«Σε βλέπω...
Είσαι αυτή που κάθεται μόνη της στα πάρτι. Όταν τα παιδιά σου είναι στο πάρκο, περιφέρεσαι κοντά τους χωρίς να τα χάνεις λεπτό από τα μάτια σου. Είσαι αυτή που μπαίνει στο μπάνιο μόνο και μόνο για να έχει μια στιγμή ησυχίας. Σκέφτεσαι συνέχεια και τα πάντα.
Κάποιες φορές νιώθεις σαν βρίσκεσαι έξω από το σώμα σου, ενώ άλλες βιώνεις χιλιάδες συναισθήματα ταυτόχρονα. Έχεις κουραστεί όλοι να σου λένε ''χαλάρωσε'' και ''όλα θα πάνε καλά''. Υπάρχουν στιγμές που εύχεσαι να μπορούσες να κάνεις τους πάντες να καταλάβουν γιατί είσαι έτσι όπως είσαι και ταυτόχρονα δεν θέλεις άλλος άνθρωπος να βασανίζεται όπως εσύ. Να αγχώνεται για το παραμικρό όπως εσύ...
Σε καταλαβαίνω, μαμά. Είσαι αυτή που ξυπνά στη μέση της νύχτας. Σε βασανίζουν οι σκέψεις για τα λάθη του παρελθόντος και η αβεβαιότητα για το μέλλον. Κάθε κίνηση που κάνεις ως μητέρα, σύζυγος, άνθρωπος περνάει εκατομμύρια φορές από το μυαλό σου. Αναρωτιέσαι τι κάνεις σωστά, τι θα μπορούσες να κάνεις καλύτερα. Γιατί η ζωή σού φαίνεται τόσο δύσκολη.
Ξέρω για τις κρίσεις πανικού, για τον φόβο που σε κυριεύει όταν κάποιος άγνωστος πλησιάζει πολύ κοντά στα μωρά σου. Είσαι καχύποπτη και νιώθεις άσχημα γι' αυτό. Υποφέρεις γιατί το άγχος σε περιορίζει.
Σε καταλαβαίνω μαμά, γιατί είμαι σαν και εσένα. Ξαγρυπνάω τα βράδια, φοβάμαι και αγχώνομαι για το παραμικρό. Όταν κάποιος μου λέει να χαλαρώσω, θέλω να ουρλιάξω στο πρόσωπό του ότι προσπαθώ.
Η καρδιά μου δεν ησυχάζει ποτέ και παλεύω με νύχια και με δόντια για να έχω τον έλεγχο. Προσπαθώ πολύ. Πάρα πολύ.
Γι' αυτό να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη.
Αγωνίζομαι και εγώ μαζί σου και πόσες άλλες μαμάδες.»
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
