Είναι σοφά
Τα πρωτότοκα παιδάκια μας έχουν πάρει όλη μας την προσοχή (κι ίσως έχουν απορροφήσει όλο μας το overparenting, γιατι αν δεν κάνεις και καμιά υπερβολή στο πρώτο, πότε θα την κάνεις;). Έχουν παίξει και συναναστραφεί αρεκτά με ενήλικες στα πρώτα στάδια της ζωής τους κι αυτό τα έχει κάνει πιο ήρεμα, πιο σοφά, πιο... μεγάλα.
Είναι πολύ υπεύθυνα (ακόμα κι αν δεν το διάλεξαν)
Δεν επέλεξαν τα ίδια τον ρόλο του μεγάλου αδερφού ή της μεγάλης αδερφής. Έτσι όπως τα 'φερε η ζωή όμως είναι κάποτε βρέθηκαν να αναλαμβάνουν ευθύνες για τα μικρότερα αδέρφια τους. «Πρόσεχε λίγο το μωρό», «Κράτα την αδερφή σου απ' το χέρι», «Έχε τον νου σου στον μικρό». Τα μεγάλα μας παιδάκια γίνονται πού και πού λίγο μαμάδες και μπαμπάδες κι ας μην το ξέρουν.
Ξέρουν ότι δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος
Ενώ είχαν την αποκλειστική προσοχή των μεγάλων κι όλα πήγαιναν πρίμα στη ζωή τους, ξαφνικά έμαθαν να την μοιράζονται με τα αδέρφια τους. Έπρεπε να «υποστούν» το καινούριο μωρό που ξαφνικά ήταν μονίμως κολλημένο πάνω στη μαμά, τις επισκέψεις των συγγενών που έφερναν δώρα στο νέο μέλος και τις ερωτήσεις «πώς είναι το αδερφάκι σου;», «σ' αρέσει που έχεις αδερφάκι;» κ.λπ.
Όσο κι αν ζήλεψαν -πράγμα εντελώς φυσιολογικό- τελικά αποδέχτηκαν ότι δεν είναι πια το μοναδικό παιδί της οικογένειας, αγκάλιασαν τον νέο τους ρόλο κι έμαθαν ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου των γονιών τους.
Σε ξέρουν περισσότερο απ' τα άλλα
Μαζί τους έγινες μαμά. Αυτά σε συνέστησαν στον καινούριο σου ρόλο και σε είδαν να εξελίσσεσαι σ' αυτόν. Η σχέση σας είναι σφραγισμένη μ' αυτήν την πρωτιά κι αυτό έχει δημιουργήσει έναν δεσμό απίστευτο και δυνατό, που τους παρέχει ασφάλεια και ηρεμία.
Έχουν μάθει να προσαρμόζονται
Το καινούριο αδερφάκι τα εκτόπισε απ' τον θρόνο τους κι αυτό δεν είναι ζήτημα κακομαθιάς. Είδαν τη μαμά τους να αλλάζει κανόνες, να μαλακώνει, να γίνεται λιγότερο αυστηρή ίσως με το δεύτερο παιδί. Την είδαν να ωριμάζει μέσα από την εμπειρία της και να αναθεωρεί κάποιες μεθόδους που εφάρμοζε σ' εκείνα. Έμαθαν να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα χωρίς πικρία. Ίσως με λίγα παραπονάκια, αλλά με καλή διάθεση και χαμόγελο.
Και κάπως έτσι, τα μεγάλα μας παιδάκια είναι η ήρεμη δύναμη της οικογένειας. Τα παιδιά-στηρίγματα με την αστείρευτη αγάπη. Αυτά που ξέρουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε. Κι όλα τα «ευχαριστώ» του κόσμου δεν αρκούν.
