Αυτό το κείμενο είναι αφιερώμενο σ' όλες τις μαμάδες που μεγαλώνουν ένα «δύσκολο» παιδί. Δεν είστε μόνες.
«Το να μεγαλώνεις ένα ''δύσκολο'' παιδί δεν είναι για τους αδύναμους. Σε εξαντλεί συναισθηματικά και σωματικά. Βγαίνεις έξω και τρέμει το φυλλοκάρδι σου μη το βλαστάρι σου σπείρει τον πανικό. Το κυνηγάς από το πρωί έως το βράδυ και νιώθεις πάντα ότι κάνεις λάθος.
Στο τέλος της ημέρας, κυριολεκτικά καταρρέεις. Αναστενάζεις, κλαις και ελπίζεις ότι η επόμενη μέρα θα είναι λίγο πιο εύκολη.
Μακάρι οι άνθρωποι γύρω σου να ήξεραν πόση ανάγκη έχεις να ακούσεις μια καλή κουβέντα. Ένα ''σε καταλαβαίνω'' ή ''τα έχω περάσει και εγώ''. Πραγματικά, αυτά τα λόγια μπορούν να σε παρηγορήσουν.
Αλλά εσύ το μόνο που κάνεις είναι να αντιμετωπίζεις σχεδόν καθημερινά, επικριτικά βλέμματα, κακόβουλα σχόλια και δηκτικές παρατηρήσεις από αγνώστους, φίλους και συγγενείς.
Υπάρχουν όμως τόσα πολλά που δεν βλέπουν και ακόμα περισσότερα που δεν ξέρουν.
Μακάρι να ήξεραν ότι αυτό το σκανταλιάρικο παιδί είναι πολύ τρυφερό και δίνει τις πιο ζεστές αγκαλιές.
Μακάρι να ήξεραν ότι, παρόλο που το παρακαλάς να ηρεμήσει έστω και για ένα λεπτό, θαυμάζεις το περιπετειώδες πνεύμα του και την απεριόριστη περιέργειά του.
Μακάρι να ήξεραν πόσο δοτικός και καλός φίλος είναι.
Μακάρι να ήξεραν πόσο σκληρά προσπαθείς να του μάθεις τρόπους και πώς να σέβεται, χωρίς όμως να του κόβεις τα φτερά.
Μακάρι να ήξεραν πόσο σε επηρεάζουν τα λόγια τους, πως περνάς μέρες και εβδομάδες με το να σκέφτεσαι αν είσαι κακή μαμά.
Μακάρι να ήξεραν πώς είναι να εύχεσαι να μπορούσε το παιδί σου να είναι σαν τα άλλα παιδιά και μετά να το μετανιώνεις αμέσως, επειδή καταβάθος ξέρεις πόσο ξεχωριστό είναι.
Μακάρι να ήξεραν ότι δεν προσπαθεί να είναι ενοχλητικό ή αγενές, ότι στην πραγματικότητα προσπαθεί πολύ σκληρά να ελέγξει τον εαυτό του.
Μακάρι να ήξεραν ότι ανησυχείς συνεχώς για το αν κάνεις το σωστό για το παιδί σου.
Μακάρι να μπορούσαν να καταλάβουν πόσο μεγάλη είναι η καρδιά του και πόσο ζεστή είναι η ψυχή του. »
Πηγή: mother.ly
