«Εάν το αγόρι μου παίξει με κούκλες θα γίνει ομοφυλόφιλος;». Όχι!
«Εάν το κορίτσι μου παίξει με εργαλεία θα γίνει ομοφυλόφιλη;». Όχι!
«Εάν σταματήσω το παιδί μου από το να ασχολείται με παιχνίδια του αντίθετου φύλου ίσως προλάβω κάποια προδιάθεση που υπάρχει;». Όχι!
Με το παιχνίδι δεν μπορείς να επηρεάσεις τις σεξουαλικές προτιμήσεις ενός παιδιού
Το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να δημιουργήσεις έναν τρυφερό πατέρα ή μία γυναίκα η οποία δεν θα φοβηθεί θα ασχοληθεί με «ανδρικά» επαγγέλματα. Το αγοράκι σου θα μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα που έχει με το νέο μέλος της οικογένειας του ή το κοριτσάκι σου να μιμηθεί τις συνήθειες του μπαμπά και να νιώσει όμορφα.
Οι παιδαγωγικές θεωρίες λένε ότι η πόλωση στα επαγγέλματα και η δημιουργία «γυναικείων» και «ανδρικών» επαγγελμάτων ξεκινάει ήδη στη βρεφική ηλικία. Εν συντομία οι θεωρίες λένε ότι τα κορίτσια ξεκινάνε από πολύ μικρή ηλικία να καθοδηγούνται σε παιχνίδια μόνο με κούκλες, νοικοκυριού και γενικότερα αυτά που χαρακτηρίζονται ως «κοριτσίστικα» . Μεγαλώνοντας νιώθουν πιο άνετα σε φιλοσοφικά, φιλολογικά, κοινωνικά μαθήματα τα οποία συνήθως οδηγούν σε παιδαγωγικά, παραϊατρικά και κοινωνικά επαγγέλματα.
Από την άλλη μεριά τα αγόρια καθοδηγούνται να παίζουν με αυτοκίνητα, πολεμικά, κατασκευαστικά παιχνίδια, εν συντομία τα αποκαλούμενα "αγορίστικα". Αργότερα αντίστοιχα νιώθουν πιο άνετα σε μαθήματα θετικών επιστημών και ανάλογα επηρεάζονται οι σπουδές τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καταλήγουν στα "αντρικά" επαγγέλματα.
Εδώ να τονίσω ότι φυσικά είναι αποτέλεσμα της πατριαρχικής κοινωνίας αλλά παρόλα αυτά τα μειονεκτήματα δεν τα επωμίζονται μόνο οι γυναίκες αλλά και οι άντρες.
Βρίσκονται να είναι το ίδιο δυστυχισμένοι σε ένα επάγγελμα που δεν τους εκφράζουν όπως ένα τεχνοκρατικό, γιατί είναι πιο εύπεπτο για την κοινωνία. Δυστυχώς η κοινωνία δεν αποδέχεται εύκολα κάποια επαγγέλματα για τον άντρα όπως τα καλλιτεχνικά.
Μπλοκάρουμε τα κορίτσια σε αδύναμα πρότυπα που δεν τις αντιπροσωπεύουν και τα αγόρια τα μπλοκάρουμε στα ίδια τους τα συναισθήματα. Έπειτα αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούν να τα εκφράσουν ή να τα διαχειριστούν.
Πώς μπορούμε όμως να σπάσουμε αυτό τον φαύλο και αέναο κύκλο;
Δεν έχω όλες τις απαντήσεις ούτε μπορώ να ξέρω τι θα αλλάξει αυτή τη κοινωνία. Μπορώ ωστόσο να κάνω κάποιες προτάσεις όπως:
- Οι γονείς θα μπορούσαν να μην έχουν ως μοναδικό κριτήριο αγοράς παιχνιδιών το φύλο που συνήθως προορίζεται.
- Οι παιδαγωγοί ας μην έχουν χωριστά στις τάξεις τα παιχνίδια ανάλογα με το φύλο των μαθητών και να αποφεύγουν να τα κατευθύνουν στο ελεύθερο παιχνίδι.
- Σαν κοινωνικό σύνολο ας αποφύγουνε κριτικές γύρω από τα παιδιά με ότι και να παίζουν είτε μέσω της λεκτικής επικοινωνίας είτε μέσω της μη λεκτικής επικοινωνίας.
Σε ένα μεγαλύτερο στόχο οι κατασκευαστικές εταιρείες παιχνιδιών θα πρέπει να αποκλιμακώσουν τη φυλετική διάκριση στα παιχνίδια.
Ας υπογραμμιστεί ότι αντίστοιχα αρνητικά αποτελέσματα θα υπάρξουν εάν φτάσουμε στο άλλο άκρο και πιέζουμε τα παιδιά να αγοράζουν non binary παιχνίδια. Το παιδί εκφράζει τις ανάγκες του όταν μόνο του επιλέγει το παιχνίδι που θέλει να παίξει.
Με πιο απλά λόγια αφήστε να παιδιά - ειδικά στις ελεύθερες δραστηριότητες- να ασχοληθούν με ότι τα εκφράζει. Μην φοβάστε να γεμίσει η κοινωνία με δυναμικές γυναίκες, τρυφερούς άντρες, χαρούμενους ανθρώπους.
Γράφει η Κορίνα Γκούμα, https://korinagkouma.gr/ Βρεφοκόμος, Θεατρολόγος MSc ΕΚΠΑ, Ειδική Παιδαγωγός MSc UEL
