Τις κοινές σας εμπειρίες, όχι τα παιχνίδια που τους αγοράσατε
Ναι, μπορεί να θυμούνται για πάντα αυτό το ένα, τεράστιο, καταπληκτικό, εντυπωσιακό και πανάκριβο παιχνίδι που τους πήρατε στα πέμπτα γενέθλιά τους και δεν το άφησαν από τα χέρια τους για μήνες. Όμως κατά κανόνα, αυτό που εγγράφεται στις συνειδήσεις των ανθρώπων είναι οι κοινές τους εμπειρίες με την οικογένειά τους. Όταν τα παιδιά θα έχουν πια μεγαλώσει κι εσείς θα είστε δυο ήσυχα γεροντάκια, αυτό που θα θυμούνται από εσάς είναι η μέρα που γίνατε όλοι μούσκεμα παίζοντας μπουγέλο, εκείνη η αυθόρμητη εκδρομή στην Πάρνηθα που βρήκατε και ταΐσατε ένα ελαφάκι ή το βράδυ που όλοι μαζί μείνατε ξύπνιοι μέχρι αργά βλέποντας παιδικά και τρώγοντας σαχλαμάρες.
Τα παιδιά αγαπούν τα δώρα. Αγαπούν όμως πιο πολύ το να καθίσουν οι γονείς τους δίπλα τους στο πάτωμα και να παίξουν παρέα.
Τις στιγμές που νιώσατε περήφανοι γι' αυτά και τους το δείξατε
Τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, είσαστε ο Θεός και ο μέντοράς τους. Εκείνα τα πρώτα χρόνια, είστε το κέντρο της ζωής τους και είναι οι δικές σας αντιδράσεις που καθορίζουν τη συναισθηματική τους κατάσταση. Όταν χειροκροτήσατε με πάθος την προσπάθεια της κόρης σας στις γυμναστικές επιδείξεις ή όταν πανηγυρίσατε το γκολ που ο μικρός έβαλε σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου τα κάνατε πολύ, πολύ χαρούμενα. Όχι επειδή εκείνη πέτυχε να εκτελέσει σωστά τη ρόδα, ούτε επειδή εκείνος έβαλε τον νικητήριο πόντο. Αλλά επειδή η μαμά ήταν περήφανη γι' αυτούς και το ζεστό της χαμόγελο ήταν η μεγαλύτερη και η καλύτερη επιβράβευση που θα μπορούσαν να έχουν.
Πώς σταθήκατε στο πόδια σας όταν οι εποχές ήταν δύσκολες
Τα παιδιά αναζητούν στους γονείς τους οδηγιές για το πώς να τα βγάλουν πέρα σε έναν κόσμο που τα φέρνει συχνά σε δύσκολη θέση, που τα κάνει να νιώθουν ανασφάλεια και που τα μπερδεύει. Όταν έρθουν δύσκολες στιγμές, αυτό που θα τα παιδιά θα θυμούνται είναι ο τρόπος με τον οποίο τις αντιμετωπίσατε -πώς τους μιλήσατε, πώς το διαχειριστήκατε, πόσο καταπέσατε, πόσο μείνατε χαμογελαστοί και δυνατοί.
Ο τρόπος που διαλέξατε να διαχειριστείτε μια απώλεια, μια σοβαρή ασθένεια, την απόλυση ή την οικονομική στενότητα θα μείνει χαραγμένος στο μυαλό των παιδιών σας, γιατί σε μια περιόδο ανασφάλειας εσείς είστε η μόνη τους σταθερά και το απόλυτο πρότυπό τους.
Τις στιγμές που ήσαστε μακριά τους
Σας αγαπούν και σας θαυμάζουν όσο τίποτα, όμως μερικές φορές το να λείπει η μαμά σημαίνει ότι το πάρτι αρχίζει ή ότι οι περιορισμοί χαλαρώνουν. Η πρώτη φορά που τα αφήσατε μόνα στο σπίτι, το διήμερο που έμειναν με τη θεία τους ή το βράδυ που τα αφήσατε να κοιμηθούν στο σπίτι των φίλων τους θα είναι κάποιες από τις αγαπημένες τους αναμνήσεις. Οι πρώτες, μικρές στιγμές ανεξαρτησίας έχουν σίγουρα κλείσει μια θέση στο άλμπουμ των παιδικών αναμνήσεων κάθε ενήλικα.
