Κάποιες φιλίες είναι βραχύβιες και δεν είναι γραφτό να κρατήσουν. Αυτό ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν ήταν αληθινές, ούτε ότι δεν σε πόνεσαν όταν τελείωσαν. Ίσα-ίσα που παρόλο που ήταν σύντομες, θα τις κουβαλάς μέσα σου όσα χρόνια κι αν περάσουν. Άλλωστε, είναι γεμάτες γλυκόπικρες αναμνήσεις και, κάποτε, ήλπιζες ότι θα ανθίζουν για πάντα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτές οι φιλίες πεθαίνουν απότομα. Άλλοτε εξαιτίας μιας ασυγχώρητης πράξης και άλλοτε γιατί υπάρχουν παράπονα που συσσωρεύτηκαν και δεν ειπώθηκαν ποτέ. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, το αποτέλεσμα είναι ένα: πίσω τους αφήνουν ένα αίσθημα απώλειας και θλίψης.
Αυτό που έχω καταλάβει, όμως, μετά από τόσα χρόνια είναι ότι ανεξαρτήτως της κατάληξης που είχε αυτή η φιλία, πρέπει να νιώθουμε ευγνωμοσύνη για όλες τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε παρέα και να κάνουμε τα παθήματά μας... μαθήματα, έτσι ώστε να μην πληγωθούμε ποτέ ξανά.
Γι' αυτό, λοιπόν, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε αυτές τις φίλες.
Για όλα τα ωραία που ζήσαμε. Για τα γέλια μας. Για τα μυστικά που εμπιστευτήκαμε η μία στην άλλη και για τις δύσκολες στιγμές που περάσαμε μαζί. Όλα αυτά με διαμόρφωσαν και είμαι σίγουρη ότι διαμόρφωσαν κι εσένα. Έπαιξες σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και σ' ευχαριστώ.
Ακόμη και για όσες φορές με στενοχώρησες ή ένιωσα ότι με πρόδωσες... Ακόμα και γι' αυτές θα σου πω ευχαριστώ. Γιατί χάρη σε σένα έμαθα πολλά για τον εαυτό μου. Σκέφτηκα για πρώτη φορά αν εθελοτυφλώ και γιατί, αν επικοινωνώ σωστά τις ανάγκες μου, αν είμαι απερίσκεπτη... Αν παίρνω τελικά, όσα δίνω.
Παλιά μου φίλη, ελπίζω να μαθαίνεις καθώς προχωράς και να κάνεις καλύτερες επιλογές, όπως και εγώ. Μακάρι να είσαι χαρούμενη και βρεις φίλους που θα τους αποκαλείς «οικογένεια».
Από τα λάθη μας και τις επιλογές μας πάντα μαθαίνουμε. Γι' αυτό να είσαι η φίλη που θέλεις να έχεις δίπλα σου.
Ελεύθερη μετάφραση από herviewfromhome.com
