«Κάποια μέρα, θα καθίσουμε μαζί κι εσύ θα με ρωτήσεις γι’ αυτήν την περίοδο.
Θα κοιτάξουμε παλιές μας φωτογραφίες και θα μιλήσουμε για τα στάδια της ζωής σου που δεν θα μπορείς να θυμηθείς και για πολλά που εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ. Για την ομορφιά κάθε στιγμής αλλά και για το χάος που επικρατούσε την περίοδο που εσύ ήσουν ακόμα μωράκι, με μικροσκοπικά ποδαράκια και χεράκια και με μια τεράστια καρδιά.
Θα κοιτάζω πολλές και διάφορες φωτογραφίες και θα μου φανώ διαφορετική λόγω του χρόνου που θα ‘χει περάσει. Ίσως σχολιάσεις την αλλαγή στο χρώμα των μαλλιών μου, ίσως γελάσεις με το στιλ μου που θα φαίνεται πια πολύ παλιό ή ίσως πεις ότι φαίνομαι πολύ νέα σ’ αυτές τις φωτογραφίες.
Και θα γελάω κι εγώ. Και θα προσπαθώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Και θα συγκρίνω τις δύο εκδοχές μου -την τώρα και την τότε.
Αυτό δεν είναι που έχει σημασία;
Και τότε θα σου μιλήσω. Θα σου μιλήσω ίσως περισσότερο απ’ όσο θα ‘θελες…
Θα σου πω ποια ήμουν τότε, ποια ήσουν εσύ, ποια ήταν η σχέση μας. Θα σου πω ότι εσύ ήσουν μικροσκοπική κι εγώ πολύ νέα.
Θα σου πω για όσα ζήσαμε σ’ αυτό το σπίτι, σ’ αυτή τη μικρή κουζίνα. Για όσα ζήσαμε η μία στην αγκαλιά της άλλης. Θα σου πω πώς σε κρατούσα και πώς σου μιλούσα.
Θα σου πω πού τραβήχτηκε η κάθε φωτογραφία. Θα σου πω ότι έτρεχες γύρω μου όλη μέρα κι εγώ ήμουν εξαντλημένη. Θα σου πω πόσο υπερκινητική ήσουν, πόσο φιλοπερίεργη.
Θα σου πω για όλες τις ιστορίες μας. Για όλα τα δάκρυα και τα γέλια μας. Θα περιγράφω αυτήν την εποχή σαν κάτι ευκολότερο, σαν κάτι μακρινό. Κι ας το νιώθω τώρα δύσκολο.
Θα σου πω πράγματα για τον εαυτό σου που ίσως δεν θα έχεις ξανακούσει. Θα σου πω πράγματα για ‘μένα που θα αποδεικνύουν ότι δεν ήμουν τέλεια. Θα σου εξηγήσω ότι ήμουν πάντα πλάι σου. Θα σου θυμίσω ότι ήσουν κι εσύ πάντα πλάι μου.
Θα σου πω ότι αυτή ήταν μια πολύ ευτυχισμένη περίοδος. Θα σου πω για τις μέρες που έτρεχα και δεν έφτανα και θα σου πω και για τις μέρες που δεν έκανα απολύτως τίποτα. Θα σου πω πόσο γρήγορα πέρασε ο καιρός.
Μπορεί να στα πω όλα χωρίς να το πολυσκεφτώ. Το σίγουρο είναι ότι θα θέλω να αναβιώσω όλες αυτές τις στιγμές.
Θα θελήσω να επιστρέψω στο τώρα, στην εποχή που ο δεσμός μας είναι τόσο δυνατός.
Θα θέλω να το ξαναζήσω όλο αυτό.
Αλλά δεν θα μπορώ.
Γι’ αυτό θα σε παρασύρω μαζί μου σ’ αυτό το ταξίδι στο παρελθόν. Θα σε πάρω μαζί μου σ’ αυτή τη βουτιά στις αναμνήσεις, στις ιστορίες, στις παλιές φωτογραφίες και σε όσα μου θυμίζουν όσα ζήσαμε.
Και θα τα ξαναζήσουμε όλα απ’ την αρχή μαζί.
Μια μέρα.
Προς το παρόν, θέλω να το ζήσω -για όσο διαρκέσει.»
Πηγή: motherly
«Κάποια μέρα θα στα πω όλα»: γράμμα στο παιδί μου
Είναι απίστευτο το πώς συντίθεται ο συναισθηματικός κόσμος των μαμάδων. Απ' τη μία νιώθεις ατελείωτη περηφάνια βλέποντας τα παιδιά σου να μεγαλώνουν και να ανθίζουν. Απ' την άλλη κάθε χρόνος που περνάει σου υπενθυμίζει ότι δεν θα μείνουν για πάντα μικρά. Αυτό το αιώνιο γαϊτανάκι αντιφατικών συναισθημάτων κατέγραψε μια μανούλα, σε ένα υπέροχο, τρυφερό κείμενο.