Τον τρόπο που συμπεριφέρεστε ο ένας στον άλλον, αλλά και τη συμπεριφορά σας απέναντι στους «τρίτους»
Εκτός από γονείς είστε και ζευγάρι και τα παιδιά δεν αργούν καθόλου να σας αντιληφθούν ως τέτοιο. Η ταυτότητα του γονιού απαρτίζεται από δεκάδες ιδιότητες, αλλά μία από τις σημαντικότερες είναι αυτή του συντρόφου. Ο τρόπος που αλληλεπιδράτε με το άλλο σας μισό θα γίνει αντικείμενο παρατήρησης από τα παιδιά σας, θα εξεταστεί, θα ενσωματωθεί στις εμπειρίες τους και τελικά θα κριθεί. Πόσο βοηθάει ο μπαμπάς τη μαμά; Πόσο φωνάζει η μαμά όταν ο μπαμπάς δεν κάνει αυτό που θέλει; Πόσο κοντά είναι, πόσο τρυφεροί, πόσος σεβασμός και πόση υπομονή χαρακτηρίζει τη σχέση τους; Κάθε πτυχή της σχέσης μας με τον σύντροφό μας μπορεί να κρύβει ένα παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή για τα παιδιά μας.
Αντίστοιχα, ο τρόπος που αλληλεπιδράτε με τους εκτός της οικογένειας ανθρώπους θα επηρεάσει την κοινωνικότητα του παιδιού. Αν το κουτσομπολιό δίνει και παίρνει, αν οι κακίες εκτοξεύονται προς πάσα κατεύθυνση ή αν, αντίθετα, είστε ειλικρινείς, καθαροί και αλληλέγγυοι με τους γύρω σας, τα παιδιά θα το καταγράψουν και θα το θυμούνται για πάντα. Είμαστε οι πράξεις μας και στο μυαλό του παιδιού σας οι πράξεις σας θα σκιαγραφήσουν το προφίλ σας.
Τις οικογενειακές σας συνήθειες
Πατρίδα μας είναι, λένε, τα παιδικά μας χρόνια και απ' την πατρίδα μας έχουμε πολλά να θυμηθούμε. Τι σας έρχεται πρώτο στο μυαλό όταν σκέφτεστε τη ζωή με τους δικούς σας; Συνήθως οι καθημερινές συνήθειες που έχει φτιάξει μια οικογένεια και οι μεταξύ τους «παραδόσεις» μένουν αναλλοίωτες στη μνήμη των μελών της. Τα κυριακάτικα τραπέζια σας, ο λόφος που κάθε χρόνο πετάτε τον αετό της Καθαράς Δευτέρας, το στόλισμα του δέντρου τα Χριστούγεννα και οι επισκέψεις στη γιαγιά είναι μερικές μόνο από τις κοινές σας, παραδοσιακές εμπειρίες που τα παιδιά θα κρατήσουν σαν φυλαχτό.
Την τεράστια, ανιδιοτελή, άνευ όρων, άπειρη αγάπη σας!
Όταν σκέφτεσαι τη μαμά και τον μπαμπά σου, σκέφτεσαι τη σχέση σου μαζί τους. Σκέφτεσαι τα γλυκά λόγια, τις στιγμές που σου συμπαραστάθηκαν, την ατελείωτη φροντίδα, τους χιλιάδες λόγους που τους χρωστάς μια «συγγνώμη» και τους εκατομμύρια λόγους που χρωστάς ένα «ευχαριστώ». Κάθε μικρή και μεγάλη πράξη αγάπης, είναι μια πετρούλα στο ψηφιδωτό της ανάμνησής. Όλες οι θυσίες και οι κινήσεις στοργής, όλη η υποστήριξη και η ανησυχία σημειώνονται νοερά και «αποθηκεύονται» σε μια ξεχωριστή θέση στην ψυχή των μικρών μας.
Γι' αυτό, παρηγορηθείτε μαμάδες. Λάθη και παραλείψεις θα γίνουν και οι άσχημες μέρες θα είναι περισσότερο από πολλές. Όμως αυτό που τελικά θα μείνει από εσάς, όταν θα είστε μια κάπως αδύναμη, ηλικιώμενη, παράξενη γιαγιά, θα είναι η αγάπη που δεν τσιγκουνευτήκατε.
