Η ανάρτηση που διαβάσαμε στη σελίδα του Facebook του κλινικού ψυχολόγου Δημήτριος Ι. Πετρούνια είναι συγκινητική και μιλάει για την αγνή πατρική αγάπη.
«- Ποιος είναι αυτός; Με ρώτησε περίεργα.
- Είναι ο μπαμπάς μου.
- Αλλά γιατί δεν έχεις το ίδιο επίθετο με αυτόν;
- Γιατί δεν έχουμε το ίδιο αίμα, απάντησα.
-Τότε δεν είναι ο πατέρας σου.
- Ήρθε μετά τη γέννησή μου, ερωτεύτηκε τη μητέρα μου όταν γεννήθηκα.
Η παρουσία μου δεν ήταν ποτέ μπελάς αντίθετα, του άρεσε να παίζει μαζί μου, χαιρόταν που περνούσε το χρόνο του μαζί μου. Η μητέρα μου λέει ότι έχει μια ιδιαίτερη αγάπη για μένα, και ότι ήμουν γι' αυτόν όλος ο κόσμος.
Απέδειξε ότι αγαπούσε τη μαμά μου αληθινά, την ήθελε με όλο το παρελθόν της.
Με το πέρασμα του χρόνου, συνέχιζε να μας αγαπά όλο και περισσότερο. Ήταν πάντα κοντά μας σε κάθε περίσταση, όταν ήμουν άρρωστος, ήταν ο πρώτος που ήταν δίπλα μου.
Ποτέ δεν μας άφησε.
Η μαμά μου και εγώ, ήμασταν η προτεραιότητά του, τον ελεύθερο χρόνο του τον περνούσε μαζί μας. Μου έδειξε ότι πραγματικά με αγαπούσε, ποτέ δεν προσπάθησε να εξαγοράσει την αγάπη μου, αντίθετα, μου έμαθε την αξία των πραγμάτων και το ανεκτίμητο της αγάπης, πάντα νοιαζόταν για μένα με σεβασμό ως γιος του, και ακόμα με αγαπά.
Πάντα με έλεγε ''πρωταθλητή'' του .
Μου έδωσε την αγάπη ενός πατέρα αν και δεν ήταν υποχρέωσή του, μου έδωσε τις συμβουλές του όταν τις χρειαζόμουν , όταν ήμουν λυπημένος, με αγκάλιαζε. Ήταν εκεί όταν κανείς άλλος δεν ήταν.
Ναι, έχεις δίκιο, δεν είναι ο πατέρας μου, τουλάχιστον όχι με αίμα, αλλά με απόφαση, και αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Δεν έχουμε το ίδιο αίμα, αλλά μας ενώνει ένας μεγαλύτερος δεσμός, ένας δεσμός που λέγεται αγάπη. Δεν έχω το αίμα του, αλλά είναι ο πιο υπέροχος πατέρας που υπάρχει, δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερο πατέρα.
Γι' αυτό είναι ο πατέρας μου, πάντα ήξερα ότι δεν έχουμε το ίδιο αίμα, αλλά ποτέ δεν με εμπόδισε να τον αγαπήσω. Κέρδισε αυτόν τον τίτλο του πατέρα που πολλοί πατεράδες δεν το αξίζουν. Γι' αυτό δεν είναι ο άντρας της μητέρας μου ούτε ο πατριός μου...Είναι ο πατέρας μου»
