Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) θεωρείται μία από τις συχνότερες ευροαναπτυξιακές διαταραχές της παιδικής ηλικίας. Στην πλήρη της μορφή, η διαταραχή περιλαμβάνει συμπτώματα που αφορούν στους τομείς της υπερκινητικότητας, διάσπασης προσοχής και παρορμητικότητας. Παρόλα αυτά, είναι σήμερα γνωστό, ότι υπάρχουν παιδιά που εκφράζουν συμπτώματα υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας χωρίς διάσπαση προσοχής, όπως επίσης και παιδιά που εμφανίζουν διάσπαση προσοχής χωρίς υπερκινητικότητα/παρορμητικότητα. Οι ανησυχίες σχετικά με το κοριτσάκι σας φαίνεται να ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.
Η επίσημη διάγνωση της διαταραχής περιλαμβάνει τη συμπλήρωση εξειδικευμένων ερωτηματολογίων από γονείς και εκπαιδευτικούς, τα οποία στη συνέχεια αξιολογούνται από ειδικούς. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απαραίτητη και η φυσική εξέταση του παιδιού για να αποκλειστούν οργανικές ασθένειες. Σας παραθέτω ενδεικτικά κάποιες εκδηλώσεις, οι οποίες μπορεί να είναι ενδεικτικές της διαταραχής.
Σε ότι αφορά τον τομέα της υπερκινητικότητας, το παιδί χαρακτηρίζεται από έντονη ενεργητικότητα, που φαίνεται άσκοπη, κινείται συνέχεια, μεταπηδά από τη μία δραστηριότητα στην άλλη, είναι ανυπόμονο, απαιτητικό και δυσκολεύεται να δεχθεί κανόνες. Σε ότι αφορά τον τομέα της παρορμητικότητας, το παιδί δεν έχει συναίσθηση του κινδύνου και φαίνεται ιδιαίτερα επιρρεπές σε ατυχήματα.
Σε ότι αφορά τη διάσπαση προσοχής, το παιδί δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί σε δραστηριότητες κατάλληλες για την ηλικία του, δεν εστιάζει σε λεπτομέρειες, φαίνεται να μην παρακολουθεί πάντα αυτά που του λέτε, ξεχνάει ή χάνει συχνά τα πράγματά του. Η αδυναμία συγκέντρωσης αφορά τόσο στα μαθήματα όσο και σε "ευχάριστες" δραστηριότητες όπως η ζωγραφική, οι κατασκευές, τα puzzle κλπ. Εξαίρεση αποτελεί η τηλεόραση, καθώς φαίνεται ότι ακόμα και τα παιδιά με διάσπαση προσοχής συγκεντρώνονται στην τηλεόραση!
Είναι σημαντικό να γνωρίζετε, ότι απαραίτητο στοιχείο για τη διάγνωση της διαταραχής είναι η εμφάνιση των συμπτωμάτων σε περισσότερα του ενός περιβάλλοντα, δηλαδή, τόσο στο σπίτι όσο και στο σχολείο. Επίσης, είναι προφανές ότι τα συμπτώματα τα οποία περιέγραψα αφορούν σε κάποιο βαθμό όλα τα παιδιά. Ο βαθμός στον οποίο είναι παθολογικά, εξαρτάται μεταξύ άλλων από την ηλικία του παιδιού. Δηλαδή, ενώ οι πρώτες εκδηλώσεις της διαταραχής εμφανίζονται συνήθως μεταξύ 3 και 5 χρόνων, είναι προφανές ότι διαφορετικό επίπεδο συγκέντρωσης απαιτείται από ένα παιδάκι 3 και διαφορετικό από ένα παιδάκι 7 χρόνων.
Sites που ενδεχομένως να βρείτε χρήσιμα είναι τα: www.adhdhellas.org, www.adhdandyou.co.uk, www.adhd.org.uk. Ελπίζω να βοήθησα!
*Η Γκίκα Άρτεμις είναι MD, MSc, PhD, MRCPCH, CCT(UK), Επιστημονικός Συνεργάτης Παιδονευρολόγος, Ευρωκλινική Παίδων.
