά, κατάλαβα αμέσως ότι άλλο η θεωρία (και οι δεκάδες συμβουλές που μου έδιναν) κι άλλο οι πράξεις! Σιγά σιγά βρήκαμε έναν ρυθμό αλλά όταν έκλεισε τους 5 μήνες, κοιμόταν ελάχιστα λόγω κολικών.
Έπρεπε πάση θυσία να βρω τρόπους να τον ησυχάζω για να κοιμάται επειδή ήμασταν και οι δύο στα όρια της εξάντλησης! Σύντομα, όμως, ανακάλυψα ότι το μόνο που βοηθούσε και τους δυο μας να κοιμηθούμε έστω και για λίγες ώρες συνεχόμενες, ήταν η συγκοίμηση.
Το μαγικό ταξίδι της συγκοίμησης
Έτσι, όταν ο γιος μου ήταν πέντε μηνών, ο σύζυγός μου και εγώ ξεκινήσαμε να κοιμόμαστε και οι τρεις μαζί στο διπλό κρεβάτι. Ομολογώ ότι οι πρώτοι μήνες δεν ήταν εύκολοι, καθώς ξυπνούσα συχνά μέσα στη νύχτα για να βεβαιωθώ ότι είναι καλά.
Τα περισσότερα βράδια κοιμόταν δίπλα μου, κουρνιασμένος ανάμεσα στο χέρι και το στήθος μου, και θήλαζε σχεδόν όλη τη νύχτα. Χρειάστηκε χρόνος για να βρούμε τους ρυθμούς μας, αλλά όταν βεβαιωθήκαμε πως έχουμε δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε ο γιος μας να κοιμάται με ασφάλεια, χαλάρωσα.
Με τον καιρό, η συγκοίμηση έγινε η κανονικότητά μας και μου άρεσε πολύ! Καταλαβαίνω ότι κάποιοι γονείς δεν μπορούν να συνηθίσουν σε αυτή την ιδέα, ή πως δεν αισθάνονται όλοι άνετα να το κάνουν. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν επέλεξα εγώ την συγκοίμηση, η συγκοίμηση με επέλεξε.
Στην πραγματικότητα, πάντα πίστευα ότι το μωρό μου θα κοιμόταν σε μια κούνια όπως κάνουν πολλά μωρά στον δυτικό κόσμο, αλλά η συγκοίμηση κατέληξε να είναι μια θετική αλλαγή για την οικογένειά μου.
Πλέον ο γιος μου είναι 18 μηνών και έχει μεταφερθεί στην κούνια του, αλλά μου λείπει που κοιμόμασταν όλοι μαζί! Μου λείπει γιατί η αγκαλιά του είναι το πιο πολύτιμο δώρο. Το να ξέρω ότι το παιδί μου νιώθει πιο άνετα δίπλα στη μαμά του, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο συναίσθημα.
Επίσης, η συγκοίμηση μου λείπει επειδή μπορούσα να ανταποκριθώ γρήγορα στις ανάγκες του χωρίς να χρειάζεται να σηκωθώ από το κρεβάτι, επειδή έκανε τον θηλασμό ακόμα πιο εύκολο κι επειδή καλλιέργησε το δέσιμο μεταξύ μας. Περισσότερο, όμως, μου λείπει να ξυπνάω δίπλα στο χαμογελαστό, χαρούμενο μωρό μου!
Να ακολουθείτε το ένστικτό σας
Μην με παρεξηγείτε! Λατρεύω τον άντρα μου και θέλουμε να κοιμόμαστε μόνο οι δυο μας στο κρεβάτι μας για πολλούς λόγους. Επιλέξαμε να μεταφέρουμε τον γιο μας στην κούνια του στους 15 μήνες γιατί φαινόταν έτοιμος και δεν κάναμε λάθος. Τώρα προτιμά την κούνια του. (Αν επιλέξετε να κοιμάστε μαζί με τα παιδιά σας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μην διστάσετε! Το παιδί σας καθοδηγεί άλλωστε από μόνο του).
Όμως, την επόμενη φορά που θα ακούσετε για μια μαμά που κοιμάται μαζί με το μωρό της, μην βιαστείτε να την κρίνετε ή να αρχίσετε τις συμβουλές. Αποδεχτείτε ότι μάλλον κάνει ό,τι είναι καλύτερο για την οικογένειά της και ειδικά για το παιδί της.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το μωρό μου έπρεπε να κοιμάται δίπλα μου, ανεξάρτητα από την κριτική που έχω δεχθεί κατά καιρούς. Κι αν κρίνω από το εξαιρετικά χαρούμενο, ασφαλές, στοργικό νήπιο που είναι σήμερα, νομίζω ότι πράξαμε το σωστό. Κάθε παιδί είναι μοναδικό, κάθε κατάσταση είναι μοναδική, και αυτό που κάναμε εμείς λειτούργησε καλύτερα για τον γιο μας».
Ελεύθερη μετάφραση από tampabaymoms.com
